#民国奇探[超话]#
乔楚生。
民国十四年，不是个太平盛世。动荡芜杂，私欲横流，混乱的资本中无处可藏身安歇，却处处可埋骨，沙粒生出无数怨魂作恶挣扎，他从血泊里跪倒爬起，他试图铅刀一割，洗掉时代的颓气同众阳和启蛰。叹这历史悲哀难以推翻，喘着气的人只得沉沦深陷。但他是注定的，那把生而不得卑躬屈膝的骨子被侠义两全仍旧滚烫的血液熔铸成三分寒光，以此流转行于江湖，正义根种在骨髓。随即命中之重怀瑾握瑜拥抱而来……
(睡前小故事，晚安 )
乔楚生。
民国十四年，不是个太平盛世。动荡芜杂，私欲横流，混乱的资本中无处可藏身安歇，却处处可埋骨，沙粒生出无数怨魂作恶挣扎，他从血泊里跪倒爬起，他试图铅刀一割，洗掉时代的颓气同众阳和启蛰。叹这历史悲哀难以推翻，喘着气的人只得沉沦深陷。但他是注定的，那把生而不得卑躬屈膝的骨子被侠义两全仍旧滚烫的血液熔铸成三分寒光，以此流转行于江湖，正义根种在骨髓。随即命中之重怀瑾握瑜拥抱而来……
(睡前小故事，晚安 )
每日一讲金刚经一百四十七
第十六品之总结篇这部经书分上下两部分。
前是为将发大心修行者说。教以如何发心，如何度众，如何伏惑，如何断惑。后是为已发大心修行者说。盖发心而曰我能发、能度、能伏惑断惑。即此仍是分别，仍为著我，仍须遣除。后半专明此义。须知有所取著，便被其拘系，不得解脱。凡夫因有人我（即执色身为我。）之执，故为生死所系，不得出离轮回。二乘因有法我（虽不执有色身，而执有五蕴法，仍是我见未忘，故名法我。）之执，遂为涅槃所拘，以致沈空滞寂。菩萨大悲大智，不为一切拘系。故无挂无碍，而得自在。此之谓不住道。所以少有执情，便应洗涤净尽，而一无所住也。
（二）人我执，法我执，简言之，则曰我执法执，寻常说，本经前破我执，后破法执。未免疏略。前半启口便云：菩萨于法应无所住，以及无我相，无法相，亦无非法相；不应取法，不应取非法；法尚应舍，何况非法，等等，说之再再，何得云但破人我执乎？当知我、法二执，皆有粗有细。粗者名曰分别我法二执，盖对境遇缘，因分别而起者也；细者名曰俱生我法二执，此则不待分别，起念即有，与念俱生者也。此经前半是遣粗执。如曰：不应住六尘布施，不应住六尘生心，应无住心，应生无住心，应离一切相云云。皆是遣其于境缘上，生分别心，遂致住著之病。所谓我法二执之由分别而起者是也。故粗也。云何遣耶？离相是已。后半是遣细执，即是于起心动念时便不应住著。若存有所念，便是我执法执之情想未化。便为取相著境之病根。是为遣其我法二执之与心念同时俱生者。故细也。云何遣耶。离念是已。前令离相，是遣其所执也；后令离念，是遣其能执也。前不云乎？所执之幻相，起于能执之妄见。故乍观之，本经义趣，前浅后深。然而不能如是局视者，因遣所执时，暗中亦已兼遣能执矣。何以故？若不离念，无从离相故。故前半虽未显言离念，实已点醒不少。如能作是念否；我不作是念；应生清净心；应生无住心；若心有住，则为非住；皆令离念也。即如应离一切相发菩提心之言，利根人便可领会得，所发之心，亦不应住。何以故？明言有住则非故。前云信心不逆者荷担如来，当得菩提，是人必已领会得离念。不然，未足云荷担当得也。所以昔人有判后半是为钝根人说者，意在于此。谓利根人即无须乎重说。因世间利根人少，故不得不说后半部，令钝根者得以深入。此昔人之意也。不可因此言，误会为后浅于前。虽然，离念功夫，甚深甚细。若不层层剖入，不但一般人未易进步。即利根已知离念者，若不细细磋磨，功行何能彻底。如剥芭蕉然，非剥而又剥，岂能洞彻本空，归无所得乎？当知后半部自明五眼以后，愈说愈细。至于证分，正是令于一毫端上契入之最直捷了当功夫，所谓直指向上者。不明乎此，圆则圆矣，顿犹未也。若局谓后半专为钝根人说，于经旨亦未尽合也。此理不可不知。
（四）前半说，离一切相，方为发菩提心；方为利益一切众生之菩萨。是空其住著我法之病。后则云：无有法发菩提，无有法名菩萨，以及一切法皆是佛法等语。是空其住著我法二空之病也。故前是二边不著；后是二边不著亦不著。前是发心应离相；后则并发心之相亦离。当知但使存有能离之念，仍是我法宛然，便已分别取相。故又云非不以具足相得菩提，我见即非我见，法相即非法相。皆所以遣荡微细执情。遣之又遣，至于能所皆离。并离亦离。方证本来。所谓证者，非他。但尽凡情，本体自现。非别有能证所证也。岂但凡情不可有，即圣解亦应无。存一能修所修，能证所证，便是圣解。即是所知障。正障觉体。故弥勒菩萨金刚经颂曰：于内心修行，存我为菩萨，此则障于心，违于不住道也。圆觉经云：一切菩萨及末世众生，应当远离一切幻化虚妄境界。本经前半不外此义。圆觉经又云：由坚执持远离心故，心如幻者，亦复远离；远离为幻，亦复远离；离远离幻，亦复远离；得无所离，即除诸幻。本经后半部，不外此义。
（五）前半部是明一切皆非，（如曰：非法非非法，有住则为非住。）以显般若正智之独真。盖此智本一尘不染，而一切相莫非虚幻。故应一切不住，而后正智圆彰也。后半部是明一切皆是，（如曰诸法如曰诸法如义，一切法皆是佛法，是法平等无有高下。）以明般若理体之一如。盖此体为万法之宗，故一切法莫非实相，故应菩提亦不住，而后理体圆融也。
由是观之。一部金刚经所诠者，真如二字而已。最后结之曰：不取于相，如如不动。全经义趣，尽在里许矣。又复前明一切皆非，令观不变之体也，所谓正智者，乃如如之智，即体之智也。后明一切皆是，令观随缘之用也，所谓理体者，理者条理，属性用言，用不离体，故曰理体。此与宋人之言理气，截然不同。彼以浑然一本者为理，以流行万殊者为气。后儒辨其言理之非是者，详矣。又复前既一切皆非，故虽则非与是名并举，而意注则非，所谓虽随缘而不变也。后既一切皆是，故虽细遣法执，而曰于法不说断灭相，所谓虽不变而随缘也。综上五说，以观全经。全经旨趣，了了于心目中矣，不止入文时，易于领会已也。待续。。。
愿以此功德
庄严佛净土
上报四重恩
下济三途苦
若有见闻者
悉发菩提心
愿平安如意
第十六品之总结篇这部经书分上下两部分。
前是为将发大心修行者说。教以如何发心，如何度众，如何伏惑，如何断惑。后是为已发大心修行者说。盖发心而曰我能发、能度、能伏惑断惑。即此仍是分别，仍为著我，仍须遣除。后半专明此义。须知有所取著，便被其拘系，不得解脱。凡夫因有人我（即执色身为我。）之执，故为生死所系，不得出离轮回。二乘因有法我（虽不执有色身，而执有五蕴法，仍是我见未忘，故名法我。）之执，遂为涅槃所拘，以致沈空滞寂。菩萨大悲大智，不为一切拘系。故无挂无碍，而得自在。此之谓不住道。所以少有执情，便应洗涤净尽，而一无所住也。
（二）人我执，法我执，简言之，则曰我执法执，寻常说，本经前破我执，后破法执。未免疏略。前半启口便云：菩萨于法应无所住，以及无我相，无法相，亦无非法相；不应取法，不应取非法；法尚应舍，何况非法，等等，说之再再，何得云但破人我执乎？当知我、法二执，皆有粗有细。粗者名曰分别我法二执，盖对境遇缘，因分别而起者也；细者名曰俱生我法二执，此则不待分别，起念即有，与念俱生者也。此经前半是遣粗执。如曰：不应住六尘布施，不应住六尘生心，应无住心，应生无住心，应离一切相云云。皆是遣其于境缘上，生分别心，遂致住著之病。所谓我法二执之由分别而起者是也。故粗也。云何遣耶？离相是已。后半是遣细执，即是于起心动念时便不应住著。若存有所念，便是我执法执之情想未化。便为取相著境之病根。是为遣其我法二执之与心念同时俱生者。故细也。云何遣耶。离念是已。前令离相，是遣其所执也；后令离念，是遣其能执也。前不云乎？所执之幻相，起于能执之妄见。故乍观之，本经义趣，前浅后深。然而不能如是局视者，因遣所执时，暗中亦已兼遣能执矣。何以故？若不离念，无从离相故。故前半虽未显言离念，实已点醒不少。如能作是念否；我不作是念；应生清净心；应生无住心；若心有住，则为非住；皆令离念也。即如应离一切相发菩提心之言，利根人便可领会得，所发之心，亦不应住。何以故？明言有住则非故。前云信心不逆者荷担如来，当得菩提，是人必已领会得离念。不然，未足云荷担当得也。所以昔人有判后半是为钝根人说者，意在于此。谓利根人即无须乎重说。因世间利根人少，故不得不说后半部，令钝根者得以深入。此昔人之意也。不可因此言，误会为后浅于前。虽然，离念功夫，甚深甚细。若不层层剖入，不但一般人未易进步。即利根已知离念者，若不细细磋磨，功行何能彻底。如剥芭蕉然，非剥而又剥，岂能洞彻本空，归无所得乎？当知后半部自明五眼以后，愈说愈细。至于证分，正是令于一毫端上契入之最直捷了当功夫，所谓直指向上者。不明乎此，圆则圆矣，顿犹未也。若局谓后半专为钝根人说，于经旨亦未尽合也。此理不可不知。
（四）前半说，离一切相，方为发菩提心；方为利益一切众生之菩萨。是空其住著我法之病。后则云：无有法发菩提，无有法名菩萨，以及一切法皆是佛法等语。是空其住著我法二空之病也。故前是二边不著；后是二边不著亦不著。前是发心应离相；后则并发心之相亦离。当知但使存有能离之念，仍是我法宛然，便已分别取相。故又云非不以具足相得菩提，我见即非我见，法相即非法相。皆所以遣荡微细执情。遣之又遣，至于能所皆离。并离亦离。方证本来。所谓证者，非他。但尽凡情，本体自现。非别有能证所证也。岂但凡情不可有，即圣解亦应无。存一能修所修，能证所证，便是圣解。即是所知障。正障觉体。故弥勒菩萨金刚经颂曰：于内心修行，存我为菩萨，此则障于心，违于不住道也。圆觉经云：一切菩萨及末世众生，应当远离一切幻化虚妄境界。本经前半不外此义。圆觉经又云：由坚执持远离心故，心如幻者，亦复远离；远离为幻，亦复远离；离远离幻，亦复远离；得无所离，即除诸幻。本经后半部，不外此义。
（五）前半部是明一切皆非，（如曰：非法非非法，有住则为非住。）以显般若正智之独真。盖此智本一尘不染，而一切相莫非虚幻。故应一切不住，而后正智圆彰也。后半部是明一切皆是，（如曰诸法如曰诸法如义，一切法皆是佛法，是法平等无有高下。）以明般若理体之一如。盖此体为万法之宗，故一切法莫非实相，故应菩提亦不住，而后理体圆融也。
由是观之。一部金刚经所诠者，真如二字而已。最后结之曰：不取于相，如如不动。全经义趣，尽在里许矣。又复前明一切皆非，令观不变之体也，所谓正智者，乃如如之智，即体之智也。后明一切皆是，令观随缘之用也，所谓理体者，理者条理，属性用言，用不离体，故曰理体。此与宋人之言理气，截然不同。彼以浑然一本者为理，以流行万殊者为气。后儒辨其言理之非是者，详矣。又复前既一切皆非，故虽则非与是名并举，而意注则非，所谓虽随缘而不变也。后既一切皆是，故虽细遣法执，而曰于法不说断灭相，所谓虽不变而随缘也。综上五说，以观全经。全经旨趣，了了于心目中矣，不止入文时，易于领会已也。待续。。。
愿以此功德
庄严佛净土
上报四重恩
下济三途苦
若有见闻者
悉发菩提心
愿平安如意
བསམ་པ་རྫོགས་པའི་མགུར།
རྗེ་བླ་མ་རྣམས་ལ་གསོལ་བ་འདེབས། །
སྤྲང་རི་ཁྲོད་ཟིན་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས། །
启请主尊上师，
加持乞人能长住山林！
ང་སྐྱིད་པ་གཉེན་གྱིས་མ་ཚོར་ཞིང་། །
སྡུག་པ་དགྲ་ཡིས་མ་ཚོར་བར། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
我快乐，亲眷不知道，
我愁苦，仇人看不清。
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
རྒས་པ་གྲོགས་ཀྱིས་མ་ཚོར་ཞིང་། །
ན་བ་སྲིང་མོས་མ་ཚོར་བར། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
我老了，朋友他不晓，
我病了，妹子她不闻。
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
ཤི་བ་མི་ཡིས་མ་ཚོར་ཞིང་། །
རོ་རུལ་བྱ་ཡིས་མ་མཐོང་བར། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
死去了，没有人知觉，
尸腐烂， 也见不到吃它的鹰。
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
ཤ་རུལ་སྦྲང་མས་འཇིབ་པ་དང་། །
རྩ་རྒྱུས་འབུ་ཡིས་ཟ་བ་རུ། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
腐肉为蝇蚋吮吸，
枯骨为虫子所吞，
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
ང་སྒོ་ན་མི་རྗེས་མེད་པ་དང་། །
ནང་ན་ཁྲག་རྗེས་མེད་པ་རུ། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
我的门前无人迹，
我的穴内无血痕，
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
རོ་ལ་འཁོར་མི་མེད་པ་དང་། །
ཤི་ན་ངུ་མི་མེད་པ་རུ། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
尸旁无人来祭奠，
临终无人放悲声，
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
ང་གར་སོང་འདྲི་མི་མེད་པ་དང་། །
འདིར་སོང་གཏད་ས་མེད་པ་རུ། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
我去何处无人问，
到这里亦非归程，
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
མི་མེད་ལུང་པའི་བྲག་ཕུག་ཏུ། །
སྤྲང་པོ་འཆི་བའི་སྨོན་ལམ་འདི། །
འགྲོ་བའི་དོན་དུ་ཐེབས་པར་ཤོག །
ཐེབས་ན་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
愿在这旷野岩窟中，
乞人我能够寿终正寝！
我愿以此去利益有情，
能如此我的志愿就完成。 https://t.cn/EXa6oBp
རྗེ་བླ་མ་རྣམས་ལ་གསོལ་བ་འདེབས། །
སྤྲང་རི་ཁྲོད་ཟིན་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས། །
启请主尊上师，
加持乞人能长住山林！
ང་སྐྱིད་པ་གཉེན་གྱིས་མ་ཚོར་ཞིང་། །
སྡུག་པ་དགྲ་ཡིས་མ་ཚོར་བར། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
我快乐，亲眷不知道，
我愁苦，仇人看不清。
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
རྒས་པ་གྲོགས་ཀྱིས་མ་ཚོར་ཞིང་། །
ན་བ་སྲིང་མོས་མ་ཚོར་བར། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
我老了，朋友他不晓，
我病了，妹子她不闻。
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
ཤི་བ་མི་ཡིས་མ་ཚོར་ཞིང་། །
རོ་རུལ་བྱ་ཡིས་མ་མཐོང་བར། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
死去了，没有人知觉，
尸腐烂， 也见不到吃它的鹰。
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
ཤ་རུལ་སྦྲང་མས་འཇིབ་པ་དང་། །
རྩ་རྒྱུས་འབུ་ཡིས་ཟ་བ་རུ། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
腐肉为蝇蚋吮吸，
枯骨为虫子所吞，
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
ང་སྒོ་ན་མི་རྗེས་མེད་པ་དང་། །
ནང་ན་ཁྲག་རྗེས་མེད་པ་རུ། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
我的门前无人迹，
我的穴内无血痕，
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
རོ་ལ་འཁོར་མི་མེད་པ་དང་། །
ཤི་ན་ངུ་མི་མེད་པ་རུ། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
尸旁无人来祭奠，
临终无人放悲声，
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
ང་གར་སོང་འདྲི་མི་མེད་པ་དང་། །
འདིར་སོང་གཏད་ས་མེད་པ་རུ། །
རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །
རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
我去何处无人问，
到这里亦非归程，
若能死在此山中，
瑜伽者的志愿就完成。
མི་མེད་ལུང་པའི་བྲག་ཕུག་ཏུ། །
སྤྲང་པོ་འཆི་བའི་སྨོན་ལམ་འདི། །
འགྲོ་བའི་དོན་དུ་ཐེབས་པར་ཤོག །
ཐེབས་ན་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །
愿在这旷野岩窟中，
乞人我能够寿终正寝！
我愿以此去利益有情，
能如此我的志愿就完成。 https://t.cn/EXa6oBp
✋热门推荐