【#历史冷知识# 古人如何以冰消暑，“冰心玉壶”是妙词】
大暑正值“三伏天”里的“中伏”。古籍中说：“大者，乃炎热之极也。”足见大暑的炎热程度。那么，在炎热而没有空调的古代，人们用什么办法来消暑呢？除了扇子，也有今人常用的冰。这让人不得不佩服古人的智慧。
（一）冰开始的地方
冰，很早就被人们用来消暑纳凉了。
商周时期，人们便开始利用天然冰来制冷。周王室为保证夏天有冰块用，成立了相应的机构管理“冰政”，专门负责“掌冰”，负责人被称为“凌人”。《周礼》载：“凌人掌冰，正岁，十有二月，令斩冰，三其凌。”《礼记》也说：“季冬之月，冰方盛，水泽腹坚，命取冰。”周以后的各个王朝，都设有专门的官吏管理冰政。
每年寒冬腊月，凌人会命人到水质好的江湖面上凿采冰块，这时的冰块最坚硬，不易融化，方便采用和搬运。采好的冰会被储藏到预先准备好的地下冰窖里，《诗经·豳风·七月》“二之日凿冰冲冲，三之日纳于凌阴”中的“凌阴”就是山阴处的藏冰地窖，“二之日”“三之日”是周历的二月和三月。地下冰窖内铺满了干净稻草和芦席，设置了专门搬运冰块的冰板，待冰到了窖口，冰板一头支在窖口，一头支在窖底，形成一个斜面，让冰块滑下去，再由窖里的人码放整齐，在冰上覆盖稻糠、树叶等隔热材料，最后将整个冰窖密封，等来年使用。由于储存环境和方法的限制，最终都免不了会有约三分之二的冰在使用前自行融化，因此古人常常将藏冰量提高到所需使用冰量的至少三倍，以满足宫廷需求。冰窖也慢慢增多，到了清代，北方的官方冰窖有20余座，存冰量大概有二十万块以上，北京的冰窖口胡同、西安的冰窖巷就得名于此。
由于夏日用冰量大，官方藏冰常常不足，因此出现了私家藏冰的“冰商”。据宋人所作《迷楼记》记载，宫中“美人各市冰为盘，以望（隋炀帝）行幸。京师冰为之踊贵，藏冰之家皆获千金。”这说明隋代就能在市场上买到冰。到了清代，《大清会典》明文规定：各级官府“如藏冰不敷用，从市采买”。清代的冰窖分为官窖、府窖和民窖三种，民窖由商民设立，专门用于商业经营。
有了冰之后，古人的夏天就凉爽起来，他们把冰块放在盛冰的容器冰鉴里。《周礼》中有在容器“冰鉴”中保存冰块的记录。冰鉴最先是陶制的，后有木制的，春秋中期以后流行青铜鉴，大口小底，底部有直径很小的排水口，可在冰融化后直接排出冷水。冰鉴可以散发冷气，还可以保存食品，将盛满饮料或食物的器皿放进去，四周围满冰块，合上盖子，“冷饮”就可制成。《楚辞》中记录的“挫糟冻饮，酎清凉些”“清馨冻饮”，都展示了夏天饮冰镇酒水的舒适和快乐。
进入汉代，古人用冰就更讲究了。汉代皇宫设有夏季用房“清凉殿”，殿内有多重降温装置，以石头为床，用玉晶盘盛装冰块，仆人站在一旁对着扇竹扇。清凉殿内清凉无比，汉武帝刘彻常常带着自己宠幸的嫔妃宦臣“卧延清之室”，吟唱辞赋歌谣，品尝果品佳肴，不亦乐乎。
唐宋以后，“清凉殿”之类的“空调房”越建越高级，殿内除了放冰块，还放有“扇车”，借水的作用转动扇叶，扇带凉水吹更凉。宋代还注重空气净化，在厅堂里摆几百盆鲜花，“鼓以风轮”，既凉快，又“清芬满殿”，宋代的“空调”设备已在民间普及。
这次第，怎一个凉字了得。冰开始的地方，也是梦开始的地方。
（二）冰有趣的时候
冰，还被古人用出趣味。
有用冰来装病的。据《左传》记载，公元前552年，楚国的令尹（即主持国事的大臣）子庚去世，楚国国君楚康王指派楚国士大夫薳子冯继任。薳子冯征求好友申叔豫意见，申叔豫说：“朝廷内宠臣很多，君王年轻弱势，治理国家的难度很大啊。”于是薳子冯就用装病来推辞。当时正值盛夏，薳子冯在家里挖了个地窖，放上冰，用冷水浇身，把自己弄成重感冒，然后身穿厚棉衣和皮袍子，躺在床上好几天不吃东西。楚康王派御医前往诊视，御医发现薳子冯“瘦弱到了极点”。楚康王无奈，只好改任子南为令尹。
薳子冯也堪称“开空调盖棉被”的古代先驱。只是，我们始终不明白，装病的方式有多种，为什么要躺冰块上呢？花费的成本太大了。要知道，唐代以前，冰块非常珍贵，不仅数量有限，还价格昂贵，到了“长安冰雪至夏日则价等金璧”的地步，大臣在蒙皇帝赏赐冰块时都会深感为荣，如唐代诗人白居易某日得到几块小冰的赏赐，就高兴得很，还记录下来：“圣旨赐臣等冰者，伏以颁冰之仪，朝廷盛典，以其非常之物，用表特异之恩。” 所以，对于楚国士大夫薳子冯，我们只好感叹一声：真土豪也。
有因冰生病的，也有用冰治病的。《盱眙旧志辑要》介绍，宋徽宗赵佶在某年夏天，“食冰太过，病脾疾”，御医按照常规治疗方法，让他服用大理中丸，但服用多日，均不见效果。宋徽宗寝食难安，后来听说民间医生杨介医术高明，便召杨介为他诊疗。杨介查明病因，仍使用大理中丸，只是改用冰煎服，宋徽宗服后立马痊愈了。
甘、冷、无毒的冰真如明代医药学家李时珍所说，“冰者，太阴之精，水极似土，变柔为刚，所谓物极反兼化也。”冰可以去热烦、解烦渴、消暑毒，“伤寒阳毒，热盛昏迷者，以冰一块置于膻中，良。亦解烧酒毒。”杨介的治法算是“从因治病”，妙手仁心。当时，宋徽宗和杨介的对话也简单有趣：“介用大理中丸。上曰：服之屡矣。介曰：病因食冰，臣因以冰煎此药，是治受病之原也。”还好，宋徽宗遵了医嘱。
说到底，都是吃惹的祸。宋代的冰制食品简直不要太好吃哦，“冰糖冰雪冰元子”“冰雪甘草汤”“冰雪凉水荔枝膏”“雪泡豆儿水”“雪泡梅花酒”等，光听名字，心里就舒坦，怎么不想让它们“一步到胃”呢？南宋诗人杨万里早用《荔枝歌》道出了这份心花怒放：“市人如炊汗如雨，卖冰一声隔水来。行人未吃心眼开，甘霜甜雪如压蔗。”元代的商人又在冰中加上果浆和牛奶，开创了冰淇淋的先河。市场中还出现了“冰鲜”，人们把打捞的海产品，通过冰的冷冻后，运输得更远、保存得更久。
（三）冰深情的日子
冰，也在被人们赋予深情。
在冰特别难得的时代，皇帝用冰靠事先储存，大臣用冰或靠皇帝赏赐、或凭官阶和“冰票”领取，级别低的官员可能得不到冰，可能靠级别高的官员赏赐。这种“颁冰”的做法始于周朝，一直延续到清代。所以，若是将冰作为礼物来馈赠他人，那真是可贵的。
北宋文学家欧阳修就常常送冰给同僚梅尧臣，他的馈赠是出于朋友之间的情谊。欧阳修在25岁至洛阳任钱惟演幕府推官时，与年长自己5岁的任主簿的梅尧臣相识，开始了长达30年的友情，直至梅尧臣去世、欧阳修54岁。流金岁月中，俩人心心相印，不离不弃，聚则乐而游，别则思而梦，于道义、事业上互相支持。梅尧臣还是欧阳修古文运动的坚定支持者。
随着为官级别的增高，欧阳修送给梅尧臣的冰块也增多，使得仕途坎坷、级别很低的梅尧臣能长年享受较好的以冰消暑之待遇，安然度炎夏。为了让梅尧臣安心接受，欧阳修还曾以自己不怕热为借口。其实，即使是真的不怕热，也不会嫌冰多。梅尧臣心中明白，便常把自己舍不得吃的冰镇果品回赠欧阳修。
冰，就这样透亮着。怪不得会有冰心玉壶、冰雪聪明这样的妙词儿。饱含纯粹情谊的心，就像唐代诗人王昌龄《芙蓉楼送辛渐》里的“洛阳亲友如相问，一片冰心在玉壶”，焕发玉一般的晶莹和澈亮；也像唐代诗人杜甫《送樊二十三侍御赴汉中判官》中的“冰雪净聪明，雷霆走精锐”，透出雪洗净过的细腻和敏捷。
想那洛阳的初识，是多么令人开怀，欧阳修后来还作诗《书怀感事寄梅圣俞》（梅尧臣，字圣俞）来表达：“三月入洛阳，春深花未残……逢君饮水畔，一见已开颜”，梅尧臣也欣然记下：“春风午桥上，始迎欧阳公”。俩人一见如故，相见恨晚，欧阳修当即写了《七交》七首，分述同游的几个人，写到梅尧臣《梅主簿》时，颇多揄扬之辞：“圣俞翘楚才，乃是东南秀。玉山高岑岑，映我觉形陋。”梅尧臣则说：“欧阳修与为诗文，自以为不及。尧臣益刻厉，静思苦学。”这样的相识，是人生中最美好的遇见。宛若冰一样，闪耀着清润明洁的光辉。
大暑正值“三伏天”里的“中伏”。古籍中说：“大者，乃炎热之极也。”足见大暑的炎热程度。那么，在炎热而没有空调的古代，人们用什么办法来消暑呢？除了扇子，也有今人常用的冰。这让人不得不佩服古人的智慧。
（一）冰开始的地方
冰，很早就被人们用来消暑纳凉了。
商周时期，人们便开始利用天然冰来制冷。周王室为保证夏天有冰块用，成立了相应的机构管理“冰政”，专门负责“掌冰”，负责人被称为“凌人”。《周礼》载：“凌人掌冰，正岁，十有二月，令斩冰，三其凌。”《礼记》也说：“季冬之月，冰方盛，水泽腹坚，命取冰。”周以后的各个王朝，都设有专门的官吏管理冰政。
每年寒冬腊月，凌人会命人到水质好的江湖面上凿采冰块，这时的冰块最坚硬，不易融化，方便采用和搬运。采好的冰会被储藏到预先准备好的地下冰窖里，《诗经·豳风·七月》“二之日凿冰冲冲，三之日纳于凌阴”中的“凌阴”就是山阴处的藏冰地窖，“二之日”“三之日”是周历的二月和三月。地下冰窖内铺满了干净稻草和芦席，设置了专门搬运冰块的冰板，待冰到了窖口，冰板一头支在窖口，一头支在窖底，形成一个斜面，让冰块滑下去，再由窖里的人码放整齐，在冰上覆盖稻糠、树叶等隔热材料，最后将整个冰窖密封，等来年使用。由于储存环境和方法的限制，最终都免不了会有约三分之二的冰在使用前自行融化，因此古人常常将藏冰量提高到所需使用冰量的至少三倍，以满足宫廷需求。冰窖也慢慢增多，到了清代，北方的官方冰窖有20余座，存冰量大概有二十万块以上，北京的冰窖口胡同、西安的冰窖巷就得名于此。
由于夏日用冰量大，官方藏冰常常不足，因此出现了私家藏冰的“冰商”。据宋人所作《迷楼记》记载，宫中“美人各市冰为盘，以望（隋炀帝）行幸。京师冰为之踊贵，藏冰之家皆获千金。”这说明隋代就能在市场上买到冰。到了清代，《大清会典》明文规定：各级官府“如藏冰不敷用，从市采买”。清代的冰窖分为官窖、府窖和民窖三种，民窖由商民设立，专门用于商业经营。
有了冰之后，古人的夏天就凉爽起来，他们把冰块放在盛冰的容器冰鉴里。《周礼》中有在容器“冰鉴”中保存冰块的记录。冰鉴最先是陶制的，后有木制的，春秋中期以后流行青铜鉴，大口小底，底部有直径很小的排水口，可在冰融化后直接排出冷水。冰鉴可以散发冷气，还可以保存食品，将盛满饮料或食物的器皿放进去，四周围满冰块，合上盖子，“冷饮”就可制成。《楚辞》中记录的“挫糟冻饮，酎清凉些”“清馨冻饮”，都展示了夏天饮冰镇酒水的舒适和快乐。
进入汉代，古人用冰就更讲究了。汉代皇宫设有夏季用房“清凉殿”，殿内有多重降温装置，以石头为床，用玉晶盘盛装冰块，仆人站在一旁对着扇竹扇。清凉殿内清凉无比，汉武帝刘彻常常带着自己宠幸的嫔妃宦臣“卧延清之室”，吟唱辞赋歌谣，品尝果品佳肴，不亦乐乎。
唐宋以后，“清凉殿”之类的“空调房”越建越高级，殿内除了放冰块，还放有“扇车”，借水的作用转动扇叶，扇带凉水吹更凉。宋代还注重空气净化，在厅堂里摆几百盆鲜花，“鼓以风轮”，既凉快，又“清芬满殿”，宋代的“空调”设备已在民间普及。
这次第，怎一个凉字了得。冰开始的地方，也是梦开始的地方。
（二）冰有趣的时候
冰，还被古人用出趣味。
有用冰来装病的。据《左传》记载，公元前552年，楚国的令尹（即主持国事的大臣）子庚去世，楚国国君楚康王指派楚国士大夫薳子冯继任。薳子冯征求好友申叔豫意见，申叔豫说：“朝廷内宠臣很多，君王年轻弱势，治理国家的难度很大啊。”于是薳子冯就用装病来推辞。当时正值盛夏，薳子冯在家里挖了个地窖，放上冰，用冷水浇身，把自己弄成重感冒，然后身穿厚棉衣和皮袍子，躺在床上好几天不吃东西。楚康王派御医前往诊视，御医发现薳子冯“瘦弱到了极点”。楚康王无奈，只好改任子南为令尹。
薳子冯也堪称“开空调盖棉被”的古代先驱。只是，我们始终不明白，装病的方式有多种，为什么要躺冰块上呢？花费的成本太大了。要知道，唐代以前，冰块非常珍贵，不仅数量有限，还价格昂贵，到了“长安冰雪至夏日则价等金璧”的地步，大臣在蒙皇帝赏赐冰块时都会深感为荣，如唐代诗人白居易某日得到几块小冰的赏赐，就高兴得很，还记录下来：“圣旨赐臣等冰者，伏以颁冰之仪，朝廷盛典，以其非常之物，用表特异之恩。” 所以，对于楚国士大夫薳子冯，我们只好感叹一声：真土豪也。
有因冰生病的，也有用冰治病的。《盱眙旧志辑要》介绍，宋徽宗赵佶在某年夏天，“食冰太过，病脾疾”，御医按照常规治疗方法，让他服用大理中丸，但服用多日，均不见效果。宋徽宗寝食难安，后来听说民间医生杨介医术高明，便召杨介为他诊疗。杨介查明病因，仍使用大理中丸，只是改用冰煎服，宋徽宗服后立马痊愈了。
甘、冷、无毒的冰真如明代医药学家李时珍所说，“冰者，太阴之精，水极似土，变柔为刚，所谓物极反兼化也。”冰可以去热烦、解烦渴、消暑毒，“伤寒阳毒，热盛昏迷者，以冰一块置于膻中，良。亦解烧酒毒。”杨介的治法算是“从因治病”，妙手仁心。当时，宋徽宗和杨介的对话也简单有趣：“介用大理中丸。上曰：服之屡矣。介曰：病因食冰，臣因以冰煎此药，是治受病之原也。”还好，宋徽宗遵了医嘱。
说到底，都是吃惹的祸。宋代的冰制食品简直不要太好吃哦，“冰糖冰雪冰元子”“冰雪甘草汤”“冰雪凉水荔枝膏”“雪泡豆儿水”“雪泡梅花酒”等，光听名字，心里就舒坦，怎么不想让它们“一步到胃”呢？南宋诗人杨万里早用《荔枝歌》道出了这份心花怒放：“市人如炊汗如雨，卖冰一声隔水来。行人未吃心眼开，甘霜甜雪如压蔗。”元代的商人又在冰中加上果浆和牛奶，开创了冰淇淋的先河。市场中还出现了“冰鲜”，人们把打捞的海产品，通过冰的冷冻后，运输得更远、保存得更久。
（三）冰深情的日子
冰，也在被人们赋予深情。
在冰特别难得的时代，皇帝用冰靠事先储存，大臣用冰或靠皇帝赏赐、或凭官阶和“冰票”领取，级别低的官员可能得不到冰，可能靠级别高的官员赏赐。这种“颁冰”的做法始于周朝，一直延续到清代。所以，若是将冰作为礼物来馈赠他人，那真是可贵的。
北宋文学家欧阳修就常常送冰给同僚梅尧臣，他的馈赠是出于朋友之间的情谊。欧阳修在25岁至洛阳任钱惟演幕府推官时，与年长自己5岁的任主簿的梅尧臣相识，开始了长达30年的友情，直至梅尧臣去世、欧阳修54岁。流金岁月中，俩人心心相印，不离不弃，聚则乐而游，别则思而梦，于道义、事业上互相支持。梅尧臣还是欧阳修古文运动的坚定支持者。
随着为官级别的增高，欧阳修送给梅尧臣的冰块也增多，使得仕途坎坷、级别很低的梅尧臣能长年享受较好的以冰消暑之待遇，安然度炎夏。为了让梅尧臣安心接受，欧阳修还曾以自己不怕热为借口。其实，即使是真的不怕热，也不会嫌冰多。梅尧臣心中明白，便常把自己舍不得吃的冰镇果品回赠欧阳修。
冰，就这样透亮着。怪不得会有冰心玉壶、冰雪聪明这样的妙词儿。饱含纯粹情谊的心，就像唐代诗人王昌龄《芙蓉楼送辛渐》里的“洛阳亲友如相问，一片冰心在玉壶”，焕发玉一般的晶莹和澈亮；也像唐代诗人杜甫《送樊二十三侍御赴汉中判官》中的“冰雪净聪明，雷霆走精锐”，透出雪洗净过的细腻和敏捷。
想那洛阳的初识，是多么令人开怀，欧阳修后来还作诗《书怀感事寄梅圣俞》（梅尧臣，字圣俞）来表达：“三月入洛阳，春深花未残……逢君饮水畔，一见已开颜”，梅尧臣也欣然记下：“春风午桥上，始迎欧阳公”。俩人一见如故，相见恨晚，欧阳修当即写了《七交》七首，分述同游的几个人，写到梅尧臣《梅主簿》时，颇多揄扬之辞：“圣俞翘楚才，乃是东南秀。玉山高岑岑，映我觉形陋。”梅尧臣则说：“欧阳修与为诗文，自以为不及。尧臣益刻厉，静思苦学。”这样的相识，是人生中最美好的遇见。宛若冰一样，闪耀着清润明洁的光辉。
【 聞慧-新譯文分享 】摘錄自 ཉི་མ་གྲགས་པ། 尼瑪扎巴全集 ༄༅།།རྟ་མགྲིན་དྲེགས་པ་ཟིལ་གནོན་གྱི་སྒྲུབ་ཐབས་རིམ་པ་གསུམ་གྱི་ཟིན་བྲིས་ཡིད་བཞིན་དབང་གི་རྒྱལ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 馬頭傲慢勝伏修法 · 三次第筆記 · 如意自在王
༄༅། །ཁྱབ་བདག་སྟོན་པ་རྒྱལ་བ་ཀུན་གྱི་ཡབ། །ཀུན་བཟང་པད་འབྱུང་དབང་ཆེན་ཧེ་རུ་ཀ། །སྒྱུ་འཕྲུལ་རྡོ་རྗེའི་གར་གྱིས་སྲིད་བཅུད་ཀུན། །གདོད་མའི་དབྱིངས་སུ་སྒྲོལ་མཛད་དེ་ལ་བདུད།།
遍主導師一切勝王父，普賢蓮師自在嘿如嘎，
幻化金剛遊舞三有眾，原始界中普度恭敬禮！
དེ་ཡང་དབང་ཆེན་དྲེགས་པ་ཟིལ་གནོན་གྱི་སྒྲུབ་ཐབས་ཅི་ལྟར་ཉམས་སུ་བླང་པའི་ཚུལ་ལ། ཐོག་མར་དགེ་བའི་རྒྱབ་དཔུང་ཚྭ་ཚྭ་གསུང་སྒྲོགས་སྲོག་བསླུ་ཚེ་ཐར་སྦྱིན་གཏོང་སོགས་གང་འགྲུབ་དང་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་སྐྱབས་སེམས་སོགས་རྒྱུད་དང་འདྲེས་ངེས་རྣམས་བྱ།
大自在傲慢勝伏修法行持方式如下：
最初，以修善根為基礎，盡力成辦擦擦、說法、贖命、放生、布施等善行；於暇滿難得、皈依、發心等法，定當融入相續。
དེ་ནས་དགོང་ཐུན་ནས་དབུ་བརྩམས་གཞི་བདག་རྣམས་ལ་དཀར་གཏོར་འབུལ་ཞིང་བར་ཆད་མི་འབྱུང་བའི་ཕྲིན་ལས་བཅོལ། བགེགས་ལ་གཏོར་མ་སྦྱིན་ཞིང་བསྲུང་བའི་འཁོར་ལོ་རྡོ་རྗེའི་རྭ་གུར་མེ་མཚོན་གྱིས་མཚམས་བཏེགས་པར་བཅིངས་ལ་བསྙེན་སྒྲུབ་མ་ཚར་བར་མི་བསྡུ་ཞིང་ཐུན་མགོ་ཐམས་ཅད་དུའང་ལས་བྱང་གི་མཚམས་གཅོད་ཀྱི་ཚིག་འདོན་ཅིང་གསལ་འདེབས་རེ་བྱེད།
其後，由晚座開始，向地神眾獻白朵瑪，託付不起障難之事業。於魔眾施朵瑪，建守護輪，以金剛垣牆、金剛帳、火、劍結界。念修未圓滿前不作收攝。各座開始，悉皆念誦羯磨儀軌結界文句，隨文觀想。
སྒོ་དྲུང་ཐོ་དཀར་པོ་བརྩེགས་པ་རྒྱལ་ཆེན་བཞིར་མོས་ནས་གཏོར་མ་འབུལ་འཕྲིན་ལས་བཅོལ་སྒྲུབ་ཁོག་གང་རུང་ནས་ལེན་ཏེ་བྱ། གནས་གསར་པ་ཡིན་ན་གོང་ནས་ས་ཆོག་སོགས་དགོས་ཤིང་འདིར་རྙིང་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ས་ཆོག་དོར་བའོ།།
門前陳設白色界牌，觀為四大天王，然後獻奉朵瑪，託付事業，依相應修法儀軌即可。若是新處，需修上述破土等軌。此中唯述扼要，故略去破土儀軌等。
............(中略)............
མཆོད་གཏོར་སྒྲུབ་གཏོར་གཉིས་གཞུང་ལས་གཅིག་རང་གིས་ཆོག་པར་སྣང་ཡང་། ད་ལྟའི་ཕྱག་བཞེས་མཐོང་རྒྱུད་ལ་མཐའ་བསྐོར་དུའང་མཆོད་གཏོར་དང་སྨན་རག་བདུག་སྤོས་ཡོན་ཆབ་ཞལ་ཟས་མར་མེ་མེ་ཏོག་རོལ་མོ་སོགས་དང་བཀའ་གཏེར་སྲུང་མའི་གཏོར་མ་གཞན་ཡང་སྤྱན་གཟིགས་ཀྱི་བྲེ་བྲག་ཀྱང་ཅི་འབྱོར་བཀྲམ་སྲོལ་སྣང་བས་དེ་ལྟར་བྱེད། ཐོར་ཐུན་སོགས་ཐུན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མགོར་ངག་ནུས་བསྐྱེད་བྱེད་འགྱུར་སྔགས་ཕྲེང་བ་བྱིན་རླབས་རྣམས་རྒྱས་བསྡུས་ཅི་རིགས་བྱ།
供養朵瑪與修行朵瑪，雖然二軌之中擇一即可，然今現見修軌之中，周圍亦設供養朵瑪、藥血、薰香、供水、神饈、明燈、鮮花、樂器等及噶德護法朵瑪。此外，各類供品亦復盡力陳設，故應如是。早座等所有座開始，能生語功能之變化加持咒、念珠加持等，隨應廣軌、略軌而行。
............(中略)............
ཡང་རང་ལས་སྤྲུལ་པ་ཡང་སྤྲུལ་ཁྲོ་མཚོན་མེ་ལྕེ་གློག་ལྟར་འཁྱུགས་པ་མགར་གྱི་ཚྭ་ཚྭ་ལྟ་བུར་འཕྲོས་པས་འཇིགས་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ཁྱབ། སྟེང་འོད་བར་གསུམ་གྱི་གདོན་བགེགས་ལྷ་སྲིན་འབྱུང་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕོག་པས་བརྒྱལ་རེངས་མྱོས་བུན་ཐལ་བའི་རྡུལ་དུ་བརླག ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ཀྱི་མཐུ་སྟོབས་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་མར་ལ་ལྕགས་སྲེག་རེག་པ་བཞིན་དུ་བྱས་ནས་གདུག་རྩུབ་རྣམས་ཞི། དེ་དག་གིས་རང་དབང་མེད་པར་སྲོག་སྙིང་ཡིག་འབྲུའི་རྣམ་པར་ཕུལ་བ་རྣམས་ཧཱུྃ་གི་ཉི་གདན་ལ་བསྟིམས་ཤིང་དབང་དུ་བསྡུས་ནས་རྗེ་འབངས་ཇི་བཞིན་བཀོལ།
又，放射自所幻化及再幻化、忿怒兵器，猶如火焰电閃，猶如火花四濺，遍滿一切世間界，觸擊上、中、下所有魔障、鬼神、部多，由此昏厥、僵硬、瘋醉，碎為微塵。身語意之一切威能勢力，如燒鐵澆油，息諸粗暴。此等無有自主者，獻奉心命、種子字之相，融入吽字日墊，由此攝伏，如君役臣。
............(中略)............
རྩ་བསྙེན་འབུམ་ཚོ་དགུ་གཞུང་ནས་གསུངས་ཀྱང་བྱེ་བ་ས་ཡ་སོགས་རྟགས་དང་བསྟུན་ཏེ་བཟློག་བསད་གཙོ་བོར་བྱེད་ན་བསྲུང་བའི་ཕྱི་རོལ་དུ་འཁོར་ལོ་རྩིབས་སྟོང་གཉིས་གཡས་གཡོན་དུ་འཁོར་བའི་བར་དུ་གནོད་བྱེད་རྣམས་གཏུབ་པར་བསམ་པ་རིགས་མཐུན་ནས་འབྱུང་བས་བསྒོམ་མི་བསྒོམ་གང་འདོད་བྱ་ཆོག
軌中雖說根本念修應誦九十萬遍，然念一千萬等方易出生兆相。若以迴遮、誅殺為主，守護之外圍，兩千輻輪，一者左旋、一者右旋，觀想於此中間，切割一切能害，隨應而起，修或不修，隨欲皆可。
............(中略)............
འདི་སྐབས་རྣམས་སུ་བདག་བསྐྱེད་ཀྱི་འོད་ཟེར་འཕྲོས་པ་དང་དུས་མཉམས་དུ་མདུན་བསྐྱེད་ལས་ཀྱང་འོད་ཟེར་སྤྲོ་བསྡུ་མེ་ལོང་དང་བྱད་བཞིན་བསྒོམ་པ་དང་། བདག་བསྐྱེད་ཀྱིས་མདུན་བསྐྱེད་བསྐུལ་བ་རྣམས་དམིགས་རིམ་བློ་མཐུན་དུ་བསྒྱུར་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་། ལྟས་ལེགས་པའི་སྐབས་སུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས། སྒྲུབ་རྫས་ལྷག་པའི་ལྷར་གསལ་བ་ལ་དབང་བཞི་ཡིད་ཀྱིས་ལེན་པ་རྣམས་བྱ། ལར་བཟང་རྟོག་དང་ངན་རྟོག་ཐམས་ཅད་རང་གི་སེམས་ཉིད་ཀྱི་སྣང་འཛིན་མ་དག་གི་རོལ་པ་ཡིན་པས་རེ་དོགས་ཀྱི་འཛིན་པ་བྲལ་བའི་ངང་ནས་ལྷ་དང་རང་སེམས་དབྱེར་མེད་ཀྱི་ངང་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ།།
於此諸處，自生本尊放光，對生本尊亦同時放光，觀修放收、明鏡、面容。自生勸請對生等所緣次第，應知隨心而轉。善作觀察時，以三摩地定，觀修物為增上本尊，應以心受取四灌頂。復次，一切善念、惡念，皆是自己心性之不淨相執遊戲，故應遠離希慮執著，於本尊與自心無別體中修持。
............(中略)............
སྒྲུབ་རྫས་ཡེ་ཤེས་པའི་ལྷ་ཚོགས་དང་རང་གཉིས་མེད་དུ་འབྲེས་བལྟས། སླར་ཡང་སྒྲུབ་རྫས་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདུད་རྩི་འདོད་དགུ་འབྱུང་གནས་ཀྱི་རང་རྒྱུད་གཏམ་པའི་བདེ་སྟོང་གི་ཡེ་ཤེས་འབར་ཞིང་རྒྱས་པ་མོས་ནས་རྫས་ལ་རོལ། དེ་ནས་ལྷག་མ་སོགས་རྗེས་ཀྱི་རིམ་པ་རྣམས་བྱ་ཞིང་། སྦྱིན་བསྲེགས་གནས་མལ་བསྲུང་བ་སོགས་ཀྱང་རྩིང་སྤྱོད་དུ་མ་སོང་བར་མཐའ་རྒྱས་སུ་སྤྱོད་པར་བྱ་འོ།།
觀修物、智慧尊眾與自己無二無別。復次，修物無漏智慧甘露妙欲之源充滿自相續，樂空智慧熾燃增長，如此勝解，享用供物。其後，應行餘供等結行次第。燒施、臥具、守護等，乃至未息暴行之前，結行之中皆應行持。
ཞེས་པ་འདི་གཏེར་སྟོན་གྱིས་མཛད་པའི་ཟིན་བྲིས་ལ་ཞབས་ཏོག་ཚུལ་དུ་ཅུང་ཟད་རྒྱས་པར་བྱས་ནས་པདྨ་ཀུན་གྲོལ་རྣམས་རྒྱལ་གྱི་གནས་ཆེན་རུ་དམ་ལུང་པའི་དབེན་གནས་སུ་བྲིས་པ་དགེ་ཞིང་བཀྲ་ཤིས་པར་གྱུར་ཅིག་བྷ་ཝནྟུ།། མངྒ་ལཾ།། །།
此於伏藏師所作筆記，以承侍方式略作廣說，於貝瑪袞卓等聖地塘隆巴寂靜處撰著。願善妙吉祥！芒嘎朗！
------------------------------------
༄༅། །ཡང་དག་ཚད་མ་གསུམ་གྱི་ང་རོ་ཡིས། །ལྟ་དམན་རི་དྭགས་ཚོགས་རྣམས་སྐྲག་མཛད་པ། །ཐེག་མཆོག་སེངྒེའི་སྒྲ་དབྱངས་ས་གསུམ་ཁྱབ། །མཚོ་སྐྱེས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག །མི་ཕམ་འཇམ་དབྱངས་རྣམ་རྒྱལ་རྒྱ་མཚོ།
三種真實正量吼聲震，一切劣見獸眾皆驚恐，
勝乘獅子吼音遍三地，蓮師大寶教法願興盛！
- 彌龐蔣揚南傑嘉措（不敗妙音尊勝海）
寧瑪文殊經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།
༄༅། །ཁྱབ་བདག་སྟོན་པ་རྒྱལ་བ་ཀུན་གྱི་ཡབ། །ཀུན་བཟང་པད་འབྱུང་དབང་ཆེན་ཧེ་རུ་ཀ། །སྒྱུ་འཕྲུལ་རྡོ་རྗེའི་གར་གྱིས་སྲིད་བཅུད་ཀུན། །གདོད་མའི་དབྱིངས་སུ་སྒྲོལ་མཛད་དེ་ལ་བདུད།།
遍主導師一切勝王父，普賢蓮師自在嘿如嘎，
幻化金剛遊舞三有眾，原始界中普度恭敬禮！
དེ་ཡང་དབང་ཆེན་དྲེགས་པ་ཟིལ་གནོན་གྱི་སྒྲུབ་ཐབས་ཅི་ལྟར་ཉམས་སུ་བླང་པའི་ཚུལ་ལ། ཐོག་མར་དགེ་བའི་རྒྱབ་དཔུང་ཚྭ་ཚྭ་གསུང་སྒྲོགས་སྲོག་བསླུ་ཚེ་ཐར་སྦྱིན་གཏོང་སོགས་གང་འགྲུབ་དང་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་སྐྱབས་སེམས་སོགས་རྒྱུད་དང་འདྲེས་ངེས་རྣམས་བྱ།
大自在傲慢勝伏修法行持方式如下：
最初，以修善根為基礎，盡力成辦擦擦、說法、贖命、放生、布施等善行；於暇滿難得、皈依、發心等法，定當融入相續。
དེ་ནས་དགོང་ཐུན་ནས་དབུ་བརྩམས་གཞི་བདག་རྣམས་ལ་དཀར་གཏོར་འབུལ་ཞིང་བར་ཆད་མི་འབྱུང་བའི་ཕྲིན་ལས་བཅོལ། བགེགས་ལ་གཏོར་མ་སྦྱིན་ཞིང་བསྲུང་བའི་འཁོར་ལོ་རྡོ་རྗེའི་རྭ་གུར་མེ་མཚོན་གྱིས་མཚམས་བཏེགས་པར་བཅིངས་ལ་བསྙེན་སྒྲུབ་མ་ཚར་བར་མི་བསྡུ་ཞིང་ཐུན་མགོ་ཐམས་ཅད་དུའང་ལས་བྱང་གི་མཚམས་གཅོད་ཀྱི་ཚིག་འདོན་ཅིང་གསལ་འདེབས་རེ་བྱེད།
其後，由晚座開始，向地神眾獻白朵瑪，託付不起障難之事業。於魔眾施朵瑪，建守護輪，以金剛垣牆、金剛帳、火、劍結界。念修未圓滿前不作收攝。各座開始，悉皆念誦羯磨儀軌結界文句，隨文觀想。
སྒོ་དྲུང་ཐོ་དཀར་པོ་བརྩེགས་པ་རྒྱལ་ཆེན་བཞིར་མོས་ནས་གཏོར་མ་འབུལ་འཕྲིན་ལས་བཅོལ་སྒྲུབ་ཁོག་གང་རུང་ནས་ལེན་ཏེ་བྱ། གནས་གསར་པ་ཡིན་ན་གོང་ནས་ས་ཆོག་སོགས་དགོས་ཤིང་འདིར་རྙིང་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ས་ཆོག་དོར་བའོ།།
門前陳設白色界牌，觀為四大天王，然後獻奉朵瑪，託付事業，依相應修法儀軌即可。若是新處，需修上述破土等軌。此中唯述扼要，故略去破土儀軌等。
............(中略)............
མཆོད་གཏོར་སྒྲུབ་གཏོར་གཉིས་གཞུང་ལས་གཅིག་རང་གིས་ཆོག་པར་སྣང་ཡང་། ད་ལྟའི་ཕྱག་བཞེས་མཐོང་རྒྱུད་ལ་མཐའ་བསྐོར་དུའང་མཆོད་གཏོར་དང་སྨན་རག་བདུག་སྤོས་ཡོན་ཆབ་ཞལ་ཟས་མར་མེ་མེ་ཏོག་རོལ་མོ་སོགས་དང་བཀའ་གཏེར་སྲུང་མའི་གཏོར་མ་གཞན་ཡང་སྤྱན་གཟིགས་ཀྱི་བྲེ་བྲག་ཀྱང་ཅི་འབྱོར་བཀྲམ་སྲོལ་སྣང་བས་དེ་ལྟར་བྱེད། ཐོར་ཐུན་སོགས་ཐུན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མགོར་ངག་ནུས་བསྐྱེད་བྱེད་འགྱུར་སྔགས་ཕྲེང་བ་བྱིན་རླབས་རྣམས་རྒྱས་བསྡུས་ཅི་རིགས་བྱ།
供養朵瑪與修行朵瑪，雖然二軌之中擇一即可，然今現見修軌之中，周圍亦設供養朵瑪、藥血、薰香、供水、神饈、明燈、鮮花、樂器等及噶德護法朵瑪。此外，各類供品亦復盡力陳設，故應如是。早座等所有座開始，能生語功能之變化加持咒、念珠加持等，隨應廣軌、略軌而行。
............(中略)............
ཡང་རང་ལས་སྤྲུལ་པ་ཡང་སྤྲུལ་ཁྲོ་མཚོན་མེ་ལྕེ་གློག་ལྟར་འཁྱུགས་པ་མགར་གྱི་ཚྭ་ཚྭ་ལྟ་བུར་འཕྲོས་པས་འཇིགས་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ཁྱབ། སྟེང་འོད་བར་གསུམ་གྱི་གདོན་བགེགས་ལྷ་སྲིན་འབྱུང་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕོག་པས་བརྒྱལ་རེངས་མྱོས་བུན་ཐལ་བའི་རྡུལ་དུ་བརླག ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ཀྱི་མཐུ་སྟོབས་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་མར་ལ་ལྕགས་སྲེག་རེག་པ་བཞིན་དུ་བྱས་ནས་གདུག་རྩུབ་རྣམས་ཞི། དེ་དག་གིས་རང་དབང་མེད་པར་སྲོག་སྙིང་ཡིག་འབྲུའི་རྣམ་པར་ཕུལ་བ་རྣམས་ཧཱུྃ་གི་ཉི་གདན་ལ་བསྟིམས་ཤིང་དབང་དུ་བསྡུས་ནས་རྗེ་འབངས་ཇི་བཞིན་བཀོལ།
又，放射自所幻化及再幻化、忿怒兵器，猶如火焰电閃，猶如火花四濺，遍滿一切世間界，觸擊上、中、下所有魔障、鬼神、部多，由此昏厥、僵硬、瘋醉，碎為微塵。身語意之一切威能勢力，如燒鐵澆油，息諸粗暴。此等無有自主者，獻奉心命、種子字之相，融入吽字日墊，由此攝伏，如君役臣。
............(中略)............
རྩ་བསྙེན་འབུམ་ཚོ་དགུ་གཞུང་ནས་གསུངས་ཀྱང་བྱེ་བ་ས་ཡ་སོགས་རྟགས་དང་བསྟུན་ཏེ་བཟློག་བསད་གཙོ་བོར་བྱེད་ན་བསྲུང་བའི་ཕྱི་རོལ་དུ་འཁོར་ལོ་རྩིབས་སྟོང་གཉིས་གཡས་གཡོན་དུ་འཁོར་བའི་བར་དུ་གནོད་བྱེད་རྣམས་གཏུབ་པར་བསམ་པ་རིགས་མཐུན་ནས་འབྱུང་བས་བསྒོམ་མི་བསྒོམ་གང་འདོད་བྱ་ཆོག
軌中雖說根本念修應誦九十萬遍，然念一千萬等方易出生兆相。若以迴遮、誅殺為主，守護之外圍，兩千輻輪，一者左旋、一者右旋，觀想於此中間，切割一切能害，隨應而起，修或不修，隨欲皆可。
............(中略)............
འདི་སྐབས་རྣམས་སུ་བདག་བསྐྱེད་ཀྱི་འོད་ཟེར་འཕྲོས་པ་དང་དུས་མཉམས་དུ་མདུན་བསྐྱེད་ལས་ཀྱང་འོད་ཟེར་སྤྲོ་བསྡུ་མེ་ལོང་དང་བྱད་བཞིན་བསྒོམ་པ་དང་། བདག་བསྐྱེད་ཀྱིས་མདུན་བསྐྱེད་བསྐུལ་བ་རྣམས་དམིགས་རིམ་བློ་མཐུན་དུ་བསྒྱུར་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་། ལྟས་ལེགས་པའི་སྐབས་སུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས། སྒྲུབ་རྫས་ལྷག་པའི་ལྷར་གསལ་བ་ལ་དབང་བཞི་ཡིད་ཀྱིས་ལེན་པ་རྣམས་བྱ། ལར་བཟང་རྟོག་དང་ངན་རྟོག་ཐམས་ཅད་རང་གི་སེམས་ཉིད་ཀྱི་སྣང་འཛིན་མ་དག་གི་རོལ་པ་ཡིན་པས་རེ་དོགས་ཀྱི་འཛིན་པ་བྲལ་བའི་ངང་ནས་ལྷ་དང་རང་སེམས་དབྱེར་མེད་ཀྱི་ངང་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ།།
於此諸處，自生本尊放光，對生本尊亦同時放光，觀修放收、明鏡、面容。自生勸請對生等所緣次第，應知隨心而轉。善作觀察時，以三摩地定，觀修物為增上本尊，應以心受取四灌頂。復次，一切善念、惡念，皆是自己心性之不淨相執遊戲，故應遠離希慮執著，於本尊與自心無別體中修持。
............(中略)............
སྒྲུབ་རྫས་ཡེ་ཤེས་པའི་ལྷ་ཚོགས་དང་རང་གཉིས་མེད་དུ་འབྲེས་བལྟས། སླར་ཡང་སྒྲུབ་རྫས་ཟག་མེད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདུད་རྩི་འདོད་དགུ་འབྱུང་གནས་ཀྱི་རང་རྒྱུད་གཏམ་པའི་བདེ་སྟོང་གི་ཡེ་ཤེས་འབར་ཞིང་རྒྱས་པ་མོས་ནས་རྫས་ལ་རོལ། དེ་ནས་ལྷག་མ་སོགས་རྗེས་ཀྱི་རིམ་པ་རྣམས་བྱ་ཞིང་། སྦྱིན་བསྲེགས་གནས་མལ་བསྲུང་བ་སོགས་ཀྱང་རྩིང་སྤྱོད་དུ་མ་སོང་བར་མཐའ་རྒྱས་སུ་སྤྱོད་པར་བྱ་འོ།།
觀修物、智慧尊眾與自己無二無別。復次，修物無漏智慧甘露妙欲之源充滿自相續，樂空智慧熾燃增長，如此勝解，享用供物。其後，應行餘供等結行次第。燒施、臥具、守護等，乃至未息暴行之前，結行之中皆應行持。
ཞེས་པ་འདི་གཏེར་སྟོན་གྱིས་མཛད་པའི་ཟིན་བྲིས་ལ་ཞབས་ཏོག་ཚུལ་དུ་ཅུང་ཟད་རྒྱས་པར་བྱས་ནས་པདྨ་ཀུན་གྲོལ་རྣམས་རྒྱལ་གྱི་གནས་ཆེན་རུ་དམ་ལུང་པའི་དབེན་གནས་སུ་བྲིས་པ་དགེ་ཞིང་བཀྲ་ཤིས་པར་གྱུར་ཅིག་བྷ་ཝནྟུ།། མངྒ་ལཾ།། །།
此於伏藏師所作筆記，以承侍方式略作廣說，於貝瑪袞卓等聖地塘隆巴寂靜處撰著。願善妙吉祥！芒嘎朗！
------------------------------------
༄༅། །ཡང་དག་ཚད་མ་གསུམ་གྱི་ང་རོ་ཡིས། །ལྟ་དམན་རི་དྭགས་ཚོགས་རྣམས་སྐྲག་མཛད་པ། །ཐེག་མཆོག་སེངྒེའི་སྒྲ་དབྱངས་ས་གསུམ་ཁྱབ། །མཚོ་སྐྱེས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག །མི་ཕམ་འཇམ་དབྱངས་རྣམ་རྒྱལ་རྒྱ་མཚོ།
三種真實正量吼聲震，一切劣見獸眾皆驚恐，
勝乘獅子吼音遍三地，蓮師大寶教法願興盛！
- 彌龐蔣揚南傑嘉措（不敗妙音尊勝海）
寧瑪文殊經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།
这媒婆当得可太累了。
广陵豆仓官吳延瑫（tāo），他的弟弟已经长大成人，便想着要为弟弟找个媳妇。邻家住着一个媒婆，很早就受了吳延瑫的委托，让她帮忙寻找合适的人选。
一天，有人找到媒婆说：“张司空家令我叫您过去。”媒婆便跟着来人走了。走到政胜寺的东南边，见到一座非常雄壮的大宅子，媒婆说：“没听说有位张大人住在这里。”对方道：“大人死在了临安之战中，所以现在很少有人知道他。”媒婆走进宅中，见器物陈设光辉华丽，如同王公之家，又有一个老太太，乃是这位张司空的夫人，宾主相见后，便都各自落座。
不多时，老太太的女儿也出来与媒婆相见，老太太对媒婆说：“听说您在为吴家说亲，我想要把这女儿嫁给他。”媒婆道：“吴某只是个小吏，又穷，他家哪里配得上贵人？”那女子主动说道：“我因为母亲上了年纪，又没有兄弟，偌大一份家业，必须要找个良善之人做为依靠，听说吴家的那个小伙子为人孝顺恭谨，正可以托付终身，岂是要找什么名门望族？”媒婆道：“那好，我会帮您问问。”回去后，媒婆便把女子的话告诉给了吳延瑫，吳延瑫感到此事非同寻常，一时也没敢下决定。
过了几天，忽然有几辆马车停在媒婆家门外，乃是那女子和两个老婢登门拜访，又请把吳延瑫妻子也请了来，摆下的宴席酒菜非常丰盛，都是女子带来的。女子于是和媒婆、吴妻二人商议起她和吴弟的婚事。吴妻心里盘算道：“这女子虽然极为端正艳丽，但年纪看起来能有三十几岁，而小叔子比她小上不少，恐怕未必乐意。”女子于是说道：“夫妻都是前世注定的缘分，我和他理当结合，关年纪老少什么事？”吴妻大吃一惊，不敢再说什么。女子又让人抱来一匹红罗和一匹白罗布，对吴妻说：“这是送您的见面礼，其它的礼物还有非常多。”傍晚时，女子又邀请媒婆前往了她家，又留媒婆一连住了好几天。
女子对媒婆说：“我家极为富有，外人不知道罢了，以后这些都是吴郎的。”在房间里有三个大柜子，都和屋顶一样高，女子打开柜子，见一个柜中堆满金子，另两个柜中则堆满银子。女子又指着地面说：“这里面都是钱。”于是让人把地挖开，向下挖了一尺来深，便见下面果然满是铜钱。女子又领着媒婆来到外厅，见庭中系着一匹朱红鬃毛的白马，旁边还有一头猪。女子道：“这些都是礼物。”厅子西边又有一间大屋子，里面住满了各行各业的工匠，女子道：“这些也是制作礼物的人。”夜里，女子领着媒婆来到卧室，忽然听见庭中的猪像受惊了一样大叫，女子喊来婢女说：“这头猪不宜留在外面，这一定是被蛇给吃了。”媒婆道：“蛇岂能吃猪？”女子道：“在这里是常事。”于是一起举着蜡烛过去察看，果然见到一条大赤蛇从地里钻出来，缠绕在猪身上，而后把它往地里拖，仆婢纷纷上前营救，才把猪救了回来。
第二天，女子才和媒婆道别，而忽然又叫来两个婢女，让她俩陪着自己，又对媒婆说：“我有事要出去一趟，过一会儿就回来。”说完便与两个婢女凌虚而去，媒婆大惊失色。女子母亲道：“我女儿暂时去天上算账，坐着就好，不用担心。”一顿饭的工夫，便见女子从外面回来，身上略微带着些酒气。女子道：“众仙留下我饮酒，我因为媒婆还在这里，所以再三推辞，总算回来了。”媒婆回到家里，愈加感到惊恐，而又不敢往外说。
又过了一个多月，女子又把媒婆叫去，说是她母亲病危，等媒婆赶到时，老太太已经去世了。媒婆于是又陪着出殡，将老太太葬在了杨子县北边的徐家村里，徐家有一个十来岁的女儿，女子抚着她的头说：“这女孩有贵相，会成为淮北一个武将的妻子，要好好照顾她。”下葬后，女子又厚赠了媒婆，后来便举家搬去了南方，没人知道具体去了哪儿，她和吴弟的婚事也就此作罢。
媒婆回家后，又找去女子住的地方，见到只有几间普通的民居，找人打听时，说是：“我住在这里已经很久，相传这是张司空的宅子，但究竟是真是假也不得而知。”十年后，广陵大乱，吴弟回到了建业，依然平安无恙。——《稽神录》
原文：
广陵豆仓官吴延瑫者，其弟既冠，将为求妇。邻有媒妪，素受吴氏之命。一日，有人诣门曰："张司空家使召。"随之而去。在政胜寺之东南，宅甚雄壮。妪云："初不闻有张公在是。"其人云："公没于临安之战。故少人知者。"久知（明抄本知作之，按此句有脱讹。）其家陈设炳焕，如王公家。见一老姥，云是县君，之坐。顷之，其女亦出，姥谓妪曰："闻君谓吴家求婚，吾欲以此女事之。"妪曰："吴氏小吏贫家，岂当与贵人为婚邪？"女因自言（言字原空缺，据明抄本、许本、黄本补。）曰："儿以母老。无兄弟。家业既大，事托善人。闻吴氏子孝谨可事，岂求高门邪！"妪曰："诺，将问之。"归以告延瑫，异之。未敢言。数日，忽有车舆数乘，诣邻妪之室，乃张氏女与二老俾俱至。使召延瑫之妻即席，具酒食甚丰，皆张氏所备也。其女自议婚事，瑫妻内思之，此女虽极端丽，然可年三十余。其小郎年节少，未必欢也。其女即言曰："夫妻皆系前定，义知有合，岂老少邪？"瑫妻耸然，不敢复言。女即出红白罗二疋曰："以此为礼，其他赠遗甚多。"至暮，邀邻妪俱归其家，留数宿，谓妪曰："吾家至富，人不知耳，他日皆吴郎所有也。"室中三大厨，其高至屋，因开示之。一厨实以金，二厨实以银。又指地曰："此中皆钱也。"即命掘之，深尺余，即见钱充积。又至外厅，庭中系朱鬣白马，傍有一豕。曰："此皆礼物也。"厅之西复有广厦，百工制作毕备。曰："此亦造礼物也。"至夜就寝，闻豕如有惊，呼诸婢曰："此豕不宜在外，是必为蛇所啮也。"妪曰："蛇岂食猪者邪？"女曰："此中常有之。"即相与秉烛视之，果见大赤蛇，自地出，萦绕其豕，复入地去，救之得免。明日，方与妪别，忽召二青衣，夹侍左右，谓妪曰："吾有故近出，少选当还。"即与青衣凌虚而去，妪大惊。其母曰："吾女暂之天上会计，但坐，无苦也。"食顷，乃见自外而入，微有酒气，曰："诸仙留饮，吾以媒妪在此，固辞得还。"妇归，（妇归原作妪妇，据明抄本改。）益骇异而不敢言。又月余，复召妪去。县君疾亟，及往，其母已卒。因妪至葬，葬于杨子县北徐氏村中，尽室往会。徐氏有女，可十余岁。张女抚之曰："此女有相，当为淮北一武将（将字原空缺，据明抄本、黄本补。）之妻，善视之。"既葬，复后赠妪，举家南去，莫知所之，婚事（事字原空缺，据明抄本补。）亦竟不成。妪归，访其故居，但里舍数间。问其里中，云："住此已久，相传云张司空之居，竟不得其是。"后十年。广陵乱，吴氏之弟归于建业，亦竟无恙。（出《稽神录》）
广陵豆仓官吳延瑫（tāo），他的弟弟已经长大成人，便想着要为弟弟找个媳妇。邻家住着一个媒婆，很早就受了吳延瑫的委托，让她帮忙寻找合适的人选。
一天，有人找到媒婆说：“张司空家令我叫您过去。”媒婆便跟着来人走了。走到政胜寺的东南边，见到一座非常雄壮的大宅子，媒婆说：“没听说有位张大人住在这里。”对方道：“大人死在了临安之战中，所以现在很少有人知道他。”媒婆走进宅中，见器物陈设光辉华丽，如同王公之家，又有一个老太太，乃是这位张司空的夫人，宾主相见后，便都各自落座。
不多时，老太太的女儿也出来与媒婆相见，老太太对媒婆说：“听说您在为吴家说亲，我想要把这女儿嫁给他。”媒婆道：“吴某只是个小吏，又穷，他家哪里配得上贵人？”那女子主动说道：“我因为母亲上了年纪，又没有兄弟，偌大一份家业，必须要找个良善之人做为依靠，听说吴家的那个小伙子为人孝顺恭谨，正可以托付终身，岂是要找什么名门望族？”媒婆道：“那好，我会帮您问问。”回去后，媒婆便把女子的话告诉给了吳延瑫，吳延瑫感到此事非同寻常，一时也没敢下决定。
过了几天，忽然有几辆马车停在媒婆家门外，乃是那女子和两个老婢登门拜访，又请把吳延瑫妻子也请了来，摆下的宴席酒菜非常丰盛，都是女子带来的。女子于是和媒婆、吴妻二人商议起她和吴弟的婚事。吴妻心里盘算道：“这女子虽然极为端正艳丽，但年纪看起来能有三十几岁，而小叔子比她小上不少，恐怕未必乐意。”女子于是说道：“夫妻都是前世注定的缘分，我和他理当结合，关年纪老少什么事？”吴妻大吃一惊，不敢再说什么。女子又让人抱来一匹红罗和一匹白罗布，对吴妻说：“这是送您的见面礼，其它的礼物还有非常多。”傍晚时，女子又邀请媒婆前往了她家，又留媒婆一连住了好几天。
女子对媒婆说：“我家极为富有，外人不知道罢了，以后这些都是吴郎的。”在房间里有三个大柜子，都和屋顶一样高，女子打开柜子，见一个柜中堆满金子，另两个柜中则堆满银子。女子又指着地面说：“这里面都是钱。”于是让人把地挖开，向下挖了一尺来深，便见下面果然满是铜钱。女子又领着媒婆来到外厅，见庭中系着一匹朱红鬃毛的白马，旁边还有一头猪。女子道：“这些都是礼物。”厅子西边又有一间大屋子，里面住满了各行各业的工匠，女子道：“这些也是制作礼物的人。”夜里，女子领着媒婆来到卧室，忽然听见庭中的猪像受惊了一样大叫，女子喊来婢女说：“这头猪不宜留在外面，这一定是被蛇给吃了。”媒婆道：“蛇岂能吃猪？”女子道：“在这里是常事。”于是一起举着蜡烛过去察看，果然见到一条大赤蛇从地里钻出来，缠绕在猪身上，而后把它往地里拖，仆婢纷纷上前营救，才把猪救了回来。
第二天，女子才和媒婆道别，而忽然又叫来两个婢女，让她俩陪着自己，又对媒婆说：“我有事要出去一趟，过一会儿就回来。”说完便与两个婢女凌虚而去，媒婆大惊失色。女子母亲道：“我女儿暂时去天上算账，坐着就好，不用担心。”一顿饭的工夫，便见女子从外面回来，身上略微带着些酒气。女子道：“众仙留下我饮酒，我因为媒婆还在这里，所以再三推辞，总算回来了。”媒婆回到家里，愈加感到惊恐，而又不敢往外说。
又过了一个多月，女子又把媒婆叫去，说是她母亲病危，等媒婆赶到时，老太太已经去世了。媒婆于是又陪着出殡，将老太太葬在了杨子县北边的徐家村里，徐家有一个十来岁的女儿，女子抚着她的头说：“这女孩有贵相，会成为淮北一个武将的妻子，要好好照顾她。”下葬后，女子又厚赠了媒婆，后来便举家搬去了南方，没人知道具体去了哪儿，她和吴弟的婚事也就此作罢。
媒婆回家后，又找去女子住的地方，见到只有几间普通的民居，找人打听时，说是：“我住在这里已经很久，相传这是张司空的宅子，但究竟是真是假也不得而知。”十年后，广陵大乱，吴弟回到了建业，依然平安无恙。——《稽神录》
原文：
广陵豆仓官吴延瑫者，其弟既冠，将为求妇。邻有媒妪，素受吴氏之命。一日，有人诣门曰："张司空家使召。"随之而去。在政胜寺之东南，宅甚雄壮。妪云："初不闻有张公在是。"其人云："公没于临安之战。故少人知者。"久知（明抄本知作之，按此句有脱讹。）其家陈设炳焕，如王公家。见一老姥，云是县君，之坐。顷之，其女亦出，姥谓妪曰："闻君谓吴家求婚，吾欲以此女事之。"妪曰："吴氏小吏贫家，岂当与贵人为婚邪？"女因自言（言字原空缺，据明抄本、许本、黄本补。）曰："儿以母老。无兄弟。家业既大，事托善人。闻吴氏子孝谨可事，岂求高门邪！"妪曰："诺，将问之。"归以告延瑫，异之。未敢言。数日，忽有车舆数乘，诣邻妪之室，乃张氏女与二老俾俱至。使召延瑫之妻即席，具酒食甚丰，皆张氏所备也。其女自议婚事，瑫妻内思之，此女虽极端丽，然可年三十余。其小郎年节少，未必欢也。其女即言曰："夫妻皆系前定，义知有合，岂老少邪？"瑫妻耸然，不敢复言。女即出红白罗二疋曰："以此为礼，其他赠遗甚多。"至暮，邀邻妪俱归其家，留数宿，谓妪曰："吾家至富，人不知耳，他日皆吴郎所有也。"室中三大厨，其高至屋，因开示之。一厨实以金，二厨实以银。又指地曰："此中皆钱也。"即命掘之，深尺余，即见钱充积。又至外厅，庭中系朱鬣白马，傍有一豕。曰："此皆礼物也。"厅之西复有广厦，百工制作毕备。曰："此亦造礼物也。"至夜就寝，闻豕如有惊，呼诸婢曰："此豕不宜在外，是必为蛇所啮也。"妪曰："蛇岂食猪者邪？"女曰："此中常有之。"即相与秉烛视之，果见大赤蛇，自地出，萦绕其豕，复入地去，救之得免。明日，方与妪别，忽召二青衣，夹侍左右，谓妪曰："吾有故近出，少选当还。"即与青衣凌虚而去，妪大惊。其母曰："吾女暂之天上会计，但坐，无苦也。"食顷，乃见自外而入，微有酒气，曰："诸仙留饮，吾以媒妪在此，固辞得还。"妇归，（妇归原作妪妇，据明抄本改。）益骇异而不敢言。又月余，复召妪去。县君疾亟，及往，其母已卒。因妪至葬，葬于杨子县北徐氏村中，尽室往会。徐氏有女，可十余岁。张女抚之曰："此女有相，当为淮北一武将（将字原空缺，据明抄本、黄本补。）之妻，善视之。"既葬，复后赠妪，举家南去，莫知所之，婚事（事字原空缺，据明抄本补。）亦竟不成。妪归，访其故居，但里舍数间。问其里中，云："住此已久，相传云张司空之居，竟不得其是。"后十年。广陵乱，吴氏之弟归于建业，亦竟无恙。（出《稽神录》）
✋热门推荐