#从《诗经》到《古诗十九首》：野到俗的嬗变#《诗经》大约成书于公元前6世纪。除少数作品为当时统治阶级及其知识分子所写的以外，大是"饥者歌其食，劳者歌其事"的劳动人民口头创作的民歌。其中有不少是游子和思妇之诗。《古诗十九首》代表了汉代文人五言诗的最高成就。"估计《古诗十九首》的时代大概不出于东汉后期数十年之间，即至早当在顺帝末年，至晚亦在献帝以前(约公元140-190)。
同是游子和思妇之诗，但思念的主体、表达方式及诗歌的风格也各有所不同。
游子思乡作品在《诗经》中较多，思妇闺怨之诗就更多了，这时期作品的思念对象主要是家乡故土和自己的父母，体现了落后的农耕社会中人的价值取向和生活方式。
如《卫风·河广》：
谁谓河广?一苇杭之。谁谓宋远?政予望之。
谁谓河广?曾不容刀。谁谓宋远?曾不崇朝。
这是一个宋国的游子在卫国所唱的思乡曲。黄河虽然很宽，但在游子的眼里，只用一片苇叶便能渡过河去；故乡宋城虽然远隔大河，但在游子的眼里，只要踮起脚就能看得见。可见游子渴望回家的迫切心情。
如《小雅·黄鸟》(第一章)：
黄乌黄鸟，无集于敷，无啄我粟。此邦之人，不我肯较。言旋言归，复我邦族。
黄鸟黄鸟，无集于桑，无啄我粱。此邦之人，不可与明。言旋言归，复我诸兄。
黄乌黄鸟，无集于栩，无啄我泰。此邦之人，不可与处。言旋言归，复我诸父。
朱熹说："宣王之末，民有失所者，意它国可居也，及其至彼，则又不若故乡焉，故思而欲归"。全诗怀念的还是故乡、兄弟和父母。
《桧风·匪风》写游子经年累月地流徙四方，出入风尘，受惊磨难。偶见车马驰骋于大路之上，不禁唤起万般乡愁，希望有人带给自己家人一封家书。最后终于喊出"谁将西归?怀之好音"的祈盼。朱熹说："谁将西归乎?有则我愿慰之以好音。以见思之之甚"。
《邶风·击鼓》是一首远征异国、长期不得归家的征夫控诉。诗的第四章写自己对妻子的无限思念："死生契阔，与子成说。执子之手，与子偕老"。朱熹说："从役者念其室家，因言始为室家之时，期以死生契阔，不相忘弃，又相与执手，而期以偕老也"。
《陈风·月出》是写游子在月下怀念爱人的诗所寄托的是月夜幽思。对那"佼人"情态的咏叹，乃为忆念之词。景物依旧，伊人渺渺，触景伤情，发而为歌。
《唐风·鸨羽》是一首征人思念自己父母的诗歌。诗中讲由于自己长期在外，家中的田园荒芜了，父母生活没有着落，面临着饿死的危险。他瞻前顾后，无可奈何，痛苦地呼喊着老天，无休止的徭役给他带来了悲惨与不幸。朱熹在《诗经集传》中说："民从征役而不得养其父母，故作此诗"。
从以上反映的内容看，尽管有思念故土、兄弟、父母和妻子之别，但诗歌风格基本上是一致的，有真挚感情的流露，有愤怒心声的倾吐，有对手足亲情的贪恋，有对长辈父老的思念。总之，表达的是实实在在的感情。这里没有华丽的辞藻，也没有缠绵的感伤。一切都显得朴实无华，但又真实可信。
《古诗十九首》是一组形式成熟的抒情诗，沈德潜将它的内容归纳为"逐臣弃妇，朋友阔绝，游子他乡，死生新故之感"四类，L4其中游子思妇为内容的诗几乎占十九首的二分之一。十九首诗歌的作者绝大多数是漂泊在外的游子，他们身在他乡，胸怀故土，心系家园，每个人都有无法消释的思乡情结。他们和《诗经》的作者不同，大都是属于中小地主阶级的文人，为了寻求出路，不得不远离家乡，奔走权门，或游京师，或谒州郡，以博一官半职他们长期出外，家属不能同往，彼此之间就不能没有伤离忧别的情绪。这对思妇来说，就会有"浮云蔽白日，游子不顾反"、"荡子行不归，空床难独守"的叹息；对游子来说，就会产生"思还故里闾，欲归道无因"和"客行虽云乐，不如早旋归"的感慨。和 《诗经》的游子诗有所不同，《古诗十九首》的思乡焦点则集中在妻子身上，思乡和怀内密不可分，乡情和男女恋情是融汇在一起的，体现了这一时期封建社会士人的仕途意识、经济意识和价值观念。
如《明月何皎皎》：
明月何皎皎，照我罗床纬。忧愁不能寐，揽衣起徘徊。客行虽云乐，不如早旋归。出户独彷徨，愁思当告谁。引领还入房，泪下沾裳衣。
来源：中国文学网
同是游子和思妇之诗，但思念的主体、表达方式及诗歌的风格也各有所不同。
游子思乡作品在《诗经》中较多，思妇闺怨之诗就更多了，这时期作品的思念对象主要是家乡故土和自己的父母，体现了落后的农耕社会中人的价值取向和生活方式。
如《卫风·河广》：
谁谓河广?一苇杭之。谁谓宋远?政予望之。
谁谓河广?曾不容刀。谁谓宋远?曾不崇朝。
这是一个宋国的游子在卫国所唱的思乡曲。黄河虽然很宽，但在游子的眼里，只用一片苇叶便能渡过河去；故乡宋城虽然远隔大河，但在游子的眼里，只要踮起脚就能看得见。可见游子渴望回家的迫切心情。
如《小雅·黄鸟》(第一章)：
黄乌黄鸟，无集于敷，无啄我粟。此邦之人，不我肯较。言旋言归，复我邦族。
黄鸟黄鸟，无集于桑，无啄我粱。此邦之人，不可与明。言旋言归，复我诸兄。
黄乌黄鸟，无集于栩，无啄我泰。此邦之人，不可与处。言旋言归，复我诸父。
朱熹说："宣王之末，民有失所者，意它国可居也，及其至彼，则又不若故乡焉，故思而欲归"。全诗怀念的还是故乡、兄弟和父母。
《桧风·匪风》写游子经年累月地流徙四方，出入风尘，受惊磨难。偶见车马驰骋于大路之上，不禁唤起万般乡愁，希望有人带给自己家人一封家书。最后终于喊出"谁将西归?怀之好音"的祈盼。朱熹说："谁将西归乎?有则我愿慰之以好音。以见思之之甚"。
《邶风·击鼓》是一首远征异国、长期不得归家的征夫控诉。诗的第四章写自己对妻子的无限思念："死生契阔，与子成说。执子之手，与子偕老"。朱熹说："从役者念其室家，因言始为室家之时，期以死生契阔，不相忘弃，又相与执手，而期以偕老也"。
《陈风·月出》是写游子在月下怀念爱人的诗所寄托的是月夜幽思。对那"佼人"情态的咏叹，乃为忆念之词。景物依旧，伊人渺渺，触景伤情，发而为歌。
《唐风·鸨羽》是一首征人思念自己父母的诗歌。诗中讲由于自己长期在外，家中的田园荒芜了，父母生活没有着落，面临着饿死的危险。他瞻前顾后，无可奈何，痛苦地呼喊着老天，无休止的徭役给他带来了悲惨与不幸。朱熹在《诗经集传》中说："民从征役而不得养其父母，故作此诗"。
从以上反映的内容看，尽管有思念故土、兄弟、父母和妻子之别，但诗歌风格基本上是一致的，有真挚感情的流露，有愤怒心声的倾吐，有对手足亲情的贪恋，有对长辈父老的思念。总之，表达的是实实在在的感情。这里没有华丽的辞藻，也没有缠绵的感伤。一切都显得朴实无华，但又真实可信。
《古诗十九首》是一组形式成熟的抒情诗，沈德潜将它的内容归纳为"逐臣弃妇，朋友阔绝，游子他乡，死生新故之感"四类，L4其中游子思妇为内容的诗几乎占十九首的二分之一。十九首诗歌的作者绝大多数是漂泊在外的游子，他们身在他乡，胸怀故土，心系家园，每个人都有无法消释的思乡情结。他们和《诗经》的作者不同，大都是属于中小地主阶级的文人，为了寻求出路，不得不远离家乡，奔走权门，或游京师，或谒州郡，以博一官半职他们长期出外，家属不能同往，彼此之间就不能没有伤离忧别的情绪。这对思妇来说，就会有"浮云蔽白日，游子不顾反"、"荡子行不归，空床难独守"的叹息；对游子来说，就会产生"思还故里闾，欲归道无因"和"客行虽云乐，不如早旋归"的感慨。和 《诗经》的游子诗有所不同，《古诗十九首》的思乡焦点则集中在妻子身上，思乡和怀内密不可分，乡情和男女恋情是融汇在一起的，体现了这一时期封建社会士人的仕途意识、经济意识和价值观念。
如《明月何皎皎》：
明月何皎皎，照我罗床纬。忧愁不能寐，揽衣起徘徊。客行虽云乐，不如早旋归。出户独彷徨，愁思当告谁。引领还入房，泪下沾裳衣。
来源：中国文学网
笺注：如来都修三十七道品，一步台阶一步台阶的上，而像法时代和末法时代的众生一步登天，根本不要任何台阶，不著，台阶即非台阶就顿悟了，就直达了，难道像法时代和末法时代的众生根性比佛都好？像法时代和末法时代的众生根性这么好，如来居然还开示如此钝到无人问津的法门，如来还是正遍知吗？还有没有资格做天人师？这些问题，值得深思。
“诸仁者，于彼何者是禅清净平等？有禅，声闻、缘觉、如来共；有禅，缘觉、如来共，不共声闻；有如来禅，不共声闻、缘觉；有如来禅，共声闻、缘觉、一切众生。
“诸仁者，于彼何禅，声闻、缘觉、如来共？若有众生，求乐离苦观后世畏，是人修行布施清净平等时，若有正趣正发心者，应到其所起卑下心随顺供养，从彼人边得闻正法，闻已知义如法修行，心乐离欲流注相续。是人得离诸欲恶不善法，有觉有观，离生喜乐入初禅；无觉无观，定生喜乐入第二禅；离喜行舍，念增上正知入第三禅；舍苦舍乐，先灭忧喜，不苦不乐，舍念清净入第四禅；度一切想，灭有对想，不念别异想，入无边虚空处；度无边虚空处，入无边识处；度无边识处，入无所有处；度无所有处，入非想非非想处；度非想非非想处，入灭受想定。
“诸仁者，住初禅者灭音声刺，住第二禅者灭觉观刺，住第三禅者灭喜刺，住第四禅者灭出入息刺，住无边虚空处者灭色刺，住无边识处者灭虚空刺，住无所有处者灭识刺，住非想非非想处者灭无所有刺，住灭受想者灭受想刺，是名身行得猗、口行得猗、意行得猗，八解脱禅士，得灭尽定到彼岸。阿罗汉依此处得四念处、四正勤、四如意足、五根、五力、七觉分、八圣道分、三解脱门、四无碍辩，依此处得奢摩他、毗婆舍那。此非菩萨行清净平等，不得四摄事、四梵住、三不护、四无所畏、十力、十八不共法、一切智智，是名禅波罗蜜平等，声闻、缘觉、如来共。诸仁者，若复有人，先修缘觉乘退入声闻乘行声闻行，是人入初禅乃至入灭尽定，依此定得三解脱门、四无碍辩，不得四摄事、四梵住、三不护，乃至不得一切智智，是名禅平等，声闻、缘觉、如来共。诸仁者，若复有人，先修大乘退入声闻乘，是人入初禅乃至入灭尽定，得三解脱门、四摄事、四梵住，不得三不护，乃至不得一切智智，是名禅平等，声闻、缘觉、如来共。
“诸仁者，于彼何禅，缘觉、如来共，不共声闻？若有众生，久修声闻乘后入缘觉乘，是人昔来未得初禅，得已思惟求因缘法，乃至得第四禅已思惟求因缘法，入空无愿无相三昧，以彼三昧思惟舍离证无色定，以彼三解脱门入灭尽定，于一切处思惟求缘觉法。是人求于因缘第一义三行灭无余非想受灭，是名禅平等，缘觉、如来共，不共声闻。若复有人，未学声闻乘善学缘觉乘，是人入初禅思惟求因缘法，是人依初禅超彼余禅及无色定，入三行灭无余第一义灭定，是名禅平等，缘觉、如来共，不共声闻。
“诸仁者，若复有人，未学声闻、缘觉乘，先学大乘退入缘觉乘，是人入初禅，于彼禅中思惟求因缘法，如是乃至第四禅中思惟求因缘法，如是四无色定一切处思惟求因缘法，如是三行灭无余第一义灭定，以三解脱门得不可说三昧，其处无生无灭、非证非修、非有非无、非此岸非彼岸、非闇非明、非可测、非分别非不分别，是名佉伽毗沙拏劫辟支佛世间独福田，是名禅清净平等第一义，缘觉、如来共，不共声闻。其处一切生死有海断，行苦、苦苦、坏苦断，于不可说义能自觉知，是名第一义禅清净平等。
“诸仁者，于彼何者如来第一义禅清净平等，不共声闻、缘觉？若如来入初禅，不依阴入定，不依界入定，不依入入定，不依地界、水火风界入定，不依虚空处界、识处界、无所有处界、非想非非想处界入定，不依灭界入定，不依现在及未来世入定，不依生不依灭入定，不依有不依无入定，无所依不依所依；如如来入初禅如是，第二、第三、第四禅、虚空处界、识处界、无所有处界、非想非非想处界如是。如来入灭界定，不依阴入定，乃至不依所依。如来入灭界定，是名如来第一义禅清净平等，不共声闻、缘觉。
“诸仁者，于彼何者是如来禅清净平等，共声闻、缘觉、一切众生？如来入世间初禅，乃至入世间第四禅；缘觉、声闻亦能入世间初禅乃至第四禅；一切众生劫欲尽时，亦曾能入世间初禅乃至第四禅，于后恶心因缘退失修禅，瞋恶粗穬不观后世畏，于诸众生无有慈愍，食其血肉趣三恶道。复次，如如来入世间初禅，乃至入世间第四禅；彼一切众生，若天、若人、畜生、饿鬼、地狱众生作是念：‘如来心心数法，行在何处？住在何住？’彼一切众生乃至虫蚁，佛力加故，亦如实知佛心心数法住于初禅，乃至知住第四禅，此亦是如来禅平等共一切众生。此禅平等，非一切声闻、辟支佛地，是名禅清净平等。 https://t.cn/EJkZjHz
“诸仁者，于彼何者是禅清净平等？有禅，声闻、缘觉、如来共；有禅，缘觉、如来共，不共声闻；有如来禅，不共声闻、缘觉；有如来禅，共声闻、缘觉、一切众生。
“诸仁者，于彼何禅，声闻、缘觉、如来共？若有众生，求乐离苦观后世畏，是人修行布施清净平等时，若有正趣正发心者，应到其所起卑下心随顺供养，从彼人边得闻正法，闻已知义如法修行，心乐离欲流注相续。是人得离诸欲恶不善法，有觉有观，离生喜乐入初禅；无觉无观，定生喜乐入第二禅；离喜行舍，念增上正知入第三禅；舍苦舍乐，先灭忧喜，不苦不乐，舍念清净入第四禅；度一切想，灭有对想，不念别异想，入无边虚空处；度无边虚空处，入无边识处；度无边识处，入无所有处；度无所有处，入非想非非想处；度非想非非想处，入灭受想定。
“诸仁者，住初禅者灭音声刺，住第二禅者灭觉观刺，住第三禅者灭喜刺，住第四禅者灭出入息刺，住无边虚空处者灭色刺，住无边识处者灭虚空刺，住无所有处者灭识刺，住非想非非想处者灭无所有刺，住灭受想者灭受想刺，是名身行得猗、口行得猗、意行得猗，八解脱禅士，得灭尽定到彼岸。阿罗汉依此处得四念处、四正勤、四如意足、五根、五力、七觉分、八圣道分、三解脱门、四无碍辩，依此处得奢摩他、毗婆舍那。此非菩萨行清净平等，不得四摄事、四梵住、三不护、四无所畏、十力、十八不共法、一切智智，是名禅波罗蜜平等，声闻、缘觉、如来共。诸仁者，若复有人，先修缘觉乘退入声闻乘行声闻行，是人入初禅乃至入灭尽定，依此定得三解脱门、四无碍辩，不得四摄事、四梵住、三不护，乃至不得一切智智，是名禅平等，声闻、缘觉、如来共。诸仁者，若复有人，先修大乘退入声闻乘，是人入初禅乃至入灭尽定，得三解脱门、四摄事、四梵住，不得三不护，乃至不得一切智智，是名禅平等，声闻、缘觉、如来共。
“诸仁者，于彼何禅，缘觉、如来共，不共声闻？若有众生，久修声闻乘后入缘觉乘，是人昔来未得初禅，得已思惟求因缘法，乃至得第四禅已思惟求因缘法，入空无愿无相三昧，以彼三昧思惟舍离证无色定，以彼三解脱门入灭尽定，于一切处思惟求缘觉法。是人求于因缘第一义三行灭无余非想受灭，是名禅平等，缘觉、如来共，不共声闻。若复有人，未学声闻乘善学缘觉乘，是人入初禅思惟求因缘法，是人依初禅超彼余禅及无色定，入三行灭无余第一义灭定，是名禅平等，缘觉、如来共，不共声闻。
“诸仁者，若复有人，未学声闻、缘觉乘，先学大乘退入缘觉乘，是人入初禅，于彼禅中思惟求因缘法，如是乃至第四禅中思惟求因缘法，如是四无色定一切处思惟求因缘法，如是三行灭无余第一义灭定，以三解脱门得不可说三昧，其处无生无灭、非证非修、非有非无、非此岸非彼岸、非闇非明、非可测、非分别非不分别，是名佉伽毗沙拏劫辟支佛世间独福田，是名禅清净平等第一义，缘觉、如来共，不共声闻。其处一切生死有海断，行苦、苦苦、坏苦断，于不可说义能自觉知，是名第一义禅清净平等。
“诸仁者，于彼何者如来第一义禅清净平等，不共声闻、缘觉？若如来入初禅，不依阴入定，不依界入定，不依入入定，不依地界、水火风界入定，不依虚空处界、识处界、无所有处界、非想非非想处界入定，不依灭界入定，不依现在及未来世入定，不依生不依灭入定，不依有不依无入定，无所依不依所依；如如来入初禅如是，第二、第三、第四禅、虚空处界、识处界、无所有处界、非想非非想处界如是。如来入灭界定，不依阴入定，乃至不依所依。如来入灭界定，是名如来第一义禅清净平等，不共声闻、缘觉。
“诸仁者，于彼何者是如来禅清净平等，共声闻、缘觉、一切众生？如来入世间初禅，乃至入世间第四禅；缘觉、声闻亦能入世间初禅乃至第四禅；一切众生劫欲尽时，亦曾能入世间初禅乃至第四禅，于后恶心因缘退失修禅，瞋恶粗穬不观后世畏，于诸众生无有慈愍，食其血肉趣三恶道。复次，如如来入世间初禅，乃至入世间第四禅；彼一切众生，若天、若人、畜生、饿鬼、地狱众生作是念：‘如来心心数法，行在何处？住在何住？’彼一切众生乃至虫蚁，佛力加故，亦如实知佛心心数法住于初禅，乃至知住第四禅，此亦是如来禅平等共一切众生。此禅平等，非一切声闻、辟支佛地，是名禅清净平等。 https://t.cn/EJkZjHz
༄༅།།རྗེ་ཙོང་ཁ་བའི་གསོལ་འདེབས་ཤར་གངས་རི་མ།
【聖宗喀巴大師贊 · 東方雪山頌】
༄༅།།ཤར་གངས་རི་དཀར་པོའི་རྩེ་མོ་ན།།
東 方 潔 白 雪 山 頂 上
སྤྲིན་དཀར་པོ་གནམ་ལ་སྙེགས་འདྲ་བ།།
白 雲 悠 悠 升 騰 太 虛
དེ་མཐོང་བའི་མོད་ལ་བླ་མ་དྲན།།
見 彼 瞬 息 心 念 吾 師
དྲིན་བསམས་ཤིང་བསམས་ཤིང་དད་པ་སྐྱེ།།
每 念 師 恩 易 生 敬 信
སྤྲིན་དཀར་པོ་ལྡིང་བའི་ཤར་ཕྱོགས་ན།།
於 白 雲 繚 繞 之 東 方
འབྲོག་དགེ་ལྡན་རྣམ་པར་རྒྱལ་བ་དེར།།
甘 丹 殊 勝 法 王 蘭 若
མཚན་བརྗོད་པར་དཀའ་བའི་དྲིན་པོ་ཆེ།།
譽 隆 恩 洪 諱 稱 其 名
ཕ་བློ་བཟང་གྲགས་པ་ཡབ་སྲས་བཞུགས།།
洛 桑 紮 巴 師 徒 同 住
ལམ་རིམ་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་སོགས།།
二 次 第 道 瑜 伽 等 等
ཆོས་ཟབ་ལ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པར་གསུངས།།
甚 深 教 法 廣 為 宣 說
བོད་ཁ་བ་ཅན་གྱི་སྐལ་ལྡན་ལ།།
雪 域 藏 地 具 善 緣 者
མགོན་ཁྱོད་ཀྱི་བཀའ་དྲིན་བསམ་མི་ཁྱབ།།
怙 主 恩 德 不 可 思 議
སྒོས་སྙོམས་ལས་འཛིན་པའི་དགེ་འདུན་གྲུབ།།
卑 劣 愚 昧 之 根 敦 珠
བློ་ཅུང་ཆོས་ལ་ཕྱོགས་པ་འདི།།
此 心 今 稍 入 法 趣 者
རྗེ་ཡབ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་བཀའ་དྲིན་ཡིན།།
乃 聖 師 徒 諸 之 深 恩
དྲིན་ཆེན་བར་ངེས་སོ་ཡབ་སྲས་རྣམས།།
恩 德 深 兮 摯 誠 感 泣
དུས་འདི་ནས་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་བར།།
從 今 乃 至 成 菩 提 間
རྗེ་ཡབ་སྲས་ཁྱེད་རྣམས་མ་གཏོགས་པར།།
唯 依 師 徒 汝 眾 聖 賢
སྐྱབས་རེ་ས་གཞན་དུ་མི་འཚོལ་བས།།
除 此 以 外 別 無 皈 處
ཐུགས་བརྩེ་བའི་ལྕགས་ཀྱུས་དྲང་དུ་གསོལ།།
慈 悲 心 鉤 祈 願 攝 受
དྲིན་ཇི་བཞིན་འཁུར་བར་མ་ནུས་ཀྱང༌།།
恩 德 眾 望 未 能 肩 負
སེམས་ཆགས་སྡང་དབང་དུ་མ་སོང་བར།།
心 亦 未 著 於 諸 貪 染
མགོན་ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་པ་འཛིན་པ་ལ།།
為 持 怙 主 汝 之 聖 教
དུས་ནམ་ཡང་བརྩོན་པ་འགྱིད་པར་སྨོན།།
願 恒 精 進 一 切 時 中
ལར་ད་ལྟ་གངས་རིའི་ཁྲོད་འདི་ན།།
曾 妄 自 視 雪 域 之 中
རང་བསྟན་པ་འཛིན་པར་མཁས་ལེན་ཞིང༌།།
唯 己 當 是 護 教 承 人
གཞན་བསྟན་འཛིན་དགྲ་བོའི་དྭངས་མར་འཛིན།།
於 他 皆 作 障 敵 以 對
ཚུལ་འདི་ལ་སྐྱོ་བ་གཏིང་ནས་སྐྱེས།།
此 今 悲 妻 心 生 憂 疚
གཞན་ཕུང་བར་འདོད་པའི་ཀུན་སློང་དང༌།།
凡 所 動 念 詆 他 毀 彼
རྒྱུད་མཚན་འཛིན་དམ་པོས་བཅིངས་ལགས།།
功 熏 利 誘 為 名 所 縛
ལམ་མཐོན་པོར་གནས་པའི་མཁས་ལེན་བྱེད།།
心 高 倨 傲 誇 揚 自 詡
འདི་བརྟག་ན་ཀུན་གྱིས་ཁྲེལ་བའི་རྒྱུ།།
回 想 諸 種 悔 愧 難 當
ལམ་གོལ་སར་རྒས་པའི་སྡུག་ཡུས་ཀྱིས།།
自 入 歧 途 何 以 怨 尤
ཆོས་ཚུལ་བཞིན་བྱེད་པའི་གང་ཟག་ལ།།
如 法 行 之 補 特 伽 羅
རྒྱུད་ཁོང་ནས་འཁྲུགས་པའི་གདུག་སེམས་ཅན།།
懷 惡 與 彼 心 續 渾 然
གདོན་ཐུགས་ལ་ཞུགས་པ་མ་ལགས་སམ།།
莫 非 我 心 著 魔 者 耶
དགྲ་ཉོན་མོངས་འདུལ་ཐབས་མི་བྱེད་པར།།
不 求 調 伏 障 惱 之 法
གཤགས་འགྱེད་པ་ཙམ་གྱི་འཆད་ཉན་ཡང༌།།
僅 僅 聽 聞 略 作 答 辯
འདྲེ་ཤར་སྒོའི་ཕྱོགས་སུ་གནས་པ་ལ།།
如 是 魔 處 東 門 方 向
གླུད་ནུབ་སྒོར་གཏོང་བ་དོན་རེ་ཆུང༌།།
替 身 食 子 卻 送 西 門
དོན་དེ་ལྟར་གོ་བའི་བཤེས་གཉེན་རྣམས།།
如 是 領 會 善 識 者 我
སྤྱིར་ལུས་ཅན་ཀུན་ལ་བཀའ་དྲིན་བསམ།།
須 長 惦 念 有 情 恩 德
སྒོས་ཆོས་མཛད་ཡོངས་ལ་དག་སྣང་སྦྱོང༌།།
效 彼 一 切 梵 行 凈 相
དགྲ་ནང་ན་འདུག་པའི་ཉོན་མོངས་འདུལ།།
內 心 障 惱 倘 有 令 伏
མི་ཁོ་བོའི་རྗེས་འཇུག་གྲོགས་པོ་རྣམས།།
相 隨 於 我 諸 善 益 友
ཡིད་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བས་མི་འཆིང་བར།།
無 有 偏 私 不 受 紛 擾
བློ་གཟུ་བོར་གནས་པའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས།།
住 平 等 心 慎 作 思 惟
ལམ་དྲང་པོར་ཞུགས་པ་ཅིས་ཀྱང་ལེགས།།
當 行 正 道 任 皆 至 勝
གཏམ་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འགྲོ་བ་རྣམས།།
依 我 所 言 一 切 有 情
བྱམས་སྙིང་རྗེས་དྲངས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དང༌།།
令 生 慈 心 大 悲 作 引
དབྱིངས་སྤྲོས་བྲལ་རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་ཡིས།།
證 得 法 界 空 性 正 見
དཔལ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་མྱུར་ཐོབ་ཤོག།
速 疾 願 成 無 上 菩 提
སྐུ་ལ་མཚན་དཔེའི་དཔལ་འབར་ཞིང༌།།
勝 妙 相 好 身 莊 嚴
གསུང་དབྱངས་ཡན་ལག་དྲུག་ཅུས་བརྒྱན།།
六 十 梵 音 語 莊 嚴
ཐུགས་ནི་ཟབ་ཡངས་མཁྱེན་བརྩེའི་གཏེར།།
悲 智 寶 藏 意 莊 嚴
དཔལ་ལྡན་བླ་མའི་བཀྲ་ཤིས་ཤོག།
具 德 上 師 吉 祥 來
ཅེས་པ་འདི་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཆེན་པོ་དགེ་
འདུན་གྲུབ་པ་དཔལ་བཟང་པོས་གདུངས་དབྱངས་སུ་མཛད་པའོ།།
此乃一切智賢德，根敦珠巴所造之悲歌。
【聖宗喀巴大師贊 · 東方雪山頌】
༄༅།།ཤར་གངས་རི་དཀར་པོའི་རྩེ་མོ་ན།།
東 方 潔 白 雪 山 頂 上
སྤྲིན་དཀར་པོ་གནམ་ལ་སྙེགས་འདྲ་བ།།
白 雲 悠 悠 升 騰 太 虛
དེ་མཐོང་བའི་མོད་ལ་བླ་མ་དྲན།།
見 彼 瞬 息 心 念 吾 師
དྲིན་བསམས་ཤིང་བསམས་ཤིང་དད་པ་སྐྱེ།།
每 念 師 恩 易 生 敬 信
སྤྲིན་དཀར་པོ་ལྡིང་བའི་ཤར་ཕྱོགས་ན།།
於 白 雲 繚 繞 之 東 方
འབྲོག་དགེ་ལྡན་རྣམ་པར་རྒྱལ་བ་དེར།།
甘 丹 殊 勝 法 王 蘭 若
མཚན་བརྗོད་པར་དཀའ་བའི་དྲིན་པོ་ཆེ།།
譽 隆 恩 洪 諱 稱 其 名
ཕ་བློ་བཟང་གྲགས་པ་ཡབ་སྲས་བཞུགས།།
洛 桑 紮 巴 師 徒 同 住
ལམ་རིམ་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་སོགས།།
二 次 第 道 瑜 伽 等 等
ཆོས་ཟབ་ལ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པར་གསུངས།།
甚 深 教 法 廣 為 宣 說
བོད་ཁ་བ་ཅན་གྱི་སྐལ་ལྡན་ལ།།
雪 域 藏 地 具 善 緣 者
མགོན་ཁྱོད་ཀྱི་བཀའ་དྲིན་བསམ་མི་ཁྱབ།།
怙 主 恩 德 不 可 思 議
སྒོས་སྙོམས་ལས་འཛིན་པའི་དགེ་འདུན་གྲུབ།།
卑 劣 愚 昧 之 根 敦 珠
བློ་ཅུང་ཆོས་ལ་ཕྱོགས་པ་འདི།།
此 心 今 稍 入 法 趣 者
རྗེ་ཡབ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་བཀའ་དྲིན་ཡིན།།
乃 聖 師 徒 諸 之 深 恩
དྲིན་ཆེན་བར་ངེས་སོ་ཡབ་སྲས་རྣམས།།
恩 德 深 兮 摯 誠 感 泣
དུས་འདི་ནས་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་བར།།
從 今 乃 至 成 菩 提 間
རྗེ་ཡབ་སྲས་ཁྱེད་རྣམས་མ་གཏོགས་པར།།
唯 依 師 徒 汝 眾 聖 賢
སྐྱབས་རེ་ས་གཞན་དུ་མི་འཚོལ་བས།།
除 此 以 外 別 無 皈 處
ཐུགས་བརྩེ་བའི་ལྕགས་ཀྱུས་དྲང་དུ་གསོལ།།
慈 悲 心 鉤 祈 願 攝 受
དྲིན་ཇི་བཞིན་འཁུར་བར་མ་ནུས་ཀྱང༌།།
恩 德 眾 望 未 能 肩 負
སེམས་ཆགས་སྡང་དབང་དུ་མ་སོང་བར།།
心 亦 未 著 於 諸 貪 染
མགོན་ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་པ་འཛིན་པ་ལ།།
為 持 怙 主 汝 之 聖 教
དུས་ནམ་ཡང་བརྩོན་པ་འགྱིད་པར་སྨོན།།
願 恒 精 進 一 切 時 中
ལར་ད་ལྟ་གངས་རིའི་ཁྲོད་འདི་ན།།
曾 妄 自 視 雪 域 之 中
རང་བསྟན་པ་འཛིན་པར་མཁས་ལེན་ཞིང༌།།
唯 己 當 是 護 教 承 人
གཞན་བསྟན་འཛིན་དགྲ་བོའི་དྭངས་མར་འཛིན།།
於 他 皆 作 障 敵 以 對
ཚུལ་འདི་ལ་སྐྱོ་བ་གཏིང་ནས་སྐྱེས།།
此 今 悲 妻 心 生 憂 疚
གཞན་ཕུང་བར་འདོད་པའི་ཀུན་སློང་དང༌།།
凡 所 動 念 詆 他 毀 彼
རྒྱུད་མཚན་འཛིན་དམ་པོས་བཅིངས་ལགས།།
功 熏 利 誘 為 名 所 縛
ལམ་མཐོན་པོར་གནས་པའི་མཁས་ལེན་བྱེད།།
心 高 倨 傲 誇 揚 自 詡
འདི་བརྟག་ན་ཀུན་གྱིས་ཁྲེལ་བའི་རྒྱུ།།
回 想 諸 種 悔 愧 難 當
ལམ་གོལ་སར་རྒས་པའི་སྡུག་ཡུས་ཀྱིས།།
自 入 歧 途 何 以 怨 尤
ཆོས་ཚུལ་བཞིན་བྱེད་པའི་གང་ཟག་ལ།།
如 法 行 之 補 特 伽 羅
རྒྱུད་ཁོང་ནས་འཁྲུགས་པའི་གདུག་སེམས་ཅན།།
懷 惡 與 彼 心 續 渾 然
གདོན་ཐུགས་ལ་ཞུགས་པ་མ་ལགས་སམ།།
莫 非 我 心 著 魔 者 耶
དགྲ་ཉོན་མོངས་འདུལ་ཐབས་མི་བྱེད་པར།།
不 求 調 伏 障 惱 之 法
གཤགས་འགྱེད་པ་ཙམ་གྱི་འཆད་ཉན་ཡང༌།།
僅 僅 聽 聞 略 作 答 辯
འདྲེ་ཤར་སྒོའི་ཕྱོགས་སུ་གནས་པ་ལ།།
如 是 魔 處 東 門 方 向
གླུད་ནུབ་སྒོར་གཏོང་བ་དོན་རེ་ཆུང༌།།
替 身 食 子 卻 送 西 門
དོན་དེ་ལྟར་གོ་བའི་བཤེས་གཉེན་རྣམས།།
如 是 領 會 善 識 者 我
སྤྱིར་ལུས་ཅན་ཀུན་ལ་བཀའ་དྲིན་བསམ།།
須 長 惦 念 有 情 恩 德
སྒོས་ཆོས་མཛད་ཡོངས་ལ་དག་སྣང་སྦྱོང༌།།
效 彼 一 切 梵 行 凈 相
དགྲ་ནང་ན་འདུག་པའི་ཉོན་མོངས་འདུལ།།
內 心 障 惱 倘 有 令 伏
མི་ཁོ་བོའི་རྗེས་འཇུག་གྲོགས་པོ་རྣམས།།
相 隨 於 我 諸 善 益 友
ཡིད་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བས་མི་འཆིང་བར།།
無 有 偏 私 不 受 紛 擾
བློ་གཟུ་བོར་གནས་པའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས།།
住 平 等 心 慎 作 思 惟
ལམ་དྲང་པོར་ཞུགས་པ་ཅིས་ཀྱང་ལེགས།།
當 行 正 道 任 皆 至 勝
གཏམ་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འགྲོ་བ་རྣམས།།
依 我 所 言 一 切 有 情
བྱམས་སྙིང་རྗེས་དྲངས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དང༌།།
令 生 慈 心 大 悲 作 引
དབྱིངས་སྤྲོས་བྲལ་རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་ཡིས།།
證 得 法 界 空 性 正 見
དཔལ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་མྱུར་ཐོབ་ཤོག།
速 疾 願 成 無 上 菩 提
སྐུ་ལ་མཚན་དཔེའི་དཔལ་འབར་ཞིང༌།།
勝 妙 相 好 身 莊 嚴
གསུང་དབྱངས་ཡན་ལག་དྲུག་ཅུས་བརྒྱན།།
六 十 梵 音 語 莊 嚴
ཐུགས་ནི་ཟབ་ཡངས་མཁྱེན་བརྩེའི་གཏེར།།
悲 智 寶 藏 意 莊 嚴
དཔལ་ལྡན་བླ་མའི་བཀྲ་ཤིས་ཤོག།
具 德 上 師 吉 祥 來
ཅེས་པ་འདི་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཆེན་པོ་དགེ་
འདུན་གྲུབ་པ་དཔལ་བཟང་པོས་གདུངས་དབྱངས་སུ་མཛད་པའོ།།
此乃一切智賢德，根敦珠巴所造之悲歌。
✋热门推荐