杜甫诗中青春作伴好还乡，青春不关年龄，是景色，更是心情哦！
“剑外忽传收蓟北，初闻涕泪满衣裳。
却看妻子愁何在，漫卷诗书喜欲狂。
白日放歌须纵酒，青春作伴好还乡。
即从巴峡穿巫峡，便下襄阳向洛阳。”杜甫《闻官军收河南河北》
通常我们都记得这两句名句“白日放歌须纵酒，青春作伴好还乡。”仿佛是盛气青春，无以自抑，豪迈得要歌酒相伴，鲜衣怒马，慷慨之年，四处游历又快意结伴回乡。那里面的蓬勃朝气，仿佛同学少年，所以年轻时，常常以为这是杜甫年轻时代的作品。有时候同学毕业分别，也会用上这句祝福，快意豪迈，不诉离觞。
实际很多人不知道，这是杜甫52岁的作品，从他短暂的59岁的生涯来讲，这已经是他的暮年，且颠沛贫苦，给了他身体极大的摧残。
这一年春天，长达八年的安史之乱，以史朝义自杀，叛军投降为标志结束，而杜甫这八年，大起大落，头两年，他在乱军中逆行，千辛万苦冒着生命危险找到肃宗，被任命左拾遗，结果因为耿直被贬，无奈之下的他带着妻子孩子难民一样寻找生存和落脚，最后在唐朝当时的西部边境四川，滞留了五六年。
他无日不思念家乡，但是战乱给国家和民生的破坏是空前的，不但邮信这块因为战事阻拦，和家人朋友音讯时断时续，更重要的是一家人经常挣扎在饥寒交迫中。这都是战争导致的。
杜甫此时做着收入菲薄的幕僚工作，他的消息来自上峰或者官方的渠道，第一手消息给他的震动和喜悦是无以伦比的。
“剑外忽传收蓟北，初闻泣泪满衣裳。”
那么这个消息是什么呢，这不是风传，因为去年冬天，唐军的确是在洛阳附近打了一个漂亮仗，把洛阳郑州开封等地收复，但伴随这个好消息的是刚刚接到史思明的儿子自杀，残部投降的最新消息。也就是说，从上到下都肯定了战争的结束，大唐重新回到了安稳。
对于有家在东京洛阳的杜甫来讲，他起码有六年完全流落在外，战争不停，根本无法回乡。这战争的结束，标志着他可以结束这种飘零，可以回家了！
“却看妻子愁何在，漫卷诗书喜欲狂！”
战争带来的创伤不只是物质上的，更是精神上的，因为战争如果不结束，人其实是没有大的方向的，乱世里为活着而挣扎，但是关于国家的命运，人生的意义，总会在暗夜里噬心。杜甫是见证过天宝年间鼎盛繁华的盛世的，但是一夜之间，这种繁华被击破，大唐就真的这么不堪一击？如果战争不结束，这就是漫长的末世的梦魇，让人焦虑惶惑，甚至无法去清晰总结。人最痛苦于一种没有方向感的混沌，因为不知道是否会更坏。
但是这一切都尘埃落定结束了。
回家！乱世里恐怕千百次并没有信心地跟同事和家人提起，所回应的是无声沉默或者泪水茫然吧。但这次不一样，太平了，可以回家了。
他看着妻子和孩子，往日生活的愁苦忽然不见了，因为有方向，云开雾散的家园在等着他。他是看什么都高兴，诗书都读不进去，只是无边的欢喜。
“白日放歌须纵酒，青春作伴好还乡！”
战争结束了，太阳出来了，那笼罩在人精神上心理上末世的阴霾一扫而空，过往所有的压抑，颠沛，忧患，那种种不能确定的沉重悲伤，那在流离路上看到的经历的生死，那些死于战争的，死于饥饿的，死于惶恐的，此时都化作深沉的泪，要用酒来祭奠，去宣泄，那未来明丽的希望，要用酒来抒怀来歌唱啊！
唐朝是个奔放的朝代，人们在喝酒时载歌载舞。当然现在这种民俗已经淡去，让酒杯举起来，让歌舞跳起来，我相信杜甫还有年轻那种活力的底子还在，他并非出生寒苦，而是比较富裕的家庭，他的最青春时代同样浪漫奔放，四处游历。虽然这十多年他饱经沧桑，但是这巨大的家国喜悦唤起了他年轻的奔放。
他想趁着这明丽的春天返回故乡。就在此时，就在此刻，让这春天伴随着我回到故乡吧。
此时杜甫52岁，这种知天命的年龄，却爆发了极大的青春热情。他的诗甚至让人忘了，这是一个病痛在身的老人写的，这里有青春的豪迈，有归心似箭的相思，甚至有那久违的倜傥。
这里的青春不是年龄的，是心理和精神上的。杜甫和唐朝时代共振，感受着劫难之后的新的春天。
“即从巴峡穿巫峡，便下襄阳向洛阳！”
这地图想必一直都在杜甫的手边，或者心里。这也证明了杜甫是有天下观的才干官员，虽然命运对他不公，没有给他施展抱负的机会。
年轻时他就酷爱旅游，此时只要道路通畅，哪条路最近能到达家乡他都了然于心。
他和故乡洛阳的距离，仿佛在咫尺，从巴峡穿过巫峡，在襄阳中转，直接有官道通往洛阳啊。
我想在四川几年的他无数次打听水陆交通状况，哪里能有，哪里在封锁。所以这行程是脱口而出的。这是他的计划，也是他的心愿。千里江陵一日还。他的浪漫不输李白。
李白曾经有一首非常快意豪放的诗。
“峨眉山月半轮秋，影入平羌江水流。
夜发清溪向三峡，思君不见下渝州。”《峨眉山月歌》
那是太平盛世之时，洒脱的李白为了见一个朋友，快船快意，来一场说走就走的旅行，气息豪迈如同仙人。但杜甫的这句诗内心的那种压抑后的喷薄比李白的更加深沉和快意。因为这是国难和家难之后解冻的真实的心情和酣畅感。
但是此时的杜甫虽然心情迨荡，但是回家的行程却被迫滞后。其原因有三。
一，安史之乱刚结束，物价高涨，包括回家的盘缠是个问题。
二，洛阳有家，百废待兴，还是需要他能够支撑，他毕竟已经五十多了，还拖着妻子和孩子，要钱去安顿，去经营。
三，杜甫是大才小用，贫困到此，但是有心帮他的朋友给他谋到一份不错收入的工作，看管公家的园林，并且自己也买果园经营。
所以杜甫又在四川滞留了四五年，直到身体告诉他，再不回家可能就永远回不去了。
然而杜甫的盘缠在回家的路上，仍旧用尽，因为安史之乱结束了，地方小规模的战争仍旧阻拦着他的归路。
59岁那年，他病逝在长江一条回乡的船上。
他的梦留在了诗里“向洛阳。”他的年轻时代的太平大唐。
“剑外忽传收蓟北，初闻涕泪满衣裳。
却看妻子愁何在，漫卷诗书喜欲狂。
白日放歌须纵酒，青春作伴好还乡。
即从巴峡穿巫峡，便下襄阳向洛阳。”杜甫《闻官军收河南河北》
通常我们都记得这两句名句“白日放歌须纵酒，青春作伴好还乡。”仿佛是盛气青春，无以自抑，豪迈得要歌酒相伴，鲜衣怒马，慷慨之年，四处游历又快意结伴回乡。那里面的蓬勃朝气，仿佛同学少年，所以年轻时，常常以为这是杜甫年轻时代的作品。有时候同学毕业分别，也会用上这句祝福，快意豪迈，不诉离觞。
实际很多人不知道，这是杜甫52岁的作品，从他短暂的59岁的生涯来讲，这已经是他的暮年，且颠沛贫苦，给了他身体极大的摧残。
这一年春天，长达八年的安史之乱，以史朝义自杀，叛军投降为标志结束，而杜甫这八年，大起大落，头两年，他在乱军中逆行，千辛万苦冒着生命危险找到肃宗，被任命左拾遗，结果因为耿直被贬，无奈之下的他带着妻子孩子难民一样寻找生存和落脚，最后在唐朝当时的西部边境四川，滞留了五六年。
他无日不思念家乡，但是战乱给国家和民生的破坏是空前的，不但邮信这块因为战事阻拦，和家人朋友音讯时断时续，更重要的是一家人经常挣扎在饥寒交迫中。这都是战争导致的。
杜甫此时做着收入菲薄的幕僚工作，他的消息来自上峰或者官方的渠道，第一手消息给他的震动和喜悦是无以伦比的。
“剑外忽传收蓟北，初闻泣泪满衣裳。”
那么这个消息是什么呢，这不是风传，因为去年冬天，唐军的确是在洛阳附近打了一个漂亮仗，把洛阳郑州开封等地收复，但伴随这个好消息的是刚刚接到史思明的儿子自杀，残部投降的最新消息。也就是说，从上到下都肯定了战争的结束，大唐重新回到了安稳。
对于有家在东京洛阳的杜甫来讲，他起码有六年完全流落在外，战争不停，根本无法回乡。这战争的结束，标志着他可以结束这种飘零，可以回家了！
“却看妻子愁何在，漫卷诗书喜欲狂！”
战争带来的创伤不只是物质上的，更是精神上的，因为战争如果不结束，人其实是没有大的方向的，乱世里为活着而挣扎，但是关于国家的命运，人生的意义，总会在暗夜里噬心。杜甫是见证过天宝年间鼎盛繁华的盛世的，但是一夜之间，这种繁华被击破，大唐就真的这么不堪一击？如果战争不结束，这就是漫长的末世的梦魇，让人焦虑惶惑，甚至无法去清晰总结。人最痛苦于一种没有方向感的混沌，因为不知道是否会更坏。
但是这一切都尘埃落定结束了。
回家！乱世里恐怕千百次并没有信心地跟同事和家人提起，所回应的是无声沉默或者泪水茫然吧。但这次不一样，太平了，可以回家了。
他看着妻子和孩子，往日生活的愁苦忽然不见了，因为有方向，云开雾散的家园在等着他。他是看什么都高兴，诗书都读不进去，只是无边的欢喜。
“白日放歌须纵酒，青春作伴好还乡！”
战争结束了，太阳出来了，那笼罩在人精神上心理上末世的阴霾一扫而空，过往所有的压抑，颠沛，忧患，那种种不能确定的沉重悲伤，那在流离路上看到的经历的生死，那些死于战争的，死于饥饿的，死于惶恐的，此时都化作深沉的泪，要用酒来祭奠，去宣泄，那未来明丽的希望，要用酒来抒怀来歌唱啊！
唐朝是个奔放的朝代，人们在喝酒时载歌载舞。当然现在这种民俗已经淡去，让酒杯举起来，让歌舞跳起来，我相信杜甫还有年轻那种活力的底子还在，他并非出生寒苦，而是比较富裕的家庭，他的最青春时代同样浪漫奔放，四处游历。虽然这十多年他饱经沧桑，但是这巨大的家国喜悦唤起了他年轻的奔放。
他想趁着这明丽的春天返回故乡。就在此时，就在此刻，让这春天伴随着我回到故乡吧。
此时杜甫52岁，这种知天命的年龄，却爆发了极大的青春热情。他的诗甚至让人忘了，这是一个病痛在身的老人写的，这里有青春的豪迈，有归心似箭的相思，甚至有那久违的倜傥。
这里的青春不是年龄的，是心理和精神上的。杜甫和唐朝时代共振，感受着劫难之后的新的春天。
“即从巴峡穿巫峡，便下襄阳向洛阳！”
这地图想必一直都在杜甫的手边，或者心里。这也证明了杜甫是有天下观的才干官员，虽然命运对他不公，没有给他施展抱负的机会。
年轻时他就酷爱旅游，此时只要道路通畅，哪条路最近能到达家乡他都了然于心。
他和故乡洛阳的距离，仿佛在咫尺，从巴峡穿过巫峡，在襄阳中转，直接有官道通往洛阳啊。
我想在四川几年的他无数次打听水陆交通状况，哪里能有，哪里在封锁。所以这行程是脱口而出的。这是他的计划，也是他的心愿。千里江陵一日还。他的浪漫不输李白。
李白曾经有一首非常快意豪放的诗。
“峨眉山月半轮秋，影入平羌江水流。
夜发清溪向三峡，思君不见下渝州。”《峨眉山月歌》
那是太平盛世之时，洒脱的李白为了见一个朋友，快船快意，来一场说走就走的旅行，气息豪迈如同仙人。但杜甫的这句诗内心的那种压抑后的喷薄比李白的更加深沉和快意。因为这是国难和家难之后解冻的真实的心情和酣畅感。
但是此时的杜甫虽然心情迨荡，但是回家的行程却被迫滞后。其原因有三。
一，安史之乱刚结束，物价高涨，包括回家的盘缠是个问题。
二，洛阳有家，百废待兴，还是需要他能够支撑，他毕竟已经五十多了，还拖着妻子和孩子，要钱去安顿，去经营。
三，杜甫是大才小用，贫困到此，但是有心帮他的朋友给他谋到一份不错收入的工作，看管公家的园林，并且自己也买果园经营。
所以杜甫又在四川滞留了四五年，直到身体告诉他，再不回家可能就永远回不去了。
然而杜甫的盘缠在回家的路上，仍旧用尽，因为安史之乱结束了，地方小规模的战争仍旧阻拦着他的归路。
59岁那年，他病逝在长江一条回乡的船上。
他的梦留在了诗里“向洛阳。”他的年轻时代的太平大唐。
在我心目中，你一直是个尊贵的灵魂，为我所景仰。认识你愈久，愈觉得你是我人生行路中一处清喜的水泽。 为了你，我吃过不少苦，这些都不提。我太清楚存在与我们之间的困难，遂不敢有所等待，几次想忘于世，总是在山穷水尽处又悄然相见，算来即是一种不舍。
——简桢《女儿红》
#动漫头像##情侣头像#
——简桢《女儿红》
#动漫头像##情侣头像#
【 新完成篇章預告 】寧瑪派佛學院 མདོ་འོག་མ་ལོ་རིམ་དང་པོ།下部顯宗一年級課程：གཞན་ཕན་སྣང་བ། 賢遍囊瓦 ༄༅།།བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མཆན་འགྲེལ་བཞུགས་སོ།། 入菩薩行論釋 <第九品 智慧> 即將完成，全論剩最後一品＋附錄即告完成！
# 歡迎隨喜贊助支持 #
少看網紅，多重視經論內的 “聖言量”！將會帶給諸位更高度的智慧。
* 接續漢譯的經論一年級課程是：
一、༄༅།།གཞི་ཐམས་ཅད་ཡོད་པར་སྨྲ་བའི་དགེ་ཚུལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པའི་མཆན་འགྲེལ་ནོར་བུའི་ཕྲེང་བ་བཞུགས་སོ།། 說一切有部之沙彌論釋寶鬘（約一萬字）
二、༄༅།།རང་བཞིན་རྫོགས་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་གྱི་ཆ་ལག་སྡོམ་པ་གསུམ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་བཞུགས་སོ།། 自性大圓滿道之支分 . 三律儀決定論 མངའ་རིས་པཎ་ཆེན་པདྨ་དབང་རྒྱལ། 阿里班欽貝瑪旺杰（蓮花王） ༄༅།།སྡོམ་གསུམ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་མཆན་འགྲེལ་རིག་པ་འཛིན་པའི་འཇུག་ངོགས་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 三律儀決定論之註釋 . 持明津樑 ཡོན་དགའ། 雲嘎（功德喜）（約九萬字）
三、རྟགས་རིགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག《因類建立》མཁན་པོ་བརྩོན་འགྲུས། 堪布尊珠（精進）（約一萬字）
四、ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བསྟོད་པ།《超勝贊》སློབ་མཐོ་བཙུན་གྲུབ་རྗེ།妥增珠杰（高尊成主）論師དེའི་འགྲེལ་པ། 其註釋 སློབ་ཤེས་རབ་གོ་ཆ།喜饒郭恰（慧鎧）論師（約三萬五千字）
註：經論譯作檔案全部上雲端藏經閣。
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
第九品 智慧 正文：
༈ གསུམ་པ་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་གོང་ནས་གོང་དུ་སྤེལ་བར་བྱེད་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལེའུ་ལ། གཞུང་དང༌། མཚན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལའང་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པ་མདོར་བསྟན་པ་དང༌། དེ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་གཉིས་ལས།
（己）三：勝義發心輾轉增長智慧品分二：一、正文；二、品名（庚）一：正文分二：一、略說生智慧；二、廣說
དང་པོ་ནི།
（辛）一：略說生智慧
ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི།།
ཐུབ་པས་ཤེས་རབ་དོན་དུ་གསུངས།།
དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་སྡུག་བསྔལ་དག།
ཞི་བར་འདོད་པས་ཤེས་རབ་བསྐྱེད།།
此等一切諸支分，能仁為說空性義，
欲求寂滅諸苦者，是故應生空性慧。
དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་འདིར་བརྗོད་མ་ཐག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། ཐུབ་པས་ཇི་ལྟར་གནས་པའི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་དོན་དུ་གསུངས་ཏེ། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་འཁོར་གསུམ་མི་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ཏེ་དུས་རིང་དུ་གོམས་པས་མ་རིག་པས་བསྐྱེད་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་དྲྭ་བ་མཐའ་དག་བྲལ་ནས་སྒྲིབ་གཉིས་སྤངས་ཤིང༌། བདག་མེད་གཉིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་རང་བཞིན་ཕན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་པ་དོན་དམ་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་བདག་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངོན་པར་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ཤེས་རབ་ནི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཞིང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཕལ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །
於此論中，能仁為了闡述如何住於緣起及辨別事物真實性之智慧，而宣說前述佈施等一切支分，佈施等以三輪無緣之加行，長時串修，故遠離以無明生起的分別念之網，斷除二障，了達二無我之自性，成為一切利益之基，證得勝義法性之我， 獲得善逝法身，故智慧是為主要，佈施等為輔助。
དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་ལས། རབ་འབྱོར་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་གླིང་བཞིར་ལས་བྱེད་ཅིང༌། གླིང་བཞིའི་རྗེས་སུ་འགྲོའོ། །གླིང་བཞིའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །རབ་འབྱོར་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔར་ལས་བྱེད་ཅིང༌། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔའི་རྗེས་སུ་འགྲོའོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔའི་རྗེས་སུ་འབྲང་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་ན་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། །རབ་འབྱོར་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་དང་བྲལ་ན་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་གྱིས་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། །རབ་འབྱོར་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པར་གསུངས་སོ། །
《大般若經》中云：“如是須菩提，譬如日輪和月輪對四大洲作業，繞四大洲而轉，跟隨四大洲而運行。”同樣，智慧波羅密多亦對前五波羅密多作業，繞五波羅密多而轉，跟隨五波羅密多而運行，若離智慧度，不得佈施等五波羅密多之名。如是須菩提，如若離轉輪王，七寶亦不得轉輪之名。須菩提，同樣，佈施等五波羅密多若離智慧波羅密多，亦不得波羅密多之名。”
ཡང་ན་ཡན་ལག་ཅེས་པ་འདས་མ་ཐག་པའི་ཞི་གནས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུན་ཏེ། ཞི་གནས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱས་པའི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་ཤེས་རབ་སྐྱེ་བས་ལེགས་པར་སྦྱངས་བའི་ཞིང་ལས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་བཞིན་དུའོ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་བའི་འགྲོ་བ་མཐའ་ཡས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དག །ཞི་བར་འདོད་པས་རྒྱུར་གྱུར་པ་དང་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་ཤེས་རབ་རྣམ་པ་གཉིས་ལས་ཐོག་མར་རྒྱུ་དང་ཕྱིས་འབྲས་བུའི་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །
又前所述支分之靜濾自性之流，對靜慮所淨心之續流，才能生智慧，如同肥沃之田地生果一般。以彼之故，以三苦欲息滅無邊痛苦眾生之一切痛苦，故成為因、果的智慧二者，首先應生因之智慧，後生果之智慧。
............(待)
----------------------------------
མཐོས་པས་ཆོས་རྣམས་ཤེས་པར་འགྱུར། མཐོས་པས་སྡིག་ལས་ལྡོག་པར་འགྱུར། མཐོས་པས་དོན་མེད་སྤོང་བར་འགྱུར། མཐོས་པས་མྱང་ངན་འདས་བ་ཐོབ།
多聞知諸法，多聞遮罪障，多聞毀無利，多聞得涅槃。
རིག་པའི་གནས་ལྔ་དག་ལ་བརྩོན་པར་མ་བྱས་ན། འཕགས་མཆོག་གིས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་བས་གཞན་དག་ཚར་གཅོད་རྗེས་སུ་བཟུང་ཕྱིར་དང། བདག་ཉིད་ཀུན་ཤེས་བྱ་ཕྱིར་དེ་ལ་དེ་བརྩོན་བྱ།
不通五種巧明者，雖為聖者難遍知，伏他及攝受他故，自成佛故當精進。
寧瑪文殊 - 經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།
# 歡迎隨喜贊助支持 #
少看網紅，多重視經論內的 “聖言量”！將會帶給諸位更高度的智慧。
* 接續漢譯的經論一年級課程是：
一、༄༅།།གཞི་ཐམས་ཅད་ཡོད་པར་སྨྲ་བའི་དགེ་ཚུལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པའི་མཆན་འགྲེལ་ནོར་བུའི་ཕྲེང་བ་བཞུགས་སོ།། 說一切有部之沙彌論釋寶鬘（約一萬字）
二、༄༅།།རང་བཞིན་རྫོགས་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་གྱི་ཆ་ལག་སྡོམ་པ་གསུམ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་བཞུགས་སོ།། 自性大圓滿道之支分 . 三律儀決定論 མངའ་རིས་པཎ་ཆེན་པདྨ་དབང་རྒྱལ། 阿里班欽貝瑪旺杰（蓮花王） ༄༅།།སྡོམ་གསུམ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་མཆན་འགྲེལ་རིག་པ་འཛིན་པའི་འཇུག་ངོགས་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 三律儀決定論之註釋 . 持明津樑 ཡོན་དགའ། 雲嘎（功德喜）（約九萬字）
三、རྟགས་རིགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག《因類建立》མཁན་པོ་བརྩོན་འགྲུས། 堪布尊珠（精進）（約一萬字）
四、ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བསྟོད་པ།《超勝贊》སློབ་མཐོ་བཙུན་གྲུབ་རྗེ།妥增珠杰（高尊成主）論師དེའི་འགྲེལ་པ། 其註釋 སློབ་ཤེས་རབ་གོ་ཆ།喜饒郭恰（慧鎧）論師（約三萬五千字）
註：經論譯作檔案全部上雲端藏經閣。
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
第九品 智慧 正文：
༈ གསུམ་པ་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་གོང་ནས་གོང་དུ་སྤེལ་བར་བྱེད་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལེའུ་ལ། གཞུང་དང༌། མཚན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལའང་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པ་མདོར་བསྟན་པ་དང༌། དེ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་གཉིས་ལས།
（己）三：勝義發心輾轉增長智慧品分二：一、正文；二、品名（庚）一：正文分二：一、略說生智慧；二、廣說
དང་པོ་ནི།
（辛）一：略說生智慧
ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི།།
ཐུབ་པས་ཤེས་རབ་དོན་དུ་གསུངས།།
དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་སྡུག་བསྔལ་དག།
ཞི་བར་འདོད་པས་ཤེས་རབ་བསྐྱེད།།
此等一切諸支分，能仁為說空性義，
欲求寂滅諸苦者，是故應生空性慧。
དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་འདིར་བརྗོད་མ་ཐག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། ཐུབ་པས་ཇི་ལྟར་གནས་པའི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་དོན་དུ་གསུངས་ཏེ། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་འཁོར་གསུམ་མི་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ཏེ་དུས་རིང་དུ་གོམས་པས་མ་རིག་པས་བསྐྱེད་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་དྲྭ་བ་མཐའ་དག་བྲལ་ནས་སྒྲིབ་གཉིས་སྤངས་ཤིང༌། བདག་མེད་གཉིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་རང་བཞིན་ཕན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་པ་དོན་དམ་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་བདག་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངོན་པར་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ཤེས་རབ་ནི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཞིང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཕལ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །
於此論中，能仁為了闡述如何住於緣起及辨別事物真實性之智慧，而宣說前述佈施等一切支分，佈施等以三輪無緣之加行，長時串修，故遠離以無明生起的分別念之網，斷除二障，了達二無我之自性，成為一切利益之基，證得勝義法性之我， 獲得善逝法身，故智慧是為主要，佈施等為輔助。
དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་ལས། རབ་འབྱོར་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་གླིང་བཞིར་ལས་བྱེད་ཅིང༌། གླིང་བཞིའི་རྗེས་སུ་འགྲོའོ། །གླིང་བཞིའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །རབ་འབྱོར་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔར་ལས་བྱེད་ཅིང༌། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔའི་རྗེས་སུ་འགྲོའོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔའི་རྗེས་སུ་འབྲང་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་ན་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། །རབ་འབྱོར་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་དང་བྲལ་ན་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་གྱིས་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། །རབ་འབྱོར་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པར་གསུངས་སོ། །
《大般若經》中云：“如是須菩提，譬如日輪和月輪對四大洲作業，繞四大洲而轉，跟隨四大洲而運行。”同樣，智慧波羅密多亦對前五波羅密多作業，繞五波羅密多而轉，跟隨五波羅密多而運行，若離智慧度，不得佈施等五波羅密多之名。如是須菩提，如若離轉輪王，七寶亦不得轉輪之名。須菩提，同樣，佈施等五波羅密多若離智慧波羅密多，亦不得波羅密多之名。”
ཡང་ན་ཡན་ལག་ཅེས་པ་འདས་མ་ཐག་པའི་ཞི་གནས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུན་ཏེ། ཞི་གནས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱས་པའི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་ཤེས་རབ་སྐྱེ་བས་ལེགས་པར་སྦྱངས་བའི་ཞིང་ལས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་བཞིན་དུའོ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་བའི་འགྲོ་བ་མཐའ་ཡས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དག །ཞི་བར་འདོད་པས་རྒྱུར་གྱུར་པ་དང་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་ཤེས་རབ་རྣམ་པ་གཉིས་ལས་ཐོག་མར་རྒྱུ་དང་ཕྱིས་འབྲས་བུའི་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །
又前所述支分之靜濾自性之流，對靜慮所淨心之續流，才能生智慧，如同肥沃之田地生果一般。以彼之故，以三苦欲息滅無邊痛苦眾生之一切痛苦，故成為因、果的智慧二者，首先應生因之智慧，後生果之智慧。
............(待)
----------------------------------
མཐོས་པས་ཆོས་རྣམས་ཤེས་པར་འགྱུར། མཐོས་པས་སྡིག་ལས་ལྡོག་པར་འགྱུར། མཐོས་པས་དོན་མེད་སྤོང་བར་འགྱུར། མཐོས་པས་མྱང་ངན་འདས་བ་ཐོབ།
多聞知諸法，多聞遮罪障，多聞毀無利，多聞得涅槃。
རིག་པའི་གནས་ལྔ་དག་ལ་བརྩོན་པར་མ་བྱས་ན། འཕགས་མཆོག་གིས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་བས་གཞན་དག་ཚར་གཅོད་རྗེས་སུ་བཟུང་ཕྱིར་དང། བདག་ཉིད་ཀུན་ཤེས་བྱ་ཕྱིར་དེ་ལ་དེ་བརྩོན་བྱ།
不通五種巧明者，雖為聖者難遍知，伏他及攝受他故，自成佛故當精進。
寧瑪文殊 - 經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།
✋热门推荐