《新编观世音菩萨灵感录》（李圆净居士原著）——演培法师白话讲述
第五篇 广劝惩 307
【原文】西湖灵芝寺，为吴越著名香火。有观世音木像一尊，高七尺余。相传为行脚僧募化所造，造成而去。秒好庄严，甚灵应。
殿基在正殿后双银杏树下，为杭州萧秀才所据。秀才不信佛法，架屋为书舍，十余年矣。比丘无力兴复，权以像供养三世诸佛下。余寓其寺，瞻礼兴嗟，为题募建殿缘疏。疏成，比丘将出募，先持示秀才，秀才执科举未定为辞。不数日，府榜落名，呕血二斗，垂死，舁而归矣。
一日，管公子可成，自会稽来，余留膳宿。管具说所梦云，某昔年曾假萧氏书舍，夜梦梵僧降神，敕速去。不去，明日有大祸。取某书剑，授仆从，装而出门。既觉异之，遂不果留。某别去之夕，有丰城人来宿，中宵暴 亡。（狯园志异）
【白话讲述】西湖灵芝寺为吴（江苏）越（浙江）著名香火盛地，供有观世音木像一尊，高七尺余，相传这尊木像为行脚僧（旅行之僧）募化所造，造成之后即离去了。相好庄严很为灵验。
殿基在正殿后双银杏树下，为杭州萧秀才所据有，秀才不信佛法，架屋作为他的书舍，约有十余年。比丘又无力修复，权且以木像供养三世诸佛之下。我（狯园志异作者自称）寄住其寺，瞻礼兴叹，为之题募建殿像疏，疏成比丘将拿出外募化，先给秀才看，秀才执著科举还没有定为辞。不到数日府榜放出，名落孙山秀才呕血两斗，年命在旦夕，急忙回家去。
有一天一位姓管的公子名叫可成，从会稽地方而来，我留他在这里膳宿，管具说所梦，他从前曾经假箫氏书舍居住，夜间梦见一梵僧降临，敕令我速急离去，明天将有大祸临头。次日一早即取出他的书籍和宝剑，授给仆从的人装运而出门，既而觉得非常诧异，于是不敢再留。他离去的那天晚上，有一位从灵城来的人寄宿，到半夜暴死。
第五篇 广劝惩 307
【原文】西湖灵芝寺，为吴越著名香火。有观世音木像一尊，高七尺余。相传为行脚僧募化所造，造成而去。秒好庄严，甚灵应。
殿基在正殿后双银杏树下，为杭州萧秀才所据。秀才不信佛法，架屋为书舍，十余年矣。比丘无力兴复，权以像供养三世诸佛下。余寓其寺，瞻礼兴嗟，为题募建殿缘疏。疏成，比丘将出募，先持示秀才，秀才执科举未定为辞。不数日，府榜落名，呕血二斗，垂死，舁而归矣。
一日，管公子可成，自会稽来，余留膳宿。管具说所梦云，某昔年曾假萧氏书舍，夜梦梵僧降神，敕速去。不去，明日有大祸。取某书剑，授仆从，装而出门。既觉异之，遂不果留。某别去之夕，有丰城人来宿，中宵暴 亡。（狯园志异）
【白话讲述】西湖灵芝寺为吴（江苏）越（浙江）著名香火盛地，供有观世音木像一尊，高七尺余，相传这尊木像为行脚僧（旅行之僧）募化所造，造成之后即离去了。相好庄严很为灵验。
殿基在正殿后双银杏树下，为杭州萧秀才所据有，秀才不信佛法，架屋作为他的书舍，约有十余年。比丘又无力修复，权且以木像供养三世诸佛之下。我（狯园志异作者自称）寄住其寺，瞻礼兴叹，为之题募建殿像疏，疏成比丘将拿出外募化，先给秀才看，秀才执著科举还没有定为辞。不到数日府榜放出，名落孙山秀才呕血两斗，年命在旦夕，急忙回家去。
有一天一位姓管的公子名叫可成，从会稽地方而来，我留他在这里膳宿，管具说所梦，他从前曾经假箫氏书舍居住，夜间梦见一梵僧降临，敕令我速急离去，明天将有大祸临头。次日一早即取出他的书籍和宝剑，授给仆从的人装运而出门，既而觉得非常诧异，于是不敢再留。他离去的那天晚上，有一位从灵城来的人寄宿，到半夜暴死。
#三联美食# 已经记不起来第一次吃到叉烧是在何时何地了，只知道对烧腊一味极上心，从前看港剧，看那些人白天在公司或警察局奋战一整天，晚上累了回家就要“斩点料”，就很希望能跑进去替他们办点案子，抓几个人犯，好换取那半只烧鹅。一间烧腊铺走进去，我一定首选烧鹅，皮酥酥的，油足足的，然后才会是叉烧，因为觉得它干巴巴，下起饭来不畅快。后来才知，这说明我应该被划归到偏爱“肥叉”的人群里。瘦叉用梅花肉制作，就是猪颈上那一块，偏瘦，好肥叉用的则是五花肉。上世纪五六十年代，香港人极爱“拖地叉烧”，五花肉取自特别肥、肥到肚子拖到地上的大白猪。
一到广州，本地吃客波哥就要带我们去顺德，对，就是“厨出凤城”的那个凤城。这里的大头华做烧鹅出名。招牌上写的也是烧鹅，这是他从师父那里继承来的手艺，但店里同样卖叉烧，后来他自己又发明了一道“叉烧鹅肝”，卖得也很好。
需要开车几个小时，才能从广州到顺德黄连村，到达大头华的烧鹅店。店堂很小，档口处挂着两个金灿灿的烧鹅，却未见叉烧。往里走，只有余地摆一张圆木桌，见几位阿婶正在收拾包装，仍是这张圆木桌，桌沿下挂着几只皮肤白白的生鹅，那是“刚褪完毛的”。
再往里走就是水泥台阶，店堂后面原来还有一间，不过只是堆放着杂物，真正的料理间得往下走。大头华挺着一方大肚子走在前面，又回头叮嘱我，地很滑的，要小心。台阶还行，但刚踩到地面，我就打了个趔趄。这地上全是油，从炉子里拎出烧鹅、烧肉，都挂着油滴，都滴在地上，所以每天拖上十几遍，也不管用。
除了地面，这个厨房的其余部分也像一块黑乎乎的灶膛，这样说很不准确，因为现实是，它恰好是在阳台上，三面都是窗，不用抽油烟机，一个排风扇就足够排烟。特别是，阳台底下就是顺德的德胜河！回想起来总觉得这个炉灶间不那么敞亮，也真是挺奇怪。
一只大缸炉在最显眼处，砌进土砖里了，盖子掀开，炉火正旺，我伸长脖子看，三四只烧鹅挂在里面正接受炙烤，滴油入火，嗞啦嗞啦作响，这炉温据说高达320摄氏度（大夏天人受不了，常常就是脱光了只剩一条裤衩），用无烟炭烧出来的。一炉最多能烧8只鹅。“总会有3只早15分钟，还有3只晚15分钟。”大头华盖上盖子后补充道，“受热不均来的。”平常时候，他拎出鹅来，看一秒钟，就能判断出来这只鹅火候几何。其中一个标准是收身，炉温320摄氏度，拎出来到室温，如果骤然收身，那是火候成熟的标志。太熟了当然不行，钩着的地方，会破掉，掉到炉子里万劫不复。烧肉的道理也是一样。
此时烧肉已经出炉了，大头华指指头顶。七八条叉烧肉，正挤在一根钩子上，底下就是一盆颜色发乌的酱汁。这是我见到过的最赤重的叉烧，重到仿佛一只陈年的酱油瓶子，黑的、稠的、黏的，天大的肉食动物面对这块叉烧都想败下阵来。不过，大头华看了看这几条叉烧，又操起勺子，兜起酱汁往上浇了几个回合——我琢磨着，觉得厨房黑，大概就是这几块叉烧在作怪吧。
大头华说，他做的叉烧，只放盐、糖和酱油，是最古朴的配方。广州那些高档酒楼做的叉烧，又加玫瑰露酒又用异域香料的，这几块叉烧同它们一比，的确极为传统。广州名店“炳胜”有一味黑叉烧很有名，用的是梅花肉，酱汁里的关键是一款运自马来西亚的老抽，口味很醇厚，烤的过程中要反复涂酱汁，所加的料就更多了，所以即便切出厚片也十分入味。炳胜还有一道脆皮叉烧，是在表面撒糖粉去烤，又脆又香，这个新发明很快就被各大酒家模仿了去。不过这两道菜已经成名十年，我们在广州寻觅创新叉烧菜品，发现并不能得，顶多是将食材进阶到了进口的西班牙猪肉。索性就到顺德看看这味传统叉烧的模样。
不过，虽然只有盐、糖和酱油，各项的比例仍然是秘密。大头华当年做学徒，每到关键时刻，师父一定会把他支开，会说，你去把水挑一下，或者把柴火劈一下。有时候师父生病，就不得不把三样比例交代给徒弟知道，但那一堆肉是多重，这又是个未知数。烧鹅的配料包更难了，他一开始只知道有八角、甘草等东西，但师父都是烤干料打成粉，再将粉交给徒弟操作。有一回他逮到一个机会，拿到调料包，飞奔出去，去药店找他妈妈，成分和比例从此记在心里。
大头华经常头天夜里把所有的活儿都干好。等师父照常发话支开他，他不走，说水挑满了，鹅喂饱了。就这样慢慢地把所有手艺都学到手了。直到师父69岁，生了重病，得到允许，他才自立门户，搭个炉火自己开业。无论什么年代，偷师都比学师难，所以也就是脑袋瓜聪明的人才能偷得到手艺。
大头华大名刘绍华，1963年出生在顺德黄连村，9岁那年“父亲就去卖咸鸭蛋了”，顺德人用这个话代替说父亲去世。父亲留给家里唯一的东西是一辆二八自行车。家里六兄妹，大头华排行老三。读到高中，大头华骑着这辆自行车，开始当“司机”。从黄连村到勒流镇，6公里烂泥路，单程半个多小时，能从客人那里赚到2毛钱。
黄连烧鹅的老板成了大头华的常客。这位老板每天凌晨3点30分起床，去勒流镇上买鹅。两人熟了之后，老板干脆把买来的活鹅交给大头华，让他运回黄连，自己在镇上舒舒服服吃一顿早茶。就这样每天包下了大头华，一天是6毛钱，包了好几年。终于，老板开尊口，让他到店里当学徒。大头华当然乐意，算是天上掉下来学一门手艺的机会，立刻抓住。这部自行车后来卖了5块钱。
到后来，轮到自己将手艺慢慢传授给儿子。儿子听老子吹牛，说杀鹅拔毛，水烧到62摄氏度的时候毛拔得最干净，这个温度他用手指一测就知。有一次讲到酣处，大家都不信，就说来场比赛吧。老子兑出一盆水，说这就62摄氏度，儿子用温度计一测，61.7摄氏度。
叉烧一天做七八十斤，油水丰足，卖得很快。做得了烧鹅，当然还有鹅的内脏，像鹅肝，干巴巴的，平常很少有人买，有一回大头华把两样东西拼在一起，发现鹅肝吸收叉烧的油水，两味很相宜。从此菜单上就多了一个菜。
广东阿妈有句名言，用无厘头的方式消解了一切英雄主义，叫“生嚿叉烧好过生你”，意思是“生块叉烧都好过生你”。有外地人初听这话，头脑里已有阿妈卷好头发叉着腰冲你大吼的画面，于是假装一概听不懂，一本正经地问广东人：“那么，究竟是泼皮小孩地位高，还是叉烧更矜贵？”
节选自《五花肉的英雄主义》文 | 驳静
一到广州，本地吃客波哥就要带我们去顺德，对，就是“厨出凤城”的那个凤城。这里的大头华做烧鹅出名。招牌上写的也是烧鹅，这是他从师父那里继承来的手艺，但店里同样卖叉烧，后来他自己又发明了一道“叉烧鹅肝”，卖得也很好。
需要开车几个小时，才能从广州到顺德黄连村，到达大头华的烧鹅店。店堂很小，档口处挂着两个金灿灿的烧鹅，却未见叉烧。往里走，只有余地摆一张圆木桌，见几位阿婶正在收拾包装，仍是这张圆木桌，桌沿下挂着几只皮肤白白的生鹅，那是“刚褪完毛的”。
再往里走就是水泥台阶，店堂后面原来还有一间，不过只是堆放着杂物，真正的料理间得往下走。大头华挺着一方大肚子走在前面，又回头叮嘱我，地很滑的，要小心。台阶还行，但刚踩到地面，我就打了个趔趄。这地上全是油，从炉子里拎出烧鹅、烧肉，都挂着油滴，都滴在地上，所以每天拖上十几遍，也不管用。
除了地面，这个厨房的其余部分也像一块黑乎乎的灶膛，这样说很不准确，因为现实是，它恰好是在阳台上，三面都是窗，不用抽油烟机，一个排风扇就足够排烟。特别是，阳台底下就是顺德的德胜河！回想起来总觉得这个炉灶间不那么敞亮，也真是挺奇怪。
一只大缸炉在最显眼处，砌进土砖里了，盖子掀开，炉火正旺，我伸长脖子看，三四只烧鹅挂在里面正接受炙烤，滴油入火，嗞啦嗞啦作响，这炉温据说高达320摄氏度（大夏天人受不了，常常就是脱光了只剩一条裤衩），用无烟炭烧出来的。一炉最多能烧8只鹅。“总会有3只早15分钟，还有3只晚15分钟。”大头华盖上盖子后补充道，“受热不均来的。”平常时候，他拎出鹅来，看一秒钟，就能判断出来这只鹅火候几何。其中一个标准是收身，炉温320摄氏度，拎出来到室温，如果骤然收身，那是火候成熟的标志。太熟了当然不行，钩着的地方，会破掉，掉到炉子里万劫不复。烧肉的道理也是一样。
此时烧肉已经出炉了，大头华指指头顶。七八条叉烧肉，正挤在一根钩子上，底下就是一盆颜色发乌的酱汁。这是我见到过的最赤重的叉烧，重到仿佛一只陈年的酱油瓶子，黑的、稠的、黏的，天大的肉食动物面对这块叉烧都想败下阵来。不过，大头华看了看这几条叉烧，又操起勺子，兜起酱汁往上浇了几个回合——我琢磨着，觉得厨房黑，大概就是这几块叉烧在作怪吧。
大头华说，他做的叉烧，只放盐、糖和酱油，是最古朴的配方。广州那些高档酒楼做的叉烧，又加玫瑰露酒又用异域香料的，这几块叉烧同它们一比，的确极为传统。广州名店“炳胜”有一味黑叉烧很有名，用的是梅花肉，酱汁里的关键是一款运自马来西亚的老抽，口味很醇厚，烤的过程中要反复涂酱汁，所加的料就更多了，所以即便切出厚片也十分入味。炳胜还有一道脆皮叉烧，是在表面撒糖粉去烤，又脆又香，这个新发明很快就被各大酒家模仿了去。不过这两道菜已经成名十年，我们在广州寻觅创新叉烧菜品，发现并不能得，顶多是将食材进阶到了进口的西班牙猪肉。索性就到顺德看看这味传统叉烧的模样。
不过，虽然只有盐、糖和酱油，各项的比例仍然是秘密。大头华当年做学徒，每到关键时刻，师父一定会把他支开，会说，你去把水挑一下，或者把柴火劈一下。有时候师父生病，就不得不把三样比例交代给徒弟知道，但那一堆肉是多重，这又是个未知数。烧鹅的配料包更难了，他一开始只知道有八角、甘草等东西，但师父都是烤干料打成粉，再将粉交给徒弟操作。有一回他逮到一个机会，拿到调料包，飞奔出去，去药店找他妈妈，成分和比例从此记在心里。
大头华经常头天夜里把所有的活儿都干好。等师父照常发话支开他，他不走，说水挑满了，鹅喂饱了。就这样慢慢地把所有手艺都学到手了。直到师父69岁，生了重病，得到允许，他才自立门户，搭个炉火自己开业。无论什么年代，偷师都比学师难，所以也就是脑袋瓜聪明的人才能偷得到手艺。
大头华大名刘绍华，1963年出生在顺德黄连村，9岁那年“父亲就去卖咸鸭蛋了”，顺德人用这个话代替说父亲去世。父亲留给家里唯一的东西是一辆二八自行车。家里六兄妹，大头华排行老三。读到高中，大头华骑着这辆自行车，开始当“司机”。从黄连村到勒流镇，6公里烂泥路，单程半个多小时，能从客人那里赚到2毛钱。
黄连烧鹅的老板成了大头华的常客。这位老板每天凌晨3点30分起床，去勒流镇上买鹅。两人熟了之后，老板干脆把买来的活鹅交给大头华，让他运回黄连，自己在镇上舒舒服服吃一顿早茶。就这样每天包下了大头华，一天是6毛钱，包了好几年。终于，老板开尊口，让他到店里当学徒。大头华当然乐意，算是天上掉下来学一门手艺的机会，立刻抓住。这部自行车后来卖了5块钱。
到后来，轮到自己将手艺慢慢传授给儿子。儿子听老子吹牛，说杀鹅拔毛，水烧到62摄氏度的时候毛拔得最干净，这个温度他用手指一测就知。有一次讲到酣处，大家都不信，就说来场比赛吧。老子兑出一盆水，说这就62摄氏度，儿子用温度计一测，61.7摄氏度。
叉烧一天做七八十斤，油水丰足，卖得很快。做得了烧鹅，当然还有鹅的内脏，像鹅肝，干巴巴的，平常很少有人买，有一回大头华把两样东西拼在一起，发现鹅肝吸收叉烧的油水，两味很相宜。从此菜单上就多了一个菜。
广东阿妈有句名言，用无厘头的方式消解了一切英雄主义，叫“生嚿叉烧好过生你”，意思是“生块叉烧都好过生你”。有外地人初听这话，头脑里已有阿妈卷好头发叉着腰冲你大吼的画面，于是假装一概听不懂，一本正经地问广东人：“那么，究竟是泼皮小孩地位高，还是叉烧更矜贵？”
节选自《五花肉的英雄主义》文 | 驳静
ངའི་ཨ་མ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོ། མཁན་བསོད་དར་རྒྱས་ཀྱིས། 我妈妈叫绿度母, 索达吉堪布 著
མི་ཕམ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་སྔ་ནས་སྙིགས་མའི་དུས་སུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མའི་བྱིན་རླབས་ཤིན་ཏུ་མྱུར་ཞེས་གསུངས། གལ་སྲིད་དུས་རྒྱུན་དུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་སྲོག་སྔགས་ཨོཾ་ཏཱ་རེ་ཏུཏྟཱ་རེ་ཏུ་རེ་སྭཱ་ཧཱ༔ཞེས་བཟླས་ན་ལས་ངེས་པ་དམིགས་བསལ་བ་མ་གཏོགས་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་བར་ཆད་ཐམས་ཅད་སེལ་ནུས་ཤིང་ཆུ་དང་མེའི་འཇིགས་པ་སོགས་རང་བཞིན་གྱི་གནོད་འཚེ་དང་སྦྱར་བྱུང་གི་གནོད་པ་མཐའ་དག་སེལ་ནུས་སོ།
麦彭仁波切说过:“末法时代,度母的加持最为灵验。若能经常祈祷度母，念诵她的心咒： “嗡达热德达热德热索哈”，除了极为特殊的定业以外,可遣除修行中的一切磨难，也可避免水灾、火灾等天灾人祸。
སྔོན་བོད་ཀྱི་ཡུལ་གྲུ་ཞིག་ལ་ཕ་མ་མེད་པའི་བྱིས་པ་དྭ་ཕྲུག་དབུལ་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་བྱིས་པ་གཞན་ལ་ཨ་མས་གཅེས་བྱམས་བྱེད་པ་མཐོང་སྐབས་ཁོ་ཡིད་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་བ་རེད། བྱིས་པ་དེ་སྡོད་སའི་ཉེ་འཁོར་དུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོའི་རྡོ་བརྐོས་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་དེ་ཁོའི་ཨ་མ་ཡིན་པར་བསམ་ནས་ཉིན་རྟག་པར་དེར་སོང་ནས་སྐད་ཆ་སྨྲ་ཞིང་སེམས་མི་དགའ་བའི་སྐབས་སུ་རང་ཉིད་སྡུག་ཡུས་འདོན་ཞིང་། བྱིས་པ་གཞན་གྱིས་ཨ་མའི་དྲུང་ནས་གཅེས་གཅེས་བྱེད་པ་ལྟར་དེས་ཀྱང་དགའ་སྐྱོ་ཆགས་སྡང་སོགས་ཡོད་ཚད་སྒྲོལ་མ་སྔོན་མོ་ལ་ཞུ་བ་རེད།
从前，藏地有个贫穷的小孩，从小无父无母，是个孤儿。他每当看到别的小孩有妈妈疼爱，就特别特别伤心。他住的附近，有一尊很大的石雕绿度母像，他每天都跑去和绿度母像说话，把她想象成自己的妈妈，心情不好时就说着自己的心事，像孩子跟母亲撒娇一般，将自己的喜怒哀乐全部对绿度母像倾诉。
ཐེངས་ཤིག བྱིས་པ་དེ་ལ་གཞན་གྱི་བརྙས་བཅོས་ཐེབས་པས་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་ནས་རྡོ་སྐུ་ལ་འཐམ་ནས་ངུས། སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་ལུས་འགུལ་ནས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་བྱིས་པ་པང་དུ་བླངས་ཏེ་བྱམས་བརྩེ་ལྡན་པའི་ཨ་མ་དང་མཚུངས་པར་དབུགས་དབྱུང་བསྩལ་ཅིང་ལྷན་གཅིག་རྩེད་མོ་ལ་རོལ། མཐར་བྱིས་པ་འབྲལ་ཁར་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་མགུལ་རྒྱན་བཀྲོལ་ནས་བྱིས་པའི་སྐེ་ལ་བསྐོན།
有一次，他被别人欺负了，特别伤心，就抱着石像大哭。绿度母像竟然动了，将他抱了起来，深深拥入自己怀中，像慈母般不断安慰着他，并开始陪他玩耍。最后在他离开时，绿度母像取下自己脖子上的珍宝项链，挂在了孩子的颈上。
དེ་རྗེས་མི་ཞིག་གིས་བྱིས་པ་དེ་ལ་མཐོང་དཀོན་པའི་མགུལ་རྒྱན་རིན་ཐང་བྲལ་བ་ཞིག་ཡོད་པ་མཐོང་ནས་གང་ནས་འཁྱེར་འོང་བ་ཡིན་ཞེས་དྲིས། བྱིས་པས་འདི་ནི་ངའི་ཨ་མས་བྱིན་པ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས། ཁྱོད་ལ་ཕ་མ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲིས། ངའི་ཨ་མ་ནི་རྡོ་སྐུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོ་དེ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས། མི་རྣམས་ཡིད་མ་ཆེས་ནས་ལྟ་རུ་སོང་པས་རྡོ་སྐུའི་སྟེང་གི་མགུལ་རྒྱན་མེད་པར་མཐོང་ཞིང་གཞན་གྱིས་བཀོག་པའི་རྗེས་ཤུལ་ཡང་མེད་པ་རེད།
后来，有人看到那孩子身上有一串珍贵罕见的项链，就问他是从哪里来的。他回答:“这是我妈妈给我的。” 人们问: “你不是无父无母吗？” 孩子说:“我妈妈就是那尊石雕绿度母呀!” 人们不信，跑去看那尊绿度母像，发现石雕上的项链居然不见了，也没有任何被敲下的痕迹。
གཏམ་རྒྱུད་འདི་སྒྲུང་གཏམ་ཞིག་རེད་ཅེས་མ་སེམས་ཤིག གལ་སྲིད་ཡིད་མ་ཆེས་ན་རྒྱུད་ལྡན་འཚོ་བའི་ཁྲོད་ནས་ཚོད་ལྟ་གྱིས་དང་ཆོག ཕྱག་འདུད་གཅིག་གམ་ཕྱག་དཔེ་ཞིག་ཡང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་བརྙན་ཞིག་ལ་དད་པ་ཆེན་པོ་ལྡན་ཞིང་རྟག་ཏུ་སྐྱབས་སུ་བསྙེན་པ་དང་ཕྱག་བྱས་ན་དེའི་བྱིན་རླབས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་འབྱུང་ངོ་།། དད་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གི་ཚེ་སྲོག་ནང་དུ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མགོན་སྐྱོབ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པ་རེད།
不要认为这个故事是神话传说，日常生活中你可以试一试。如果对一条金刚结、一本书、一尊佛像有极大的信心，时时皈依顶礼，肯定所获的加持不可思议。具足信心的人，生命中常会得到佛菩萨的照应。
མི་ཕམ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་སྔ་ནས་སྙིགས་མའི་དུས་སུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མའི་བྱིན་རླབས་ཤིན་ཏུ་མྱུར་ཞེས་གསུངས། གལ་སྲིད་དུས་རྒྱུན་དུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་སྲོག་སྔགས་ཨོཾ་ཏཱ་རེ་ཏུཏྟཱ་རེ་ཏུ་རེ་སྭཱ་ཧཱ༔ཞེས་བཟླས་ན་ལས་ངེས་པ་དམིགས་བསལ་བ་མ་གཏོགས་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་བར་ཆད་ཐམས་ཅད་སེལ་ནུས་ཤིང་ཆུ་དང་མེའི་འཇིགས་པ་སོགས་རང་བཞིན་གྱི་གནོད་འཚེ་དང་སྦྱར་བྱུང་གི་གནོད་པ་མཐའ་དག་སེལ་ནུས་སོ།
麦彭仁波切说过:“末法时代,度母的加持最为灵验。若能经常祈祷度母，念诵她的心咒： “嗡达热德达热德热索哈”，除了极为特殊的定业以外,可遣除修行中的一切磨难，也可避免水灾、火灾等天灾人祸。
སྔོན་བོད་ཀྱི་ཡུལ་གྲུ་ཞིག་ལ་ཕ་མ་མེད་པའི་བྱིས་པ་དྭ་ཕྲུག་དབུལ་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་བྱིས་པ་གཞན་ལ་ཨ་མས་གཅེས་བྱམས་བྱེད་པ་མཐོང་སྐབས་ཁོ་ཡིད་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་བ་རེད། བྱིས་པ་དེ་སྡོད་སའི་ཉེ་འཁོར་དུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོའི་རྡོ་བརྐོས་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་དེ་ཁོའི་ཨ་མ་ཡིན་པར་བསམ་ནས་ཉིན་རྟག་པར་དེར་སོང་ནས་སྐད་ཆ་སྨྲ་ཞིང་སེམས་མི་དགའ་བའི་སྐབས་སུ་རང་ཉིད་སྡུག་ཡུས་འདོན་ཞིང་། བྱིས་པ་གཞན་གྱིས་ཨ་མའི་དྲུང་ནས་གཅེས་གཅེས་བྱེད་པ་ལྟར་དེས་ཀྱང་དགའ་སྐྱོ་ཆགས་སྡང་སོགས་ཡོད་ཚད་སྒྲོལ་མ་སྔོན་མོ་ལ་ཞུ་བ་རེད།
从前，藏地有个贫穷的小孩，从小无父无母，是个孤儿。他每当看到别的小孩有妈妈疼爱，就特别特别伤心。他住的附近，有一尊很大的石雕绿度母像，他每天都跑去和绿度母像说话，把她想象成自己的妈妈，心情不好时就说着自己的心事，像孩子跟母亲撒娇一般，将自己的喜怒哀乐全部对绿度母像倾诉。
ཐེངས་ཤིག བྱིས་པ་དེ་ལ་གཞན་གྱི་བརྙས་བཅོས་ཐེབས་པས་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་ནས་རྡོ་སྐུ་ལ་འཐམ་ནས་ངུས། སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་ལུས་འགུལ་ནས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་བྱིས་པ་པང་དུ་བླངས་ཏེ་བྱམས་བརྩེ་ལྡན་པའི་ཨ་མ་དང་མཚུངས་པར་དབུགས་དབྱུང་བསྩལ་ཅིང་ལྷན་གཅིག་རྩེད་མོ་ལ་རོལ། མཐར་བྱིས་པ་འབྲལ་ཁར་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་མགུལ་རྒྱན་བཀྲོལ་ནས་བྱིས་པའི་སྐེ་ལ་བསྐོན།
有一次，他被别人欺负了，特别伤心，就抱着石像大哭。绿度母像竟然动了，将他抱了起来，深深拥入自己怀中，像慈母般不断安慰着他，并开始陪他玩耍。最后在他离开时，绿度母像取下自己脖子上的珍宝项链，挂在了孩子的颈上。
དེ་རྗེས་མི་ཞིག་གིས་བྱིས་པ་དེ་ལ་མཐོང་དཀོན་པའི་མགུལ་རྒྱན་རིན་ཐང་བྲལ་བ་ཞིག་ཡོད་པ་མཐོང་ནས་གང་ནས་འཁྱེར་འོང་བ་ཡིན་ཞེས་དྲིས། བྱིས་པས་འདི་ནི་ངའི་ཨ་མས་བྱིན་པ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས། ཁྱོད་ལ་ཕ་མ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲིས། ངའི་ཨ་མ་ནི་རྡོ་སྐུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོ་དེ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས། མི་རྣམས་ཡིད་མ་ཆེས་ནས་ལྟ་རུ་སོང་པས་རྡོ་སྐུའི་སྟེང་གི་མགུལ་རྒྱན་མེད་པར་མཐོང་ཞིང་གཞན་གྱིས་བཀོག་པའི་རྗེས་ཤུལ་ཡང་མེད་པ་རེད།
后来，有人看到那孩子身上有一串珍贵罕见的项链，就问他是从哪里来的。他回答:“这是我妈妈给我的。” 人们问: “你不是无父无母吗？” 孩子说:“我妈妈就是那尊石雕绿度母呀!” 人们不信，跑去看那尊绿度母像，发现石雕上的项链居然不见了，也没有任何被敲下的痕迹。
གཏམ་རྒྱུད་འདི་སྒྲུང་གཏམ་ཞིག་རེད་ཅེས་མ་སེམས་ཤིག གལ་སྲིད་ཡིད་མ་ཆེས་ན་རྒྱུད་ལྡན་འཚོ་བའི་ཁྲོད་ནས་ཚོད་ལྟ་གྱིས་དང་ཆོག ཕྱག་འདུད་གཅིག་གམ་ཕྱག་དཔེ་ཞིག་ཡང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་བརྙན་ཞིག་ལ་དད་པ་ཆེན་པོ་ལྡན་ཞིང་རྟག་ཏུ་སྐྱབས་སུ་བསྙེན་པ་དང་ཕྱག་བྱས་ན་དེའི་བྱིན་རླབས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་འབྱུང་ངོ་།། དད་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གི་ཚེ་སྲོག་ནང་དུ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མགོན་སྐྱོབ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པ་རེད།
不要认为这个故事是神话传说，日常生活中你可以试一试。如果对一条金刚结、一本书、一尊佛像有极大的信心，时时皈依顶礼，肯定所获的加持不可思议。具足信心的人，生命中常会得到佛菩萨的照应。
✋热门推荐