原名绛，字忠清，明亡后改名炎武，字宁人，号亭林，复以避仇自署蒋山佣，学者尊称亭林先生

首页发布

༄༅། །ཕོ་བྲང་པོ་ཏ་ལ།
ཕོ་བྲང་འདི་ནི་སྤྱི་ལོ་དུས་རབས་བདུན་པར་བོད་རྒྱལ་སོ་གསུམ་པ་བཙན་པོ་སྲོང་བཙན་སྒམ་པོས་དམར་པོ་རིའི་སྟེང་དུ་གསར་དུ་བཞེངས་ཤིང་།འཛམ་གླིང་ཐོག་རྒྱ་མཚོའི་ངོས་ལས་ས་བབ་མཐོ་ཤོས་སྤྱི་ཁྲེ་སུམ་སྟོང་བདུན་བརྒྱ་ལྷག་ཙམ་ཡོད་པའི་བྲག་རིའི་སྟེང་ཕོ་བྲང་དང་མཁར་རྫོང་། དགོན་པ་བཅས་བདག་ཉིད་གཅིག་ཅན་གྱི་བཟོ་བཀོད་ཁྱད་དུ་འཕགས་པ་ཞིག་ཡིན་ལ། བརྩེགས་རིམ་བཅུ་གསུམ་གྱིས་གྲུབ་ཅིང་། ལོ་ངོ1300ལྷག་གི་ལོ་རྒྱུས་ལྡན། དེ་ནས་ཕྱིས་སུ་རབ་བྱུང་བཅུ་གཅིག་པའི་ཆུ་རྟ་སྤྱི་ལོ1645ཙམ་ལ་རྒྱལ་དབང་སྐུ་ཕྲེང་ལྔ་པ་ཆེན་པོས་བསྐྱར་སྐྲུན་གནང་བ་དང་།རྗེས་སུ་སྡེ་སྲིད་སངས་རྒྱས་རྒྱ་མཚོས་སྤྱི་ལོ1690ལོར་རྒྱས་སྐྲུན་གནང་། སྤྱིའི་རྒྱ་ཁྱོན་ལ་སྨི་གྲུ་བཞི་མ་ཁྲི36ལྷག་ཙམ་ཡོད་པ་དང་། མཐོ་ཚད་སྤྱི་ཁྲེ117.19དང། ཤར་ནུབ་ཀྱི་རིང་ཚད་ལ་སྨི360ཡོད་ལ། ལྷོ་བྱང་གི་ཞེང་ཚད་ལ་སྨི170ཡོད། སྤྱི་ལོ1961ལོའི་ཟླ3པར། རྒྱལ་སྲིད་སྤྱི་ཁྱབ་ཁང་གིས་རྒྱལ་ཡོངས་ཀྱི་རིག་དངོས་གཙོ་ཆེན་གྱི་སྲུང་སྐྱོབ་སྡེ་ཚན་སྐོར་ཐེངས་དང་པོའི་ཁྲོད་བདམས་པ་དང་། སྤྱི་ལོ1994ལོའི་ཟླ12པར། མཉམ་འབྲེལ་རྒྱལ་ཚོགས་སློབ་གསོ་དང་། ཚན་རིག། རིག་གནས་རྩ་འཛུགས་ཀྱིས་འཛམ་གླིང་གི་ཤུལ་བཞག་རིག་གནས་ཁྲོད་བདམས་པ་རེད། ཕོ་བྲང་པོ་ཏ་ལ་ནི་བོད་མིའི་བློ་གྲོས་ཀྱི་རྩལ་ལས་གྲུབ་པ་ཡིན་པས་བོད་ཀྱི་ཤེས་རིག་མཚོན་བྱེད་ཅིག་ཡིན་ལ། སྙིང་སྟོབས་ཀྱི་མཚོན་བྱེད་ཅིག་ཀྱང་ཡིན་ནོ།།

顾炎武故居（1613-1682)，江苏昆山人。明末清初伟大的思想家、爱国主义学者。生於明万历四十一年癸丑，卒於清康熙二十一年壬戌，得年七十岁。原名绛，字忠清，明亡后改名炎武，字宁人，号亭林，复以避仇自署蒋山佣，学者尊称亭林先生。三十三岁时（1645)，清兵渡江南下，昆山城破，母王氏殉节，遗命炎武"无仕异代"。后炎武受到一家仆与仇家的迫害，辗转流徙。顺治十二年赴北游历，来往於山东、河北、山西、陕西一带，先后十谒明陵。康熙十六年，受荐博学鸿词科，以死力辞。晚岁居陕西省华阴县。卒于山西曲沃。顾炎武学识渊博，在经学、史学、音韵小学、金石考古、方志舆地以及诗文诸学上，都有较深造诣，建树了承前启后之功。他断然摈弃"性与天道"的空谈，力倡"博学于文"、"行己有耻"的为学之道，终其一生。皆以"国家治乱之原，生民根本之计"为怀，大声疾呼"保天下者，匹夫之贱与有贵焉耳矣"。顾炎武为学以经世致用的鲜明旨趣，朴实归纳的考据方法，创辟路径的探索精神，以及他在众多学术领域的成就，宣告了晚明空疏学风的终结，开启了清代朴学之风。著有《亭林文集》、《日知录、《天下郡国利病书》、《肇域志》、《音学五书》等，於乾嘉考证学有典范性之意义

顾炎武故居位于干灯浦西侧，蒋泾南岸，顾氏老宅由亭林先生太祖父顾济，黄门郎所建。顾济子顾章志，乃嘉靖进士、累官兵部侍郎，死于任上，其年倭寇毁其家，故嘉靖帝原地赐建其宅，并于宅后蒋泾湾赐葬侍郎。现存顾炎武故居为朝东落西，五进明清建筑群。沿河水墙门为第一进，前门沿街，八字照墙和中墙门为第二进。第三进为轿厅。第四进为正厅是明代雕栏画栋"贻安堂"，由道光朝昆山新阳县令廖纶所题。第五进四开间为住宅堂楼，是顾炎武生父顾同应生母何氏生活住所，亭林先生诞生于此楼北次间，古称南宅，现称"顾炎武故居"。住宅楼前有古树，湖石天开。其北，乃其先生读书楼。书楼东侧为餐厅，伙房，及次间等建筑，都由南北双备弄走廊贯通连接，晴雨无碍。住宅楼后是鱼池水亭，假山花木。宅外则为顾炎武墓祠和石马坟遗址，现已建成古典园林，供旅客游览。