收到过太多坚定与鼓励
所以我从淤泥中向外生长
虽依旧带着脏色放肆情绪
但已长出绿枝红花绽放中
我需承认的是
茎与枝中有着罪恶的空隙
现在努力所做
耐心吸收营养充实空虚的自己
一路以来
句句字字影响不可谓不大
在时间溜走中
我仿佛真的长出希望与快乐
从不后悔
如今只想幸福地向上长出蔓藤
遮盖烈阳
抚慰他人

之前不能认同什么与苦痛一起生存 因为不想痛苦只想幸福 而人活着就是一直都在经历着痛苦 好像陷进了这个死胡同也不愿意尝试着与这样的事实和解 要是地球直接爆炸掉就好了 要是我不在世界上存在着就好了 就这样逃避着 但是焦虑着焦虑着好像突然开始可以与自己和解了 没办法改变也没有办法去死的话也只有接受了 毕竟有时候辛苦过后还是会有一些幸福 然后紧接着会迎来下一次辛苦 世界上真的会有人一直幸福吗 苦痛是战胜得完的吗 好像在逐渐接受了 或者说认命吧[微风]

སྔོན་མའི་ཉེས་བྱས་བསམ་ནས་རྒྱང་ལ་བྲོས།།
གཉེན་གྱི་ཞེ་འདང་མ་ཆོད་ཕྱིར་ལ་ལོག།
རང་དབང་འཚོ་བར་རེ་བཞིན་ཡུལ་ནས་ལུས།།
མཐའ་མར་སྡུག་གིས་དབང་མེད་ཉེས་བཤགས་བྱས།།
ལྷིང་འཇགས་ཞེས་པའི་གློག་བརྙན་དེར་བལྟས་རྗེས་གློ་བུར་འཇིག་རྟེན་འདི་ཇི་འདྲའི་སྡུག་རྩུབ་ཅན་ཞིག་རེད་སྙམ་པའི་ཚོར་བ་ཞིག་ངང་གིས་སྐྱེས་སོང་།
看完《风平浪静》这部电影后，突然就觉得这个世界很残酷，只想幸福，又放不下痛苦！
[月亮][月亮][月亮] https://t.cn/R08xaRT