一切法中，心为上首

根据心的缘起法则，佛陀指出：造成生死苦恼和了彻生死的关键，唯是自心。《法句经·双要品》佛偈云：

心为法本，心尊心使。

谓心是产生、建立一切的根本，也是佛法的根本，世间万物中，心最为尊贵，具有宰制、驱使一切的力量。心有感知、思维、情感、意志等奇妙功能。是心这个主子，发起或善或恶的“业”——思想、言语、行为等活动，善恶业按自然的因果律运作，迫使众生承受或乐或苦的果报，无休无止地生了死，死了又生，轮回于天、人、鬼、畜生、地狱“五道”之中，饱受荼苦。被迫禀受既定的生命形态、种类、族姓、形貌，既定的生存环境、生存条件，非属自然，非出偶然，非关上帝神明，而是自心所造作，自业所感招。《正法念处经》卷五将能造业的心比喻为善于用笔墨颜料在纸帛上随意描绘种种图画的画师，这一画师“自业画作业果地分，种种异心”——不仅画出众生各自不同的形貌及其生存的环境，还画出众生的心理模式。心，还有创造心、制作心灵桎梏的奇特能力。大乘经典《华严经·夜摩宫中偈赞品》以一偈形象地表述了佛法的心要：

心如工画师，能画诸世间，五蕴悉从生，无法而不造。

心，是万有中最为神奇、最为玄妙、力量最大的东西，《五苦章句经》佛说“一切壮无过心”——什么东西都没有心的力量强大，心是世间第一大力士。《大乘本生心地观经·观心品》偈云：

心有大力世界生，自在能为变化主。

称心为具有创造世界万物之巨大能力的主宰者，喻心为能生长五谷花草树木的大地母亲，称为“心地”。

可悲的是，众生虽然无不拥有这个神奇的心，完全具足创造世界、主宰世界的本钱，却因不能自知、自宰其心，而使自心异化为强大的异己力量，被异己的无明烦恼心所宰制，反主为奴，被自心所起的无明烦恼奴役驱遣，入生死海中，受苦无已。《五苦章句经》佛谓“心是怨家，常欺误人”。《正法念处经》卷三佛偈说心为第一冤家，“心常烧众生”，就像开垦烧荒之火。《佛遗教经》佛言：

心之可畏，甚于毒蛇、恶兽、怨贼，大火越逸，未足喻也。

此所言心，指异化的无明烦恼心，此心乃迫使、诱骗众生受尽千辛万苦的罪魁祸首，是最为可怕的怨敌。欲图跳出苦海，永享常乐自在，只有制伏、主宰制造苦难的元凶——自心。《五苦章句经》佛言：

能伏心为道者，其力最多。

能通过修学正道，制伏、战胜心这位超级大力士，那当然是世间力量最大者了。佛陀自称：“吾与心斗，其劫无数，今乃成佛。”佛被尊称为“大雄大力”，意谓能完全战胜、主宰自心的大英雄、大力士。

心虽然具有大力，最为重要，然而，却常被逐物不返的世人所忽视，佛教因而大声疾呼，高扬心的重要性，强调心为认识世界、改造世界、解决人生根本问题乃至人类文明根本问题的枢机和关键。《正法念处经》卷四十二佛偈云：

一切法行主，所谓彼心是；复以如是义，故得名为心。

谓心在一切现象中起主导作用，正因为如此，所以才叫作心。如实认识自心，被佛陀强调为认识世界的第一要务，《中阿含经·自观心经》中，佛陀教诫弟子应该“善自观心，善自知心”。《大般涅槃经》卷十八教诫菩萨应“善知心界，知心生界，知心住界，知心自在界”——善知心所依的因、知心如何生起、知心如何安住、知心如何获得解脱自在及解脱自在的因缘。大乘《胜天王般若波罗蜜经》卷二佛言：

一切法中，心为上首。若善知心，悉解众法……若能伏心，则伏众法。

《大乘宝云经》卷五也有类似的说法：

一切诸法，心为上首。若知于心，则能得知一切诸法。……不随于心，能为心师，以心师故，则能得为一切法师。若能于心得自在者，则于诸法而得自在。

高推心为万有中、佛法中的首要者，有如擒贼擒王，只要如实了知心这个最深奥、最复杂、能总摄一切的主枢者，便能如实了知万有的真实本面，如实了知一切佛法；只要制伏、主导自心，为自心之师而非为自心之奴，便能制伏世间的一切，能为主导一切的明师；只要能获得自主其心的自由，便能自由主宰一切，“得大自在”。物理学家阿米特·戈斯瓦米也说：“当我们完全了解了自己，了解了我们的意识，我们也就同时了解了宇宙。”

甚至整个人间、世界的样相，也取决于心。《大乘本生心地观经》卷四云：

心清净故世界清净，心杂秽故世界杂秽。

《维摩诘所说经·佛国品》谓“欲得净土，当净其心，随其心净则佛土净”。这个人间之所以充满罪恶，污秽不堪，是因为人们的心被烦恼所污染，只要大家都净化、庄严自心，国土世界自然清净庄严。

大乘佛教所追求的终极目标——无上菩提（佛陀如实遍知一切之大觉），也终归是对自心的如实了知。心既然为生死升沉的枢机，则佛教所强调的超越生死之要——“如实知见”，当然应以如实知见自心为枢要。所谓无上菩提，是对万有真实本性如实的、圆满的觉知，而万有真实本性，即是自心的真实本性，是故只要集中力量研究自心，治理自心，如实觉知自心实性（心性），便会证得无上菩提。大乘如来藏一系的修持，唯以如实观心而知见自心为要。密乘要典《大日经·入真言门住心品》说得明白：

云何菩提？谓如实知自心。

说菩提大觉即是对自心的如实了知，观自心实性，乃证得大觉、即身成佛的捷径。 https://t.cn/RJhTtpf

༄༅། །ཚེས་བཅུའི་ཕན་ཡོན་གསོལ་འདེབས་བཞུགས་སོ། །
蓮師聖日（藏曆初十）之饒益功德祈請文 

སངས་རྒྱས་གཉིས་པ་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ལ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ཕྱག་འཚལ་ཞིང་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །
至尊上師繼佛皈命禮

སྐལ་བཟང་འདིར་བྱོན་སངས་རྒྱས་སྟོང་རྩ་ཀུན། །
與諸賢劫降世正等覺

སྤངས་རྟོགས་མཉམ་ཞིང་འགྲོ་ལ་ཐུགས་བརྩེ་ཡང༌། །
斷證無別慈愛眾有情

གངས་རི་ཁྲོད་འདིར་ཁྱོད་དང་མཚུངས་པ་ཡི། །
雪山城中恩德似汝般

བཀའ་དྲིན་བརྗོད་དུ་མེད་པར་བསམས་ཀྱིན་དད། །
無得言說思故生淨信

ཁ་བ་ཅན་འདིར་ལག་ན་པདྨོ་ཡིས། །
於此雪域佛陀親授記

གདུལ་བྱར་རྒྱལ་བའི་ལུང་བསྟན་མཛད་པའི་དོན། །
執蓮尊者調化之因故

མེས་དབོན་གསུམ་དང་ཨོ་རྒྱན་ཆེན་པོ་ཡིས། །
所造傳記他處無得見

མཛད་པའི་རྣམ་ཐར་ལས་གཞན་དམིགས་སུ་མེད། །
祖孫三尊及與蓮花生

གུ་རུ་ང་སྒོམ་ང་སྒྲུབས་ང་རྗེས་སྙོགས། །
蓮師頌曰:觀修追隨吾

ང་མཐོང་སངས་རྒྱས་ཀུན་མཐོང་ང་ཉིད་ནི། །
親見吾相即同見諸佛

བདེ་གཤེགས་འདུས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པས། །
吾性乃善逝總集體性

ཚེས་བཅུ་བྱུང་རེས་བོད་དུ་འབྱོན་ཞེས་གསུངས། །
每逢初十返藏加持故

དེ་ཕྱིར་རྣམ་ཐར་དྲན་པས་གསོལ་བ་འདེབས། །
思憶蓮師傳記虔祈請

ཧོར་ཟླ་དྲུག་པའི་ཚེས་བཅུའི་ཉི་ཤར་ལ། །
藏曆六月初十日出際

དྷ་ན་ཀོ་ཤ་པདྨའི་སྦུབས་ལ་བྱོན། །
達那固夏蓮苞中降生

རྒྱལ་ཟླར་ཨིནྡྲ་བྷོ་དྷའི་སྤྱན་དྲངས་ཏེ། །
十二月中因扎王迎請

རྒྱལ་བུར་མངའ་གསོལ་རྡོ་རྗེའི་ལམ་མཆོག་བརྙེས། །
晉位太子修金剛勝道

མཆུ་ཟླར་རྒྱལ་སྲིད་སྤངས་ནས་བསིལ་ཚལ་དུ། །
正月棄位入清涼寒林

བརྟུལ་ཞུགས་སྤྱོད་པས་མཁའ་འགྲོ་དབང་དུ་བསྡུས། །
修持禁行降服諸空行

དབོ་ཟླར་བསྟན་ལ་རིམ་བཞིན་བཀྲི་བའི་སླད། །
二月引導教法次第故

སློབ་དཔོན་པྲ་བྷ་ཧསྟིར་རབ་ཏུ་བྱུང༌། །
阿難座下示現出家相

ནག་ཟླར་ཟ་ཧོར་རྒྱལ་པོས་གསོན་བསྲེགས་ཚེ། །
三月薩霍爾王活焚際

མེ་ཡང་ཆུར་བསྒྱུར་སུམ་རྩེན་ལྷ་ཡིས་བསྟོད། །
三天諸神澆滅並稱揚

ས་ཟླར་ཨོ་རྒྱན་རྒྱལ་པོས་ཡབ་ཡུམ་གཉིས། །
四月鄔金法王父母尊

ལྷན་ཅིག་མེར་བསྲེགས་ལོག་སྲེད་ཅན་དག་ཀྱང༌། །
齊遭火焚於此邪欲者

རང་དབང་མེད་པར་དད་པའི་གནས་ལ་བཀོད། །
無自主眾安置於信地

སྣྲོན་ཟླར་ལྷོ་ཕྱོགས་མཐར་སྐྱེས་རྒྱལ་ཁམས་སུ། །
五月南方邊地國域中

བསྟན་ལ་འཁུ་བའི་མུ་སྟེགས་ཐོག་གིས་བསྒྲལ། །
誅殺損害教法之外道

གྲོ་བཞིན་ཟླ་བར་མཐའ་འཁོབ་ཟངས་གླིང་དུ། །
七月邊鄙赤銅洲惡王

མུ་སྟེགས་རྒྱལ་པོས་ཟངས་ཆེན་ཁ་སྦྱོར་ནང༌། །
置於密合銅器拋河中

བཅུག་ནས་ཆུ་ཀླུང་བསྐྱུར་ཀྱང་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས། །
示現神變行走虛空時

ནམ་མཁར་གཤེགས་པའི་མོད་ལ་ཆུ་ཀླུང་ཡང༌། །
江河逆流而上並摧毀

གྱེན་ལྡོག་སྡིག་སྤྱོད་རྒྱལ་པོའི་གནས་འཇིགས་ལ། །
外道君王宮殿令攝服

ཉེ་བས་སྤ་བཀོང་བཟོད་གསོལ་སྐྱབས་སུ་བསྟེན། །
懇求寬恕頂禮鹹依止

ཁྲུམས་ཟླར་མུ་སྟེགས་ངན་པའི་ཟས་དུག་གིས། །
八月外道雖欲以毒藥

བཀྲོངས་པར་སེམས་ཀྱང་གནོད་པ་མེད་ཀྱི་སྟེང༌། །
弑殺不成示現無損害

གཟི་མདངས་ལྷག་པར་རྒྱས་པའི་ངང་ཚུལ་བསྟན། །
增長更顯威耀之本性

ཐ་སྐར་ཟླ་ལ་ཡང་ལེ་ཤོད་དུ་ཕེབས། །
九月前往洋列秀地區

བལ་བོད་གཉིས་ཀའི་ལྷ་འདྲེས་མཐོ་མཚམས་ཀྱང༌། །
尼藏二地鬼神阻擾之

རྡོ་རྗེ་གཞོན་ནུའི་སྐུར་བཞེངས་དམ་ལ་བཞག །
化現金剛童子作調伏

སྨིན་དྲུག་ཟླ་བར་བོད་ཡུལ་དབུས་སུ་བྱོན། །
十月前往西藏之內地
　　
ཧས་པོ་རི་རྩེར་ལྷ་སྲིན་དམ་ལ་བཞག །
海波山頂降服諸鬼神

རྒྱལ་བསྟན་བོད་དུ་དར་བ་ཁྱོད་གཅིག་པུའི། །
于藏豎立國教唯汝恩

དྲིན་ལ་གཞན་དྲིང་མི་འཇོག་བསམ་ཀྱིན་དད། །
不憑他力思故生淨信

མགོ་ཟླར་སྲིན་ཡུལ་གཤེགས་པ་ལ་དགོངས་ནས། །
十一月中欲往羅刹洲

མཆིམས་ཕུར་ཡོན་མཆོད་བཀའ་བགྲོས་བོད་ཡུལ་ཀུན། །
欽普施福政要諸藏地

གཏེར་གྱིས་གཏམས་པའི་སྟ་གོན་དང་འབྲེལ་བར། །
埋藏伏藏富盈前行之

གཞི་བདག་དབང་བསྡུས་གཏེར་གྱི་གཉེར་བྱང་གཏད། །
關聯地只降伏並囑咐

དེ་ཕྱིར་བྱུང་ངོ་ཅོག་གི་ཚེས་བཅུ་རྣམས། །
由此因故上述諸初十

ཁྱོད་ཀྱིས་མཛད་པ་ཕྲིན་ལས་དུས་ཆེན་དང༌། །
乃汝廣行事業節慶和

མ་དང་མཁའ་འགྲོ་འདུ་བའི་སྐབས་ཡིན་པས། །
佛母及與空行聚會日

ནང་དུ་རྡོ་རྗེའི་ལུས་ལ་རྩ་ཐིག་རླུང༌། །
內為金剛身脈風明點

འདུ་བ་ངོ་མཚར་ཅན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་ལས། །
和合甚為奇妙之緣起

རྣམ་བཞིའི་ཕྲིན་ལས་ཀུན་ལ་དབང་འབྱོར་ཞིང༌། །
四種事業悉皆獲自在

ཆར་ཆུ་འབེབས་ཤིང་མི་ཕྱུགས་ནད་རིམས་ཞི། །
甘霖充盈人畜災病息

སད་སེར་དབུལ་ཕོངས་དམག་འཁྲུགས་གོད་ཁ་སོགས། །
雹旱貧窮戰爭衰損等

འཇིག་རྟེན་དུས་ཀྱི་རྒུད་པ་ཇི་སྙེད་ཀུན། །
諸等一切世間時衰敗

ཚེས་བཅུའི་དུས་མཆོད་བཟུང་ནས་གསོལ་འདེབས་ན། །
于何初十供日虔祈請

བྱིན་རླབས་ཁོ་ནས་ཞི་བ་མངོན་སུམ་ཕྱིར། །
定依加持息滅不虛故

ཞལ་བཞེས་དུས་ལ་བབ་པོ་ཐུགས་རྗེས་གཟིགས། །
承諾盡于恒時悲眼視

བོད་འབངས་བསམ་ཡོད་ཐམས་ཅད་ཁྱོད་ལ་དད། །
一切俱思藏民敬信汝

བསམ་མེད་དྲིན་ཆེན་ཕ་མ་དག་ལ་ཡང༌། །
未思俱恩父母之眾生

འཁུ་བར་བྱེད་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ཐུགས་རྗེ་ལ། །
雖作損惱以汝大慈悲

ཉེ་རིང་མ་མཆིས་ཐུགས་དམ་རྒྱུད་བསྐུལ་ལོ། །
遠近無別誓言住心續

བོད་འབངས་ནམ་ཡང་ཡལ་བར་མི་འདོར་བའི། །
無論隱逝亦不棄藏民

ཞལ་བཞེས་དུས་ལ་བབ་པོ་ཐུགས་རྗེས་གཟིགས། །
承諾盡于恒時悲眼視

བསམ་དོན་ཡིད་བཞིན་འགྲུབ་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས། །
所願如意成就祈加持

ཞེས་པའང་བསམ་ཡས་པ་རབ་བྱུང་དབྱངས་ཡིག་དང་པོའི་མིང་ཅན་གྱིས་ངོར༌། ༧རིག་འཛིན་འཇིགས་མེད་གླིང་པས་སོ། །
此乃所思離俗之持明吉美林巴造

品老子之道，献初修者，愿初修之人能得明悟！
1
熟读万遍道德经，其中意味自可得。吾观初修者不楷道之本义，吾才疏学浅，愿借老子之道给汝等指出一条路，愿初修之人能得明悟。
老子强调“道”不可言，“天下一切生命都有自己的源头，这个源头就是一切生命的根基。一旦掌握了万物的根基－－母，就能认识世间的万事万物－－子。即使已经认识了万事万物，已经把握了一切生命，还必须坚守生命的根基－－道。”老子虽然把道描绘得恍兮惚兮，但它并不是不可捉摸。道既然创造了万事万物，万事万物就会呈现出道的本性，那何为道之本性呢？“道大，天大，地大，人也大。宇宙中有四大，而人是四大之一，人效法地，地效法天，天效法道，道纯任自然。”
所以自然就是道的根本特性，那什么是自然呢？其实自然本很易理解但经许多所谓的哲学家多次解释后到现在越来越难懂了。其实自然就是自然而然，它是一种没有人为的天然状态。
落实到人自己身上，自然就是指人的天然本性，也即人的真性情真思想，在老子那真与自然是同一个意思－－真的也就是自然，自然的也就是真。老子开的药方是：要自然就必须无为，不以主观的欲望来破坏天然，不用矫揉造作代替自己的天性，只有无为才有自然，同时无为的本身也是自然，因而人们把它们合称自然无为。
说自己不知道道的是深邃之士，称自己知道道的是浮浅之徒，前者属于内行，后者则冒充内行，唉，其实说到底不知便是知，知反而为不知，不知道就是知。吾观世人把道说得如何如何！其实道不可以听，听到的就不是道；道不可以见，见得到的就不是道；道不可以言说，能用语言说出来的就不是道。
一有人问道便出口回答的人就是不知道道，问道的人也是不能听见道，道不可问，也不可回答。本来不可问的却要强去问，这是空洞无聊的问，本来不可回答的却强来回答，这种答也必定空洞无聊。以空洞的答去回应空洞的问，对外便不能观察宇宙，对内便不能知道和体验自身的本源。

2
但并不是让汝等不去追问和言说，只是要把握它就得体悟下老子的话了：“有个浑然一体的东西，在天地形成以前就存在，听不见它的声音，看不见它的形状，它独立生长而永不衰竭，循环运行而生生不息，可以为天地万物的根源。我不知道它的名字勉强把它称为道，再勉强给它取个名字叫大。它广大无边而周流不息，周流不息而伸展辽远，伸展辽远而返回本源。道是那样的空旷开阔啊，像深山的幽谷；是那样浑朴纯厚啊，像混沌的水一样；是那样沉静恬淡啊，像深邃的大海；是那样飘然无踪啊，好像没有止境。
老子虽说道不能用言说谈论，但他却说起道来：“可以用语言表达出来的道，就不是永恒的道；可以用语言说出来的名，路不是那永恒不变的名。无，是天地的本始；有，是万物的根源。所以常从无中去认识道的奥妙，常从有中去观察道的端倪。无和有同一来源而名称各异，它们都可说是很幽深，幽深而又幽深，是一切变化的总门。”
这段话使我们体悟老子之道但却又使我们产生偏见之举，更何况把道弄得玄之又玄，望世人能明之。但相对的他却为我们指出他所体悟之道，所以其价值还是值得的。老子所说之道不仅在天地形成之前就存在，而且还是天地万物的创造者。道生一，一生二，二生三，三生万物，因为一是道所生的，所以我们又把道称为太一。一是宇宙没有分裂时的混沌统一体，由这个统一体分裂为两个对立面，再由两个对立面产生出一个新的第三者，然后又产生出了世界上的万事万物。
既然老子都说了天地万事万物来于道，那么道就是天地的开端，是万物的根源。老子有时把道说成无，同时又把道称为有，说无是天地之始，有为万物之母，那么道究竟是无还是有呢？其实有和无都是一个东西，老子自己也说了这二者名称虽有异但来源相同。有是一个最慨括的名词，世界上各种不同的事物都有一个共同的性质，即：有，也就是存在。但是，世界上没有一样事物只有空洞洞的有，而不具备其它性质，如果只是孤零零空洞洞的有而没有其它性质那就是无可见，极其空洞抽象的有就成了无了。

3
我们再回到道。我们到底应该怎么称道才好呢？说道是无吧，万物又由它生长出来；说道是有吧，它又没有任何性质和特点，叫人看不见和摸不着。因而按老子说它是无，这就是道没有特点、性质和形状而言；有时说它是有，这就是道产生万物而言的。说道是无，行；说道是有，也行。
所以老子的道虚无缥缈，不可捉摸，九重天也不能形容它的高，九层地下也不能喻及它的深，它比天地还要久远，比宇宙还要辽阔，它创造了万事万物，而万物万事又无不显现道的特性，如一切事物总是向相反方向转化，生死相依，福祸相因，高下相形，动静相对……
老子说：“人取法地，地取法天，天取法道，道纯任自然。”我们再来探究下这个问题。既然自然是老子所谓道的基本特性，因为他说道是纯任自然的，道以自然为法则，那么自然指的是什么东西呢？什么样的状态才能称为自然呢？
自然应该就是一个人性情真诚的极至。那么我们怎么样才能返朴归真？找回久已失去的自然天性？遵循自然之道的人不以生为喜，也不以死为恶，出生时不知道欢天喜地，要死时也不知道恐惧痛苦，无拘无束地来，潇洒从容地离去，把人生最重大的生和死也看成自然的事情，他完全忘记自己的来源，也不去追求自己的归宿。任何事情来了就欣然接受，把死亡也看成不过是重新回到自然中去，不用心智去损害自然之道，不用人为努力去改变天然，这才是真正的修练之人，即是真人。
真人的内心无忧无虑，他的样子安祥平静，额头宽大恢宏。严厉起来就像秋天一样肃杀，温和起来又像春天的来临，喜和怒就像春夏秋冬运转一样自然，顺应万物变化随遇而安，没有人知道他的胸襟有多么宽广。真人的内心充实而又面色可亲，为人宽厚而使人乐于归附，精神像宇宙一样高远，潇洒脱俗不拘礼俗，沉默不语时好像失去知觉，说话时又毫不用心机。
自然境界是老子所推崇的最高境界，而要达到自然之境就必须无为，无为既反对违反自然规律的妄为。无为和有为的分界线是看是否顺应自然的发展规律。遵循、顺应自然规律的是无为，把个人主观意志加于自然的就是有为。
要想自然必须要学会入静，俗话说心平似镜，人的心镜如果平静了，也能鉴照天地的精微，甚至可以明察万物的奥妙。老子认为虚静是万物的本性，因而恬静的生活是符合本性的也是自然的，而自然就是最高的境界。自然的规律的运行无休无息，万事万物因此而生成；成圣成仙的即已明白上下古今四方变化，而遵循各自的天性，那样的人心境和行为也早已归于平静。平静也是天地的水平仪，心神宁静便是空明，空明便能充实，充实便是完备。心神空明既象征宁静，由宁静后再行动就无往而不得，无往而不宜。

4
“静是动的主宰，重是轻的根基。精神与身体合一，能不相离失吗？专精守气，致力柔和，能无欲到像婴儿吗？清除杂念，深入静观，能没有污暇吗？”专气致柔，能如婴儿乎？涤除玄鉴，能无污乎？专气致柔也是道家静功的内丹修练法，将个人精气集在腹中，然后循环升降，使身体变得像婴儿那样柔软，心灵集中在精神的某一点，心灵安静内守而抗拒外面物质的刺激，达到成仙目的。（修练只是指出点滴重点罢了，不是详细之言）涤除玄鉴，既是指用精神洁剂来洗其心，使心灵深处明净如镜，不沾染世俗的一丝污垢。
老子说：“灾祸里边未必不藏着幸福，幸福里边未必不潜伏着祸根，这种祸福得失循环变化并没有一个定准，谁能知道它的究竟呢？”吾认为既然是规律循环变化那么福与祸是相对的吧。天地有大美却不言说，四周有明显规律却不讨论，万物有生长的道理却不表白，有德行的人推原天地的大美而懂得了万物的道理，因而纯任自然而不人为造作，这就是为什么法取天地的缘故。天地为什么是美之极致呢，究其底是因为它是纯任自然，一派天然而无丝毫人工的痕迹，天地本就是规律调合之物，吾认为修真者莫去追求，要保持自己的本然形态。美的不仅是外表的样子，更重要的还有内心修持的顺应自然的涵养。
最后我只想借用老子之语告诉初修者一句，道者自然，化育万物是永不留痕迹，日迁月移死生交替，生有所始，死有所归，修道并不是一定在这一世能有成就，但循环往复，终有成就时！
吾不忍初修者苦苦徘徊或因听别人妄言而走入误区，所以吾不才借用老子之道来表述一番，希望初修者能体悟点滴东西，常说道无法用言语表达，但吾还用如此之多。因时间匆忙有所疏漏在所难免，所以希望各位修道之人多加完善修改。此篇虽无功法之说但对于初修者还是有点滴引导作用，待有多些时间吾再来废话吧！
#崂山太清宫# #道教知识[超话]# #道教[超话]# #道教# #修行[超话]# #道家养生# #闻道行道# #道家# #崂山#