佛教密宗的修持，他是必需要有传承的，没有传承怎么修啊？所以多少人，由于乱修，修成神经病了。修成神经病了，并不是怪他们师父没传好，他自己就是盲修瞎练，这样去搞一下，那样去搞一下，今天拜这个活佛，明天拜那个活佛，又看到什么法王也去拜，又看到堪布啊，格西啊都去拜，最后他自己也不知道他在学什么了。见到咒都念，一天就呀呀哇哇，念得自己也不知道念什么。所以我们学佛法一定要弄清楚，密宗，它的来历，它的缘起，它的修行次第，怎么能让我们自己的根性相符合，这是最重要的。
海空上人《佛法如是说》修密的浅释 https://t.cn/RyhTm9c

南传藏传之所以建议别人，要找一位老师依止听闻、修行（这个师父不必需要名气大修证高），是因为师父有自己欠缺的知识可以教自己。
而汉传的基本上是谁名气大就认为自己上师。
很多这么瞎干了几十年的，肚子里初级的佛教常识都没有。
一交流讨论就是灌了多少顶，见了多少法王、活佛、堪布，梦到什么什么的。

如果要成为一个真正佛教徒的前提下必须相信因果，对因果有了一定的信心才可以无有明暗的坚守因果及戒律的原则，如此才不入坐而论道的必能以闻思修的方式勤修佛法，由此以来对因果生起信心最好的方法是以事势道理来判断因中生果，无因无生果，如此道理因善和恶生出快乐与痛苦则是不变之理，此亦种下甜因只会生出甜物，种下苦因只会生出苦物，如此道理因善业只生出快乐的果报，因恶业只生出痛苦的果报，《佛藏经》云：辛辣粒子此类等，令生苦物成果也。甜味粒子此类等，令生甜物成果也。以此道理为比方，痛苦异熟则辛辣，白善异熟则甜物，智者人类愿领悟，如云如是的要明知。如果未能生起事势道理，那么佛教本是不变之理，故对此令生信心，并且必要对因果如是如理的领悟取舍之道，如果未能做到这一点则亡失自己无可置疑。当代今世有很多人以上师、堪布、活佛的名义来获取生活中的衣食等的资源以外对因果的信心极为差劲，因为此等之人对因果完全不知取舍之道。为什么呢？因为如果对因果有信心的话必定会按照因果来实践。
————格西俄智华•著

ལས་འབྲས་ཡིད་མ་ཆེས་ན་ཆོས་པ་མི་ཡོང་།

ཆོས་པ་རྣམ་དག་ཡོང་བ་ལ་ངེས་པར་ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་ཡོད་དགོས། ལས་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་བརྟན་པོ་ཞིག་ཡོད་ན་མངོན་ལྐོག་མེད་པའི་ལས་འབྲས་དང་སྡོམ་དམ་ཚིག་བསྲུངས་ནས་ཁ་ཙམ་མ་ཡིན་པའི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་སོགས་ཆོས་ལ་བརྩོན་པ་ཡོང་ངེས་ལ། དེས་ན་ལས་འབྲས་ཡིད་ཆེས་འོང་བ་ལ་རབ་ན་དངོས་སྟོབས་རིགས་པས་སྤྱིར་རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་ལ་རྒྱུ་མེད་ལས་མི་སྐྱེ་བ་བཞིན་ལས་དགེ་སྡིག་གི་འབྲས་བུ་བདེ་སྡུག་འབྱུང་བ་བསླུ་བ་མེད་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་རྒྱུ་ས་བོན་མངར་བ་བཏབ་པ་ལས་འབྲས་བུ་མངར་བ་འབྱུང་བ་དང་། ས་བོན་ཁ་བ་བཏབ་པ་ལས་འབྲས་བུ་ཁ་བ་འབྱུང་བ་བཞིན་ལས་དགེ་བ་བྱས་པ་ལས་འབྲས་བུ་བདེ་བ་འབྱུང་བ་དང་། ལས་མི་དགེ་བ་བསགས་པ་ལས་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་སྟེ། དཀོན་བརྩེགས་ཀྱི་མདོ་ལས། ས་བོན་ཚ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནི། །འབྲས་བུ་ཁ་བ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ས་བོན་མངར་བ་རྣམས་ཀྱི་ནི། །འབྲས་བུ་མངར་བ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། ། དཔེ་ཟླར་བྱ་བ་འདི་ཡིས་ན། །སྡིག་པའི་རྣམ་སྨིན་ཚ་བ་དང་། །དཀར་པོའི་འབྲས་བུ་མངར་བ་དག །མཁས་པའི་མིས་ནི་ཤེས་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཤེས་དགོས་ལ། གལ་ཏེ་དངོས་སྟོབས་ཀྱིས་རྟོགས་པ་དེ་མ་བྱུང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་མི་བསླུ་བ་ཡིན་པས་དེ་ལ་ཡིད་ཆེས་བྱས་ནས་ལས་འབྲས་བླང་དོར་ཚུལ་བཞིན་དུ་བྱེད་དགོས། མ་བྱས་ན་རང་ཉིད་བརླག་པར་གདོན་མི་ཟ་བའོ།།དེང་སྐབས་བླ་སྤྲུལ་མཁན་གསུམ་རེ་ཟུང་ནས་བཟུང་ཆོས་ལ་བརྟེན་ནས་ལྟོ་གོས་ཚོལ་བ་ལས་ལས་འབྲས་ཡིད་ཆེས་ཧ་ཅང་ཞན་ཏེ། ལས་འབྲས་བླང་དོར་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། ཡིད་ཆེས་ན་དེ་ལུགས་ལྟར་ལག་ལེན་བྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ།། ཇོ་ནང་དགེ་བཤེས་དངོས་གྲུབ་དཔལ་གྱིས།