【我市4通碑刻列入全国第一批古代名碑名刻文物名录】#全国第一批古代名碑名刻文物名录##平顶山文物#
7月14日，国家文物局公布了《第一批古代名碑名刻文物名录》，共有1658通（方）珍贵碑刻石刻文物被列入名录。位于鲁山县的全国重点文物保护单位《元次山碑》、位于宝丰县的全国重点文物保护单位香山寺大悲观音大士塔及碑刻附属《汝州香山大悲菩萨传》碑、《重建汝州香山观音禅院记》碑、《廉访诗碑》等4通碑刻列入。
《元次山碑》，唐刻，又名容州都督元结碑，全称《唐故容州都督兼御史中丞本管经略使元君表墓碑铭并序》，位于鲁山县一高老校区，系唐代大书法家颜真卿于大历七年（公元772年）63岁时为好友元结亲手撰写并书丹的悼文，是颜体的代表作品之一。该碑1963年被公布为河南省重点文物保护单位，2006年5月25日被国务院批准列入第六批全国重点文物保护单位名单。
《汝州香山大悲菩萨传》碑，宋刻，位于大悲观音大士塔前，是北宋通议大夫、同知枢密院事蒋之奇撰文，翰林院学士承旨、知制诰兼侍读蔡京书。碑身通高2.66米、宽1.46米，碑文记述汉化观音菩萨出生、出家、证道的过程。此碑在国内外佛学界和书法界影响较大，是目前国内发现最早的汉化观音菩萨传说实物证据。
《重建汝州香山观音禅院记》碑，又称唐国公主碑，金大定二十五年（1185年）立，位于大悲观音大士塔后东侧，残高1.80米，宽1.92米，清嘉庆《宝丰县志》载“师俭书殊有奇致，金刻佳本，皆未能逾过之”。
《廉访诗》碑，元至正九年立，长1.2米，宽0.72米，高0.25米，该碑刻镶嵌在大悲观音大士塔北侧券洞内，保存完好。
据了解，《第一批古代名碑名刻文物名录》包含碑刻、摩崖石刻等1658通（方）重要文物，刻成年代从战国至清，文字种类包含汉文、藏文、蒙文、满文、维吾尔文等20种，全国31个省、自治区、直辖市均有分布，保管、收藏在323处文物保护单位和221家文物收藏单位。
宝丰县、鲁山县文物保护部门负责人均表示，将严格按照《中华人民共和国文物保护法》等法律法规要求，加大碑刻石刻文物保护、研究和利用工作。
7月14日，国家文物局公布了《第一批古代名碑名刻文物名录》，共有1658通（方）珍贵碑刻石刻文物被列入名录。位于鲁山县的全国重点文物保护单位《元次山碑》、位于宝丰县的全国重点文物保护单位香山寺大悲观音大士塔及碑刻附属《汝州香山大悲菩萨传》碑、《重建汝州香山观音禅院记》碑、《廉访诗碑》等4通碑刻列入。
《元次山碑》，唐刻，又名容州都督元结碑，全称《唐故容州都督兼御史中丞本管经略使元君表墓碑铭并序》，位于鲁山县一高老校区，系唐代大书法家颜真卿于大历七年（公元772年）63岁时为好友元结亲手撰写并书丹的悼文，是颜体的代表作品之一。该碑1963年被公布为河南省重点文物保护单位，2006年5月25日被国务院批准列入第六批全国重点文物保护单位名单。
《汝州香山大悲菩萨传》碑，宋刻，位于大悲观音大士塔前，是北宋通议大夫、同知枢密院事蒋之奇撰文，翰林院学士承旨、知制诰兼侍读蔡京书。碑身通高2.66米、宽1.46米，碑文记述汉化观音菩萨出生、出家、证道的过程。此碑在国内外佛学界和书法界影响较大，是目前国内发现最早的汉化观音菩萨传说实物证据。
《重建汝州香山观音禅院记》碑，又称唐国公主碑，金大定二十五年（1185年）立，位于大悲观音大士塔后东侧，残高1.80米，宽1.92米，清嘉庆《宝丰县志》载“师俭书殊有奇致，金刻佳本，皆未能逾过之”。
《廉访诗》碑，元至正九年立，长1.2米，宽0.72米，高0.25米，该碑刻镶嵌在大悲观音大士塔北侧券洞内，保存完好。
据了解，《第一批古代名碑名刻文物名录》包含碑刻、摩崖石刻等1658通（方）重要文物，刻成年代从战国至清，文字种类包含汉文、藏文、蒙文、满文、维吾尔文等20种，全国31个省、自治区、直辖市均有分布，保管、收藏在323处文物保护单位和221家文物收藏单位。
宝丰县、鲁山县文物保护部门负责人均表示，将严格按照《中华人民共和国文物保护法》等法律法规要求，加大碑刻石刻文物保护、研究和利用工作。
༈ རྒྱལ་ཡོངས་བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་ཉིན་མོའི་འབྱུང་ཁུངས།
བོད་ཡིག་གི་ཡིག་གཟུགས་ནི་བོད་ཀྱི་རིག་གནས་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་གལ་ཆེའི་གྲུབ་ཆ་ཞིག་ཡིན་ཞིང་། སྤྱི་ལོའི་དུས་རབས་བདུན་པར་བོད་བཙན་པོའི་དུས་སྐབས་སུ་བློན་ཆེན་ཐོན་མི་སམ་བྷོ་ཊས་དེ་སྔའི་ཡི་གེའི་རྨང་གཞིའི་ཐོག་གནའ་བོའི་རྒྱ་གར་གྱི་ཡི་གེ་མི་འདྲ་བའི་ལེགས་ཆ་བསྡུ་ལེན་གྱིས་བོད་རིགས་ཀྱི་རིག་གནས་དང་ཟུང་འབྲེལ་གྱིས་བོད་ཀྱི་ཡི་གེ་འཐུས་ཚང་ཞིག་བཟོས་པ་དང་དེ་རྗེས་ཡིག་གཟུགས་མཁས་ཅན་བརྒྱད་ཐོན་ནས་ཡིག་གཟུགས་མ་ལག་ཆེན་པོ་བརྒྱད་གྲུབ་ཡོད། ཡིག་གཟུགས་མཁས་པ་ཁྱུང་པོ་གཡུ་བྲིས་ཀྱི་དབུ་ཆེན་ཞེས་པའི་ཡིག་གཟུགས་ལ་ཚན་རིག་དང་མཐུན་པའི་ཚད་གཞི་བྱས་ཤིང་། ཕྱིས་སུ་ཆེས་རྒྱ་ཆེ་བའི་ངང་བེད་སྤྱོད་བྱས་པའི་ཡིག་གཟུགས་སུ་གྱུར་ཏེ། ཁྱུང་བྲིས་（ཁྱུང་པོ་གཡུ་བྲིས་ལ་ཟེར་）ཞེས་འབོད།
སྤྱི་ལོ་༢༠༠༨ལོར་རྒྱལ་སྲིད་སྤྱི་ཁྱབ་ཁང་གི་ཆོག་མཆན་ཐོབ་པ་བརྒྱུད། བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་དེ་རྒྱལ་ཁབ་རིམ་པའི་དངོས་མིན་རིག་གནས་ཤུལ་བཞག་གི་མིང་གཞུང་ཁག་གཉིས་པའི་ནང་བཅུག་ཡོད།
སྤྱི་ལོ་༢༠༡༧ལོའི་ཟླ་༤པར་མཚོ་སྔོན་མི་རིགས་སློབ་ཆེན་དུ་རྒྱལ་ཡོངས་ཀྱི་བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་བགྲོ་གླེང་ཚོགས་འདུ་སྐབས་དང་པོ་འཚོགས་ཤིང་། ཚོགས་འདུར་ཞུགས་མཁན་བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་མཁས་ཅན་དང་། སྤྱི་ཚོགས་མི་སྣ། དགེ་སློབ་ཀྱི་འཐུས་མི་བཅས་ཀྱིས་ས་གནས་ས་ཐོག་ཏུ་དམངས་གཙོའི་འདེམས་ཤོག་འཕེན་པའི་རྣམ་པའི་ཐོག་ནས་ལོ་ལྟར་སྤྱི་ཟླ་བཞི་པའི་ཚེས་༣༠ཉིན་རྒྱལ་ཡོངས་ཀྱི་བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་ཉིན་མོར་གཏན་འཁེལ་བྱས་པ་དང་། ༤ཡིས་བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་ཀྱི་དབྱངས་བཞི་མཚོན་པ་དང་། ༣༠ཡིས་བོད་ཡིག་གི་གསལ་བྱེད་༣༠མཚོན་པར་བྱེད་ཀྱི་ཡོད།
全国藏文书法日的来历
藏文书法是藏族文化艺术的重要组成部分，公元七世纪，吐蕃赞普松赞干布时期，大臣吞米·桑普扎在原有文字的基础上，吸纳古印度不同文字的优点，结合藏族文化，创造了完善的现用藏文字，随后出现了八大书法家，形成了八大书法体系。书法家琼布玉赤对“乌钦”字书法进行了科学的规范，后来成为最广泛使用的字体，被称之为“琼赤”（即琼布玉赤之书法）。
2008年，藏文书法经国务院批准列入第二批国家级非物质文化遗产名录。
2017年4月份，在青海民族大学召开了首届全国藏文书法研讨会，前来参会的藏文书法家、社会人士及师生代表，在现场以民主投票方式确定每年公历4月30日为全国藏文书法日，4代表四个藏文元音字母，30代表30个藏文辅音字母。
#རྒྱལ་ཡོངས་བོད་ཀྱི་ཡིག་གཟུགས་དུས་ཆེན།##全国藏文书法日#
བོད་ཡིག་གི་ཡིག་གཟུགས་ནི་བོད་ཀྱི་རིག་གནས་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་གལ་ཆེའི་གྲུབ་ཆ་ཞིག་ཡིན་ཞིང་། སྤྱི་ལོའི་དུས་རབས་བདུན་པར་བོད་བཙན་པོའི་དུས་སྐབས་སུ་བློན་ཆེན་ཐོན་མི་སམ་བྷོ་ཊས་དེ་སྔའི་ཡི་གེའི་རྨང་གཞིའི་ཐོག་གནའ་བོའི་རྒྱ་གར་གྱི་ཡི་གེ་མི་འདྲ་བའི་ལེགས་ཆ་བསྡུ་ལེན་གྱིས་བོད་རིགས་ཀྱི་རིག་གནས་དང་ཟུང་འབྲེལ་གྱིས་བོད་ཀྱི་ཡི་གེ་འཐུས་ཚང་ཞིག་བཟོས་པ་དང་དེ་རྗེས་ཡིག་གཟུགས་མཁས་ཅན་བརྒྱད་ཐོན་ནས་ཡིག་གཟུགས་མ་ལག་ཆེན་པོ་བརྒྱད་གྲུབ་ཡོད། ཡིག་གཟུགས་མཁས་པ་ཁྱུང་པོ་གཡུ་བྲིས་ཀྱི་དབུ་ཆེན་ཞེས་པའི་ཡིག་གཟུགས་ལ་ཚན་རིག་དང་མཐུན་པའི་ཚད་གཞི་བྱས་ཤིང་། ཕྱིས་སུ་ཆེས་རྒྱ་ཆེ་བའི་ངང་བེད་སྤྱོད་བྱས་པའི་ཡིག་གཟུགས་སུ་གྱུར་ཏེ། ཁྱུང་བྲིས་（ཁྱུང་པོ་གཡུ་བྲིས་ལ་ཟེར་）ཞེས་འབོད།
སྤྱི་ལོ་༢༠༠༨ལོར་རྒྱལ་སྲིད་སྤྱི་ཁྱབ་ཁང་གི་ཆོག་མཆན་ཐོབ་པ་བརྒྱུད། བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་དེ་རྒྱལ་ཁབ་རིམ་པའི་དངོས་མིན་རིག་གནས་ཤུལ་བཞག་གི་མིང་གཞུང་ཁག་གཉིས་པའི་ནང་བཅུག་ཡོད།
སྤྱི་ལོ་༢༠༡༧ལོའི་ཟླ་༤པར་མཚོ་སྔོན་མི་རིགས་སློབ་ཆེན་དུ་རྒྱལ་ཡོངས་ཀྱི་བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་བགྲོ་གླེང་ཚོགས་འདུ་སྐབས་དང་པོ་འཚོགས་ཤིང་། ཚོགས་འདུར་ཞུགས་མཁན་བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་མཁས་ཅན་དང་། སྤྱི་ཚོགས་མི་སྣ། དགེ་སློབ་ཀྱི་འཐུས་མི་བཅས་ཀྱིས་ས་གནས་ས་ཐོག་ཏུ་དམངས་གཙོའི་འདེམས་ཤོག་འཕེན་པའི་རྣམ་པའི་ཐོག་ནས་ལོ་ལྟར་སྤྱི་ཟླ་བཞི་པའི་ཚེས་༣༠ཉིན་རྒྱལ་ཡོངས་ཀྱི་བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་ཉིན་མོར་གཏན་འཁེལ་བྱས་པ་དང་། ༤ཡིས་བོད་ཡིག་ཡིག་གཟུགས་ཀྱི་དབྱངས་བཞི་མཚོན་པ་དང་། ༣༠ཡིས་བོད་ཡིག་གི་གསལ་བྱེད་༣༠མཚོན་པར་བྱེད་ཀྱི་ཡོད།
全国藏文书法日的来历
藏文书法是藏族文化艺术的重要组成部分，公元七世纪，吐蕃赞普松赞干布时期，大臣吞米·桑普扎在原有文字的基础上，吸纳古印度不同文字的优点，结合藏族文化，创造了完善的现用藏文字，随后出现了八大书法家，形成了八大书法体系。书法家琼布玉赤对“乌钦”字书法进行了科学的规范，后来成为最广泛使用的字体，被称之为“琼赤”（即琼布玉赤之书法）。
2008年，藏文书法经国务院批准列入第二批国家级非物质文化遗产名录。
2017年4月份，在青海民族大学召开了首届全国藏文书法研讨会，前来参会的藏文书法家、社会人士及师生代表，在现场以民主投票方式确定每年公历4月30日为全国藏文书法日，4代表四个藏文元音字母，30代表30个藏文辅音字母。
#རྒྱལ་ཡོངས་བོད་ཀྱི་ཡིག་གཟུགས་དུས་ཆེན།##全国藏文书法日#
藏族雕版印刷技艺
藏族远古时代的图文载体主要有石、青铜、陶、墙壁、木、贝叶、丝绸、骨等材料。随着纸的产生，图文载体主要为纸、丝绸和墙壁。这三种图文载体一直沿用至今。随后便出现了木刻印刷术，而藏族的木刻印刷术何时产生，尚无确切的年代。但一般认为是公元12世纪左右，比14世纪末产生于欧洲的雕版印刷术早2个世纪。藏族在14世纪后的唐宋时期，木质刊刻印刷蓬勃发展、几乎遍及各地。
木质刊刻印刷就是把印刷出版的图像和文字用人工刻在木板上，即成木刻版。木板一般挑选秋天落叶红桦树，经过多道加工后，把所要印的书的文字和图案精心雕刻成书版，从左向右横刻，要求刀工均匀，深浅适度，字体清晰工整，版面整洁。书版都系长条形，版的一端有柄，以便取放印刷时把握方便。版子因书的类别不同而大小规格不一。一般通用的长约3尺，宽约7寸。有些书版的两端雕有佛像。其张页号都在左边，右边是书名和章节、、函、名称、号码。印刷纸张也有一定的要求，一般选用植物根皮为原材制成的浅灰色纸，这种纸一是阅读时因色浅而不费眼，二是有韧性，能避虫蛀鼠咬，久藏不坏。木刻版印刷的出现，对藏族文化的传播普及、继承，起到了重要作用。公元17世纪以后，随着格鲁派登上历史舞台，藏传佛教的一些大型寺院陆续建成，也出现了很多闻名于世的印书院。
为印制佛教经文及图案服务的木版雕刻工艺得到空前发展，由此推动了波罗古泽刻版制作技艺的繁荣。
整个清代，藏族土司、宗本（知县）耗费大量人力物力，收集各种学科历史文献和教派典籍，以较原始的制版刻版方法印刷，在寺庙中制作了数以万计的木刻雕版。四川著名的德格印经院中80%以上的印经版均为波罗乡所制。
波罗古泽刻版制作技艺十分高超。制作时，先由著名藏文书法家书写刻版内文，由两个以上的人严格进行校对，校对完成后用特殊液体将文字印在木板上，然后在阳光下晒干，再由雕刻艺人按照原文临摹刻制，刻成后还要经过12次严格校对，确定无任何错误，即刷上酥油汤晾晒，干后涂上朱砂颜料，最后用一种能防虫蛀的植物熬成水，浸泡雕版并加以清洗，而后交付工人印刷。
#文化##藏族##印刷##宗教##寺庙##環喜馬拉雅秘境語言普及[超话]#
藏族远古时代的图文载体主要有石、青铜、陶、墙壁、木、贝叶、丝绸、骨等材料。随着纸的产生，图文载体主要为纸、丝绸和墙壁。这三种图文载体一直沿用至今。随后便出现了木刻印刷术，而藏族的木刻印刷术何时产生，尚无确切的年代。但一般认为是公元12世纪左右，比14世纪末产生于欧洲的雕版印刷术早2个世纪。藏族在14世纪后的唐宋时期，木质刊刻印刷蓬勃发展、几乎遍及各地。
木质刊刻印刷就是把印刷出版的图像和文字用人工刻在木板上，即成木刻版。木板一般挑选秋天落叶红桦树，经过多道加工后，把所要印的书的文字和图案精心雕刻成书版，从左向右横刻，要求刀工均匀，深浅适度，字体清晰工整，版面整洁。书版都系长条形，版的一端有柄，以便取放印刷时把握方便。版子因书的类别不同而大小规格不一。一般通用的长约3尺，宽约7寸。有些书版的两端雕有佛像。其张页号都在左边，右边是书名和章节、、函、名称、号码。印刷纸张也有一定的要求，一般选用植物根皮为原材制成的浅灰色纸，这种纸一是阅读时因色浅而不费眼，二是有韧性，能避虫蛀鼠咬，久藏不坏。木刻版印刷的出现，对藏族文化的传播普及、继承，起到了重要作用。公元17世纪以后，随着格鲁派登上历史舞台，藏传佛教的一些大型寺院陆续建成，也出现了很多闻名于世的印书院。
为印制佛教经文及图案服务的木版雕刻工艺得到空前发展，由此推动了波罗古泽刻版制作技艺的繁荣。
整个清代，藏族土司、宗本（知县）耗费大量人力物力，收集各种学科历史文献和教派典籍，以较原始的制版刻版方法印刷，在寺庙中制作了数以万计的木刻雕版。四川著名的德格印经院中80%以上的印经版均为波罗乡所制。
波罗古泽刻版制作技艺十分高超。制作时，先由著名藏文书法家书写刻版内文，由两个以上的人严格进行校对，校对完成后用特殊液体将文字印在木板上，然后在阳光下晒干，再由雕刻艺人按照原文临摹刻制，刻成后还要经过12次严格校对，确定无任何错误，即刷上酥油汤晾晒，干后涂上朱砂颜料，最后用一种能防虫蛀的植物熬成水，浸泡雕版并加以清洗，而后交付工人印刷。
#文化##藏族##印刷##宗教##寺庙##環喜馬拉雅秘境語言普及[超话]#
✋热门推荐