「神鬼所用物皆與人異，為黃金與絹為得通用，然亦不如假者。以黃色塗大錫作金，乙紙為絹帛最為貴上。文本如言作之，及景食畢，令從騎更代坐食，文本以作金銀絲絹焚之，景深喜。」《冥報記》/唐朝吏部尚書 唐臨(西元600-659)

從周朝的陪葬品到唐朝以紙代金，告別上古陪葬與獻祭，中古世界用紙錢的燒化牽起有形和無形世界，這是我們的神話世界、宇宙觀更是文化、藝術與信仰的展現。如今，我們還在使用的台灣手工金銀紙，是傳承千年之久的香火，也是讓靈魂獲得安定的事物。不只是信仰 更是危在旦夕的版畫藝術
手工金銀紙製造工序繁複，在製作過程往往要等上一週，如果遇到陰雨天時間又會拉得更長。

以調配無添加化學藥劑的漿糊、貼錫箔、反覆曝曬乾燥、擦金油讓錫箔呈現金黃色，到蓋上深紅色的三仙大印等程序，約得花上7工作天。

相對的是高品質，代表自古以來敬天謝地尊祖的高貴。市售機器轉印製成的金銀紙多以塑化原料替代或是貼紙，燃燒過程產生的煙也不一樣，有雜質與塑化的金紙燒出來易有黑煙，手工金紙的煙、灰都比較白。

「燒得好、燒得少」就選天然竹子為原料、貼真錫箔的金紙，比較能夠完全燃燒，減少對空氣、環境品質的負擔。

台灣手工正錫箔金紙，目前僅存壽金、刈金與福金、大銀與小銀。
惟手工大百壽金與大百天金因紙張與錫箔面積較大難度較高，已經確定在台灣失傳。本公司之組合商品，部份以台商在中國大陸製替代。

關於竹紙
金銀紙，自古以來原都是竹漿造紙，因此在台灣客家聚落常見，丘陵地帶竹林特別多，客家人傳承的造紙術在竹苗村落依稀可見，當然已經不如以往興盛...

竹子的特性生長很快，四年就能採收，砍伐竹子後不需要再次播種又會長。七年以上老竹子更要砍伐！才能讓後續竹林生長更好！

因此開始有人發明竹椅子、竹框眼鏡、竹牙刷...等，但以歷史悠久程度與需求相比較，金紙還是很重要的文化商品！我們選的是台灣製造的竹紙喔！

 ༄༅།།ཁྲོ་བོའི་རྒྱལ་པོ་རྨེ་བརྩེགས་ལ་བསྟོད་པའི་སྔགས།།

【 忿 怒 王 秽 迹 讚 咒 】

རྒྱ་གར་སྐད་དུ།། ཀྲོ་ངྷ་བྷུར་ཀུ་མ་ཀུ་ཊ་རཱ་ཛ་སྟྲོ་ཏྲ་མནྟ།།梵言：过打普姑马 古打 拉杂 卓打曼打བོད་སྐད་དུ།། ཁྲོ་བོའི་རྒྱལ་པོ་རྨེ་བརྩེགས་ལ་བསྟོད་པའི་སྔགས།།藏言：绰卫 接博 则拉 兑贝阿

 ༄༅།།དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།།贡 秋 松 拉 恰 差 洛敬  礼  最  上  三  宝
ཨོཾ་བྷུར་ཀཾུ་མ་ཧཱ་པྲཱ་ཎཱ་ཡ། བྷུར་ཙི་བྷུར་ཀི་བི་མ་ནཱ་སི།ཨུ་ཙུ་སྨ་ཀྲོ་དྷ་ཧཱུྃ་ཧཱུྃ་ཕཊ་ཕཊ་སྭཱ་ཧཱ།།嗡 普尔公 摩哈布喇努雅普尔吉普尔给 微摩那悉 乌究斯摩哥啰特 吽吽 坡著坡著 莎哈

ཕྱག་འཚལ་ཕྱག་འཚལ་བསྟོད།། 

恰察恰察恰察对    敬礼敬礼恭敬礼

ཁྲོ་ལ་ཁྲོས་བས་ཁྲོ་བོ་ཆེ།། 

错拉错拉伯窝切    忿中最忿大忿怒

སངས་རྒྱས་སྔར་སངས་རྒྱས།། 

桑杰桑杰昂桑杰    佛陀佛陀昔佛陀

ཆོས་སྐུ་ལོངས་སྐུ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ།།

却古龙古朱被古    法身报身幻化身

རྨེ་བརྩེགས་ཞེས་བྱ་བདག་ཕྱག་འཚལ།།

密积谢佳打洽查    秽积金刚我赞礼

བསྐལ་བའི་མེ་ལྟར་འབར་དབུས་ན།།

嘎拉密打巴玉那    如尽劫火炽然中

པདྨ་ཉི་ཟླའི་གདན་ལ་བཞུགས།།

贝玛宁喋喋拉休    莲华日轮座垫上

ལྗང་ནག་ཆེན་པོ་རྨ་བ་ཅན།།

假那千波灭瓦千    庞大身形颜色绿

ཞལ་གསུམ་པ་ལ་ཕྱག་དྲུག་སྟེ།།

霞松巴拉洽突喋    三脸六手秽具足

གཡས་དཀར་གཡོན་དམར་དབུས་ལྗང་བ།།

叶嘎云马育将瓦    右白左红中色绿

སྤྱན་གསུམ་འཇིགས་པའི་མཆེ་བ་གཙིག།

贝松及伯千瓦即    三目可畏獠牙吱

མི་གཙང་བདུད་རྩི་སྨན་བཞིན་གསོལ།།

玉脏土及面辛收    不净能如甘露食

གཡས་པ་རྡོ་རྗེ་རལ་གྲོ་བསྣམས།།

月巴多节拉地南    右持金刚杵及剑

གཡོན་པ་ཞགས་བ་ལྕགས་ཀྱུའོ།།

原巴下巴假纠我    左持圈索及铁钩

ཐ་མ་སྡིགས་མཛུབ་ཐུགས་ཀར་བསྣོལ།།

踏马的足土嘎糯    末手期克印当胸

སྨེ་གཙང་མེད་པའི་ལས་དག་བརྩོན།།

灭脏灭巴列打尊    由精勤净业无垢

གདུག་པ་སྤྲུལ་གྱིས་དབུ་ལུས་བརྒྱན།།

度八足机屋律简    以毒龙蛇饰身手

འཇིགས་སྔང་མེད་པར་བརྟུལ་ཞུགས་སྤྱོད།།

及打灭巴度修节    无有怖畏修苦行

ཁྲོ་རྒྱལ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་བསྟོད།།

错嘉却拉恰差对    忿怒王前我敬礼

མི་གཙང་བ་ནི་གཙང་པར་མཛད།།

密脏瓦列脏瓦炸    其不洁者全清净

ཁྲོ་རྒྱལ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་བསྟོད།།

错嘉却拉恰差对    忿怒王前我敬礼

འཇིགས་པ་ཀུན་ལས་སྐྱོབ་པར་མཛད།།

却巴昆列绝八作    由惊怖中作救度

ཁྲོ་རྒྱལ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།།

错嘉却拉恰差对    忿怒王前我敬礼

ནད་དང་རིམས་ལས་སྲུང་བར་མཛད།།

密档仁列松瓦这    诸病流疫作救祜

ཁྲོ་རྒྱལ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་བསྟོད།།

错嘉却拉恰差对    忿怒王前我敬礼

མི་གཙང་ཟས་དང་མི་གཙང་གོས།།

密脏协当密脏过    不净食与不净衣

ཐམས་ཅད་སེལ་བར་བྱེད་པའི་མཆོག།

汤喋谢瓦节八就    一切治疗中最胜

ལྷ་དང་ཀླུ་དང་གའོད་སྦྱིན་གདོན།།

拉当路当路今敦    诸天诸龙夜叉魔

ཐམས་ཅད་མ་ལུས་དགའ་བར་མཛད།།

汤杰马虑嘎瓦这    悉令欢喜尽无余

ནད་དང་རིམས་དང་དལ་གཡམས་རྣམས།།

涅当仁当打养囊    流行疾病诸疠症

བསྲུང་བའི་ལས་མཛད་ཕྱག་འཚལ་བསྟོད།།

松为列这恰查对    作守护业我敬赞

བདག་ལ་སྲུང་བ་མཛད་དུ་གསོལ།།

打拉松就扎都索    敬祈为我作守护

མི་གཙང་བ་རྣམས་གཙང་བར་མཛད།།

密脏八南脏瓦这    诸不净者皆清净

སྨེ་བ་རྣམས་ནི་མིང་སྨེར་མཛད།།

密灭瓦南名扬这    令秽清洁名秽积

ལྕི་བ་རྣམས་ནི་ཡང་བར་མཛད།།

计瓦南泥美瓦这    令诸严重转成轻

དོག་བ་ཡང་པ་མཛད་ལ་བསྟོད།།

多巴杨瓦这拉对    宽严相济我敬礼

ཁྲོ་བོའི་རྒྱལ་པོ་སྨེ་བརྩེགས་ཁྱེད།།

错威电波密扎给    秽积忿怒诸王前

སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས།།

桑杰贡机今节拉    一切诸佛齐摄受

གང་དག་ཁྱོད་ལ་མོས་བརྟེན་རྣམས།།

刚打却拉密敦南    若有于汝皈敬众

ལུས་བདེ་སེམས་བདེ་དབང་པོ་དག།

虑喋森喋翁波喋    身寂语寂诸根寂

པདག་པའི་ལྷ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།།

喋威拉拉恰查对    于寂静天前敬礼

ལུས་བདེ་སེམས་བདེ་དབང་པོ་དག།

虑打森打翁波打    身净语净诸根净

གདྭང་བའི་ལྷ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།།

打伯拉拉恰查对    于梵净天前敬礼

ལུས་དྭང་སེམས་དྭང་དབང་པོ་དྭང།།

虑打森打翁波打    身净语净诸根净

གཙང།གཙང་བའི་ལྷ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།

脏威拉拉恰查对    于净居天前敬礼

ལུས་དྭང་སེམས་དྭང་དབང་པོ་དྭང།།

虑当森打翁波当    身净语净诸根净

དྭང་བའི་ལྷ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།།

档威打拉恰查对    于明清天前敬礼

ལུས་གསལ་སེམས་གསལ་དབང་པོ་གསལ།།

虑萨森萨嗡波萨    身明语明诸根明

གསལ་བའི་ལྷ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།།

萨威打拉恰查对    于光明天前敬礼

ལྷ་ཀླུ་ཡི་དྭགས་འདྲེ་སྲིན་སོགས།།

拉路依打得森说    天龙恶鬼妖魔等

གནོད་སྦྱིན་འབྱུང་པོས་འདི་ཐོས་ན།།

虐金窘波的脱南    药叉部多若闻此

སྡུག་བསྔལ་ཞི་ནས་བདེ་བར་འགྱུར།།

东阿西内喋瓦救    息诸痛苦转安乐

གངས་རྒྱུད་བཞིན་དུ་དཀར་བར་འགྱུར།།

刚居辛度嘎瓦就   犹如雪片悉皆白

ཤེལ་དཀར་བཞིན་དུ་གཙང་བར་འགྱུར།།

谢嘎辛度脏瓦就    犹如水晶悉净明

མེ་ལོང་བཞིན་དུགསལ་བར་འགྱུར།།

灭龙辛都萨瓦就    犹如明镜悉明澈

ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་དྭང་བར་འགྱུར།།

南喀辛都当瓦救    犹如虚空悉朗照

ས་དང་མཁའ་ལ་འཁོར་པ་ཡི།།

萨当喀拉廓巴伊    地与虚空诸居者

ལྷ་ཀླུ་ལ་སོགས་སྡེ་བརྒྱད་ཀུན།།

拉路拉索跌给昆    诸天龙魔八部众

དགེ་བའི་བསམ་པས་འཁོད་འགྱུར་ཏེ།།

给威森巴客就喋    以良善心齐安住

གཞན་ལ་གནོད་ཞི་བར་མཛོད།།

贤拉马路昔瓦作    不毁于他令安静

ཁྲོ་བོའི་རྒྱལ་པོ་སྨེ་བརྩེགས་ལ་བསྟོད་པའི་སྔགས་སོ།།忿 怒 王 秽 迹 赞 咒 竟
༄༅།།སརྦ་མངྒ་ལཾ།།一  切  吉  祥

　　卜者列传；《司马季主》

司马季主者，楚人也。卜於长安东市。

宋忠为中大夫，贾谊为博士，同日俱出洗沐，相从论议，诵易先王圣人之道术，究遍人情，相视而叹。贾谊曰：“吾闻古之圣人，不居朝廷，必在卜医之中。今吾已见三公九卿朝士大夫，皆可知矣。试之卜数中以观采。”二人即同舆而之市，游於卜肆中。天新雨，道少人，司马季主间坐，弟子三四人侍，方辩天地之道，日月之运，阴阳吉凶之本。二大夫再拜谒。司马季主视其状貌，如类有知者，即礼之，使弟子延之坐。坐定，司马季主复理前语，分别天地之终始，日月星辰之纪，差次仁义之际，列吉凶之符，语数千言，莫不顺理。

　　宋忠、贾谊瞿然而悟，猎缨正襟危坐，曰：“吾望先生之状，听先生之辞，小子窃观於世，未尝见也。今何居之卑，何行之汙？”

　　司马季主捧腹大笑曰：“观大夫类有道术者，今何言之陋也，何辞之野也！今夫子所贤者何也？所高者谁也？今何以卑汙长者？”

　　二君曰：“尊官厚禄，世之所高也，贤才处之。今所处非其地，故谓之卑。言不信，行不验，取不当，故谓之汙。夫卜筮者，世俗之所贱简也。世皆言曰：‘夫卜者多言夸严以得人情，虚高人禄命以说人志，擅言祸灾以伤人心，矫言鬼神以尽人财，厚求拜谢以私於己。’ 此吾之所耻，故谓之卑汙也。”

　　司马季主曰：“公且安坐。公见夫被发童子乎？日月照之则行，不照则止，问之日月疵瑕吉凶，则不能理。由是观之，能知别贤与不肖者寡矣。

　　“贤之行也，直道以正谏，三谏不听则退。其誉人也不望其报，恶人也不顾其怨，以便国家利众为务。故官非其任不处也，禄非其功不受也；见人不正，虽贵不敬也；见人有污，虽尊不下也；得不为喜，去不为恨；非其罪也，虽累辱而不愧也。

　　“今公所谓贤者，皆可为羞矣。卑疵而前，韱趋而言；相引以势，相导以利；比周宾正，以求尊誉，以受公奉；事私利，枉主法，猎农民；以官为威，以法为机，求利逆暴：譬无异於操白刃劫人者也。初试官时，倍力为巧诈，饰虚功执空文以主上，用居上为右；试官不让贤陈功，见伪增实，以无为有，以少为多，以求便势尊位；食饮驱驰，从姬歌兒，不顾於亲，犯法害民，虚公家：此夫为盗不操矛弧者也，攻而不用弦刃者也，欺父母未有罪而弑君未伐者也。何以为高贤才乎？

　　“盗贼发不能禁，夷貊不服不能摄，奸邪起不能塞，官秏乱不能治，四时不和不能调，岁穀不孰不能適。才贤不为，是不忠也；才不贤而讬官位，利上奉，妨贤者处，是窃位也；有人者进，有财者礼，是伪也。子独不见鸱枭之与凤皇翔乎？兰芷芎藭弃於广野，蒿萧成林，使君子退而不显众，公等是也。

　　“述而不作，君子义也。今夫卜者，必法天地，象四时，顺於仁义，分策定卦，旋式正釭，然後言天地之利害，事之成败。昔先王之定国家，必先龟策日月，而後乃敢代；正时日，乃後入家；产子必先占吉凶，後乃有之。自伏羲作八卦，周文王演三百八十四爻而天下治。越王句践放文王八卦以破敌国，霸天下。由是言之，卜筮有何负哉！

　　“且夫卜筮者，埽除设坐，正其冠带，然後乃言事，此有礼也。言而鬼神或以飨，忠臣以事其上，孝子以养其亲，慈父以畜其子，此有德者也。而以义置数十百钱，病者或以愈，且死或以生，患或以免，事或以成，嫁子娶妇或以养生：此之为德，岂直数十百钱哉！此夫老子所谓‘上德不德，是以有德’ 。今夫卜筮者利大而谢少，老子之云岂异於是乎？

　　“庄子曰：‘君子内无饥寒之患，外无劫夺之忧，居上而敬，居下不为害，君子之道也。’ 今夫卜筮者之为业也，积之无委聚，藏之不用府库，徙之不用辎车，负装之不重，止而用之无尽索之时。持不尽索之物，游於无穷之世，虽庄氏之行未能增於是也，子何故而云不可卜哉？天不足西北，星辰西北移；地不足东南，以海为池；日中必移，月满必亏；先王之道，乍存乍亡。公责卜者言必信，不亦惑乎！

　　“公见夫谈士辩人乎？虑事定计，必是人也，然不能以一言说人主意，故言必称先王，语必道上古；虑事定计，饰先王之成功，语其败害，以恐喜人主之志，以求其欲。多言夸严，莫大於此矣。然欲彊国成功，尽忠於上，非此不立。今夫卜者，导惑教愚也。夫愚惑之人，岂能以一言而知之哉！言不厌多。

　　“故骐骥不能与罢驴为驷，而凤皇不与燕雀为群，而贤者亦不与不肖者同列。故君子处卑隐以辟众，自匿以辟伦，微见德顺以除群害，以明天性，助上养下，多其功利，不求尊誉。公之等喁喁者也，何知长者之道乎！”

　　宋忠、贾谊忽而自失，芒乎无色，怅然噤口不能言。於是摄衣而起，再拜而辞。行洋洋也，出门仅能自上车，伏轼低头，卒不能出气。

　　居三日，宋忠见贾谊於殿门外，乃相引屏语相谓自叹曰：“道高益安，势高益危。居赫赫之势，失身且有日矣。夫卜而有不审，不见夺糈；为人主计而不审，身无所处。此相去远矣，犹天冠地屦也。此老子之所谓‘无名者万物之始’ 也。天地旷旷，物之熙熙，或安或危，莫知居之。我与若，何足预彼哉！彼久而愈安，虽曾氏之义未有以异也。”

　　久之，宋忠使匈奴，不至而还，抵罪。而贾谊为梁怀王傅，王堕马薨，谊不食，毒恨而死。此务华绝根者也。