【读诗两首】
近来，在头条上拜读了不少诗作，以及各方辩论与驳论，作为一个吃瓜群众，无所感，无所思，闲凑两支顺口溜，且作呵呵一笑罢！
(一)
玉树临风逞雄谈，彩笔落纸少斑斓。
词句绚丽纵如花，岂知真情出心田。
大纛高标天崖远，作文亦如做人难。
小溪纵有大河志，不过喧哗弄奇传。
(二)
珠圆玉润赋新词，委婉动听费心思。
淡烟升起空袅娜，碧波黯然伤远志。
激流起伏未动荡，技巧虽工何所奇。
毕竟真情出魂魄，白衣胜雪意未已。
近来，在头条上拜读了不少诗作，以及各方辩论与驳论，作为一个吃瓜群众，无所感，无所思，闲凑两支顺口溜，且作呵呵一笑罢！
(一)
玉树临风逞雄谈，彩笔落纸少斑斓。
词句绚丽纵如花，岂知真情出心田。
大纛高标天崖远，作文亦如做人难。
小溪纵有大河志，不过喧哗弄奇传。
(二)
珠圆玉润赋新词，委婉动听费心思。
淡烟升起空袅娜，碧波黯然伤远志。
激流起伏未动荡，技巧虽工何所奇。
毕竟真情出魂魄，白衣胜雪意未已。
【桃源忆故人 * 暮江愁思】@ 空谷幽兰
朔风飒飒寒江暮，伫岸静临烟渚。
碧水潺湲东去，宿鸟归空树。
回眸坎坷浮生路，泪雨霖铃凄楚。
怎奈苍天不助，苦痛凭谁诉？
【渔家傲 ＊ 江畔观秋雪有感】
飞雪忽至风旋面，相和白绿堆枝蔓。
雾锁清江帆不见，增感叹，冬露狰狞秋难管。
隐隐遥山横彼岸，闲愁几许萦心畔。
一别经年丹城远，南去雁，可能捎我相思念？
【喝火令；雪沁梅姿】
玉蕊零星错，参差绕石梯。
笛箫吹彻动仙姿。
香冷锁心何处？聊寄意痴痴。
簇簇迷山雀，双双并羽栖。
慢移莲步折芳枝。
醉了卿卿，醉了墨盈池。
醉了雪依霜系，一夜赋新诗.
【立冬抒怀】
凛冽寒风暗剪裁，梧桐落叶满阶台。
黄花岂可随冬便，独抱霜枝不肯衰。
【立冬抒怀】
雨打残花碾做尘，北风呼啸冷欺人。
围炉坐看枫林晚，纵有千红怎比春。
红尘凄美，好梦几回。蓦然回首，仿佛心中一片空白，纵然付出再多真情，又能如何？几人能够天长地久？几人珍惜曾经拥有？放弃两个字写起来简单，可真正能够淡然自如的去放下，能有几人能够办到？有些人一辈子也忘不了，有些情一生也无法改变。有些爱可能只能放在心里。有些苦只能自己默默承受。这种痛可能只有付出真情的人才会懂得吧？
【无绪柳眉颦皱，虚度韶华豆蔻。如梦令】
【如梦令 * 秋望】
日暮溪桥独伫，怅望迢遥古路。
桐叶渐纷飞，宿鸟归巢争树。
凄楚，凄楚，缥缈故人何处？
【如梦令 * 秋怨】
冷月半窗残照，紫菊蕊珠失俏。
槁叶遍南园，画阁余烟缭绕。
音杳，音杳，思到霜天欲晓。
【如梦令 * 秋夜愁】
颜瘦凤帷独寝，泪洒鸳鸯金枕。
夜雨袭芭蕉，瑟瑟三更风凛。
愁饮，愁饮，悔负芳华绣锦。
【如梦令 * 惜韶华】
无绪柳眉颦皱，瑞脑成灰金兽。
宿雨扣窗棂，漏尽清寒深透。
难守，难守，虚度韶华豆蔻。
【如梦令 * 伤秋】
孤雁凄然哀叫，如血斜阳残照。
一霎起霜风，菡萏香消叶老。
临眺，临眺，古道无涯衰草。
【如梦令 * 咏佳丽】
金雀绿鬟点缀，美目横流如水。
肌雪似凝脂，舞彻旋飞霞帔。
娇媚，娇媚，薄墨难描难绘。
【例词 * 后唐庄宗（李存勖）】
曾宴桃源深洞，一曲舞鸾歌凤。
长记别伊时，和泪出门相送。
如梦，如梦，残月落花烟重。
【秋月】
桂影梢头挂玉盘，星霜趁夜泻清寒。
人生多少他乡客，写尽相思独倚栏。
【秋风】
一朵诗花久未开，只因笔下少文才。
忽如昨夜西风至，便引秋情入墨来。
【如梦令 * 惜韶华】
无绪柳眉颦皱，瑞脑成灰金兽。
宿雨扣窗棂，漏尽清寒深透。
难守，难守，虚度韶华豆蔻。
如果红颜有梦，那么君子可解；如果君子有语，那么红颜可听；所有繁华落尽，想必到头来都成烟雨，随花谢，随月弯，霜寒露重，咫尺天涯，我寂寞如烟，你独坐如莲，晚风透过窗棂悄悄渗入，留一阵冰清澈骨的痛，裹一身素素淡淡的忧，何时你才能读懂那一双多情的眼眸。
看，是谁坐在菩提树下，细数着轮回了一季又一季的满帘落花。柔柔的呢喃，瑟瑟的叹息，潺潺的相思，妩媚了胭脂妖冶的芳华。 听，是谁在三千红尘中，轻轻弹奏一曲愁肠的弦音。又是谁，沉醉在烟雨红尘中，墨香袅袅的书写人间的风花雪月，一首唐诗，一阙宋词，一曲箫音，涟漪了前世今生的眷恋。
光阴，轻舞着一缕梅的暗香，轻轻穿窗。那是季节向深的足音。我把一叠思念小心地折叠安放，连同途经心上的忧伤和薄凉。许多人，许多事，终究被往事的頁张翻过，深藏于一首旧词的韵脚里。
云朵摇曳着一丛微风，缓缓飘来。恰好，你的影路过了我的念。于是，一方心池在波光中潋滟、旖旎。想你，但我没有说出，只把你念成一叠生香的文字。
思思复思思，念念又念念。被风拂落的花瓣在季节的转角坦然谢幕。相遇，别离，演绎一场美丽的人生故事。而流年里，那点点滴滴温婉出的情愫。在西山日落时的一点余晖里美丽而苍茫。
何须问，何须言。当馨香的时光逶迤成一季烟花过往，青苔落满的旧巷，还存放着与你有关的过往。当落花飘尽了枝头，当枝枯摇动着一丛风，当冷月悬于天空，再一次寂寂无声……冬，渐深，寒意一重重。早已荒芜的词句吻合了时令，仅有的只言片语纷纷逃离。
北风萧萧，雪花飘飘，从哪个角落起程，都是下一个季节的到来。而那，一剪寒梅，傲立风中的妖娆与美好，也可粉饰并不遥远的等待……风冷，月隐，夜静无声。往事在心底那条唱片的纹路上弯曲行走，一段段细说流年。光阴的故事穿过记忆的帷幔，温柔地绽放……
那年那月，那时光里的香，轻挽一层层白月光，轻轻流淌。以及，那河池旁的芬芳，染醉你如莲的模样。
遇见你，那么好。不在乎缘深缘浅。只若，念依然铺排满山长水远；只若，你馨香了我的涩涩流年。今夜，你温婉在那一方昨日重现里，直到万家灯火又熄灭。你来我往的尘世间，聚聚散散，是机缘，也是契合。拥有也好，失去也罢，我们依然走在大路上……
白落梅说：多少婉转清扬的开端，到最后，都是漫不经心地收场。走过许多路，看过许多人，经过许多事，无论是亲近，还是疏离，终会感恩。世事时常横生许多枝节，我们只需把繁复与不喜的剪去，便可简单如初。如是，心若菩提，静默不语。花开花落的流年，轻轻别过往事如烟，涓涓心事付与流水去。
当时令节气以“冬”来命名，光阴的每一丝缝隙里都潜隐了深情又丰盈的冷。即使有姣好的阳光轻抚着枯枝的清瘦。偶尔，有枯叶如蝶翩翩着落上路人的肩。那是依依离别时，一份超凡的沉思，是经过风历过雨之后的坦然无惧。一如人生，走过山一程水一程，曾经潮落潮涨的心海，唯剩平湖静水再无澜。终究是光阴改变了我们，改变了那时年少的心。
许多时光编织的故事，于你来我往的人海中，行色匆匆的过客里。唯有，清风明月，清韵如荷依旧恋恋说不舍。不停流逝的光阴更迭着四季。漫长的路上，免不了风霜雨雪。而历经、沉淀、醒悟之后的波澜不惊，自是人生最美的喜乐安稳。
温情脉脉的阳光，洒在十二月的扉页；风，是一首委婉的曲子，吟唱成年末岁尾的歌。流年似水，多少往事已尘封，多少曾经已淡漠在其中。
朔风飒飒寒江暮，伫岸静临烟渚。
碧水潺湲东去，宿鸟归空树。
回眸坎坷浮生路，泪雨霖铃凄楚。
怎奈苍天不助，苦痛凭谁诉？
【渔家傲 ＊ 江畔观秋雪有感】
飞雪忽至风旋面，相和白绿堆枝蔓。
雾锁清江帆不见，增感叹，冬露狰狞秋难管。
隐隐遥山横彼岸，闲愁几许萦心畔。
一别经年丹城远，南去雁，可能捎我相思念？
【喝火令；雪沁梅姿】
玉蕊零星错，参差绕石梯。
笛箫吹彻动仙姿。
香冷锁心何处？聊寄意痴痴。
簇簇迷山雀，双双并羽栖。
慢移莲步折芳枝。
醉了卿卿，醉了墨盈池。
醉了雪依霜系，一夜赋新诗.
【立冬抒怀】
凛冽寒风暗剪裁，梧桐落叶满阶台。
黄花岂可随冬便，独抱霜枝不肯衰。
【立冬抒怀】
雨打残花碾做尘，北风呼啸冷欺人。
围炉坐看枫林晚，纵有千红怎比春。
红尘凄美，好梦几回。蓦然回首，仿佛心中一片空白，纵然付出再多真情，又能如何？几人能够天长地久？几人珍惜曾经拥有？放弃两个字写起来简单，可真正能够淡然自如的去放下，能有几人能够办到？有些人一辈子也忘不了，有些情一生也无法改变。有些爱可能只能放在心里。有些苦只能自己默默承受。这种痛可能只有付出真情的人才会懂得吧？
【无绪柳眉颦皱，虚度韶华豆蔻。如梦令】
【如梦令 * 秋望】
日暮溪桥独伫，怅望迢遥古路。
桐叶渐纷飞，宿鸟归巢争树。
凄楚，凄楚，缥缈故人何处？
【如梦令 * 秋怨】
冷月半窗残照，紫菊蕊珠失俏。
槁叶遍南园，画阁余烟缭绕。
音杳，音杳，思到霜天欲晓。
【如梦令 * 秋夜愁】
颜瘦凤帷独寝，泪洒鸳鸯金枕。
夜雨袭芭蕉，瑟瑟三更风凛。
愁饮，愁饮，悔负芳华绣锦。
【如梦令 * 惜韶华】
无绪柳眉颦皱，瑞脑成灰金兽。
宿雨扣窗棂，漏尽清寒深透。
难守，难守，虚度韶华豆蔻。
【如梦令 * 伤秋】
孤雁凄然哀叫，如血斜阳残照。
一霎起霜风，菡萏香消叶老。
临眺，临眺，古道无涯衰草。
【如梦令 * 咏佳丽】
金雀绿鬟点缀，美目横流如水。
肌雪似凝脂，舞彻旋飞霞帔。
娇媚，娇媚，薄墨难描难绘。
【例词 * 后唐庄宗（李存勖）】
曾宴桃源深洞，一曲舞鸾歌凤。
长记别伊时，和泪出门相送。
如梦，如梦，残月落花烟重。
【秋月】
桂影梢头挂玉盘，星霜趁夜泻清寒。
人生多少他乡客，写尽相思独倚栏。
【秋风】
一朵诗花久未开，只因笔下少文才。
忽如昨夜西风至，便引秋情入墨来。
【如梦令 * 惜韶华】
无绪柳眉颦皱，瑞脑成灰金兽。
宿雨扣窗棂，漏尽清寒深透。
难守，难守，虚度韶华豆蔻。
如果红颜有梦，那么君子可解；如果君子有语，那么红颜可听；所有繁华落尽，想必到头来都成烟雨，随花谢，随月弯，霜寒露重，咫尺天涯，我寂寞如烟，你独坐如莲，晚风透过窗棂悄悄渗入，留一阵冰清澈骨的痛，裹一身素素淡淡的忧，何时你才能读懂那一双多情的眼眸。
看，是谁坐在菩提树下，细数着轮回了一季又一季的满帘落花。柔柔的呢喃，瑟瑟的叹息，潺潺的相思，妩媚了胭脂妖冶的芳华。 听，是谁在三千红尘中，轻轻弹奏一曲愁肠的弦音。又是谁，沉醉在烟雨红尘中，墨香袅袅的书写人间的风花雪月，一首唐诗，一阙宋词，一曲箫音，涟漪了前世今生的眷恋。
光阴，轻舞着一缕梅的暗香，轻轻穿窗。那是季节向深的足音。我把一叠思念小心地折叠安放，连同途经心上的忧伤和薄凉。许多人，许多事，终究被往事的頁张翻过，深藏于一首旧词的韵脚里。
云朵摇曳着一丛微风，缓缓飘来。恰好，你的影路过了我的念。于是，一方心池在波光中潋滟、旖旎。想你，但我没有说出，只把你念成一叠生香的文字。
思思复思思，念念又念念。被风拂落的花瓣在季节的转角坦然谢幕。相遇，别离，演绎一场美丽的人生故事。而流年里，那点点滴滴温婉出的情愫。在西山日落时的一点余晖里美丽而苍茫。
何须问，何须言。当馨香的时光逶迤成一季烟花过往，青苔落满的旧巷，还存放着与你有关的过往。当落花飘尽了枝头，当枝枯摇动着一丛风，当冷月悬于天空，再一次寂寂无声……冬，渐深，寒意一重重。早已荒芜的词句吻合了时令，仅有的只言片语纷纷逃离。
北风萧萧，雪花飘飘，从哪个角落起程，都是下一个季节的到来。而那，一剪寒梅，傲立风中的妖娆与美好，也可粉饰并不遥远的等待……风冷，月隐，夜静无声。往事在心底那条唱片的纹路上弯曲行走，一段段细说流年。光阴的故事穿过记忆的帷幔，温柔地绽放……
那年那月，那时光里的香，轻挽一层层白月光，轻轻流淌。以及，那河池旁的芬芳，染醉你如莲的模样。
遇见你，那么好。不在乎缘深缘浅。只若，念依然铺排满山长水远；只若，你馨香了我的涩涩流年。今夜，你温婉在那一方昨日重现里，直到万家灯火又熄灭。你来我往的尘世间，聚聚散散，是机缘，也是契合。拥有也好，失去也罢，我们依然走在大路上……
白落梅说：多少婉转清扬的开端，到最后，都是漫不经心地收场。走过许多路，看过许多人，经过许多事，无论是亲近，还是疏离，终会感恩。世事时常横生许多枝节，我们只需把繁复与不喜的剪去，便可简单如初。如是，心若菩提，静默不语。花开花落的流年，轻轻别过往事如烟，涓涓心事付与流水去。
当时令节气以“冬”来命名，光阴的每一丝缝隙里都潜隐了深情又丰盈的冷。即使有姣好的阳光轻抚着枯枝的清瘦。偶尔，有枯叶如蝶翩翩着落上路人的肩。那是依依离别时，一份超凡的沉思，是经过风历过雨之后的坦然无惧。一如人生，走过山一程水一程，曾经潮落潮涨的心海，唯剩平湖静水再无澜。终究是光阴改变了我们，改变了那时年少的心。
许多时光编织的故事，于你来我往的人海中，行色匆匆的过客里。唯有，清风明月，清韵如荷依旧恋恋说不舍。不停流逝的光阴更迭着四季。漫长的路上，免不了风霜雨雪。而历经、沉淀、醒悟之后的波澜不惊，自是人生最美的喜乐安稳。
温情脉脉的阳光，洒在十二月的扉页；风，是一首委婉的曲子，吟唱成年末岁尾的歌。流年似水，多少往事已尘封，多少曾经已淡漠在其中。
སྡིག་སྒྲིབ་སྦྱང་ཚུལ་གྱི་ལམ་ཡང་དག་པ།
与上师一起忏悔一切罪障
闻益窍诀然却耽词句，稍许实修然为散乱欺，
我与如我迷相众有情，愿得生圆精华祈加持。
ཕན་པའི་གདམས་ངག་ཐོས་ཀྱང་ཚིག་ཏུ་ལུས། །
ཅུང་ཟད་ཉམས་སུ་བླངས་ཀྱང་གཡེང་བས་བསླུས། །
བདག་དང་བདག་འདྲར་འཁྲུལ་གཟུགས་སེམས་ཅན་རྣམས། །
བསྐྱེད་རྫོགས་སྙིང་པོ་ལོན་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས། །
སྔགས་བཟླ་ཚུལ། 怎样念心咒
སེམས་དམིགས་པ་ལས་གཞན་དུ་མི་ཡེངས་ཤིང་ཐ་མལ་གྱི་སྨྲ་བ་དང་མ་འདྲེས་པར། དུས་གཅིག་ལ་ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་བཟླས་ན་སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་སྒྲིབ་དང་ཉམས་ཆགས་ཐམས་ཅད་ངེས་པར་དག་པ་བླ་མ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པ་ཡིན་ཏེ།
དྲི་མེད་བཤགས་རྒྱུད་ལས་ཀྱང༌། བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུགས་ཀྱི་ཡང་སྙིང་ཉམས་ཆགས་དང་རྟོག་སྒྲིབ་ཐམས་ཅད་སྦྱོང་བར་བྱེད་པ། ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཤགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་འདི་དུས་གཅིག་ལ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དུ་བཟླས་ན་ཉམས་ཆགས་ཐམས་ཅད་བསྐངས་ཏེ། ངན་སོང་གསུམ་དུ་ལྟུང་པ་ལས་ཐར་བར་འགྱུར་རོ། རྣལ་འབྱོར་པ་གང་ཞིག་གིས་ཡི་དམ་དུ་བཅས་ནས་འདོན་ན། མི་དེ་ཚེ་འདི་ལའང་དུས་གསུམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྲས་ཀྱི་དམ་པར་དགོངས་ནས་སྲུང་སྐྱོབ་མཛད་ལ། ཤི་འཕོས་ནས་ཀྱང་བདེ་བར་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྲས་ཀྱི་ཐུ་བོར་འགྱུར་པ་གདོན་མི་ཟའོ།
如果一心专注所缘境、不掺杂庸俗的话语一次性地念诵一百零八 遍百字明，那么往昔所造的一切罪障及所失毁的戒律一定会得以清 净，这是上师金刚萨埵亲口允诺的。《无垢忏悔续》中也说:“百字明 是一切善逝的智慧精华，能够净除所失毁的戒律与分别念的罪障，堪 称为一切忏悔之王。倘若一次性念诵一百零八遍，便可酬补一切所失 之戒，不会堕入三恶趣。任何一位瑜伽行者如果能发誓念诵，不但此 人今生会被三世诸佛视为胜妙长子而加以护佑，而且命终之后也无疑 会成为诸佛的长子。”
དང་པོ་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ནི། 戊一、所依对治力:
སྐབས་འདིར་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ལ་སྐྱབས་སུ་བཟུང་ནས་སྨོན་འཇུག་གི་བྱང་སེམས་དང་ལྡན་པ་དེ་ཡིན། སྐབས་གཞན་ཏུ་ཡང་སྡིག་བ་བཤགས་པའི་ཡུལ་དེ་ཉིད་རྟེན་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཕུང་པོ་གསུམ་བའི་དུས་སངས་རྒྱས་སོ་ལྔ་དང༌། དེ་བཞིན་དུ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནམ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྟེན་ལ་སོགས་པ་གང་གི་དྲུང་ནས་བཤགས་པ་བྱེད་ཀྱང་དེ་ཉིད་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་སྨོན་འཇུག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི། སྡིག་བཤགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མེད་དུ་མི་རུང༌། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་མེད་ན་སྡིག་ལྟུང་སྟོབས་བཞི་ཚང་བས་བཤགས་ཀྱང་ཅུང་ཟད་སྲབ་ཏུ་འགྲོ་བ་ཙམ་ལས་རྩ་བ་ནས་འདག་པར་མ་གསུངས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན། སྔོན་ཆད་སྡིག་པའི་ལས་ཅི་ཙམ་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པར་གསུངས་ཏེ།
སྤྱོད་འཇུག་ལས། སྡིག་པ་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་བྱས་ན་ཡང༌། །དཔའ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་ལྟར། །གང་ལ་བསྟེན་ནས་ཡུད་ཀྱིས་གྲོལ་འགྱུར་ན། དེ་ལ་བག་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཅིས་མི་བསྟེན། །དེས་ནི་དུས་མཐའི་མེ་བཞིན་སྡིག་ཆེན་རྣམས། །སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ངེས་པར་སྲེག་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས།
在这里，所依对治力就是指，将金刚萨埵作为皈依境，具足愿菩 提心与行菩提心。在别的场合也有其他忏罪的所依对境，比如在《三 聚经》中的三十五佛或者善知识、佛像、佛经、佛塔等前进行忏悔都 属于所依对治力。此外，发愿行菩提心在一切忏罪当中都是必不可少 的。如果没有发菩提心，即使具足四种对治力来忏悔堕罪，也只能稍 稍减轻而不能达到彻底清净的效果。如果相续中生起了无伪菩提心， 那么往昔造了多少罪业都会自然而然清净，如《入行论》云:“如人 虽犯极重罪，然依勇士得除畏，若有速令解脱者，畏罪之人何不依。菩提心如末劫火，刹那能毁诸重罪。”
ཉེས་བྱས་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས་ནི། 戊二、厌患对治力:
སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་ཐམས་ཅད་ལ་འགྱོད་སེམས་བྱེད་པ་དེ་ཡིན། དེ་ལྟར་སྡིག་པ་ལ་སྡིག་ཏུ་མཐོང་ཞིང༌། དེ་ལ་འགྱོད་སེམས་དྲག་པོའི་སྒོ་ནས་མི་འཆབ་པར་བཤགས་པ་མེད་ན་མི་འདག་སྟེ།ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ལས་ཀྱང༌། མཐོལ་ལོ་བཤགས་སོ། མི་འཆབ་བོ། མི་སྦེད་དོ། ཞེས་གསུངས།དེ་བཞིན་དུ་མཁས་གྲུབ་ཀརྨ་ཆགས་མེད་ཀྱིས་ཀྱང༌།འགྱོད་པ་མེད་ན་བཤགས་པས་མི་འདག་པས། །སྔར་བྱས་སྡིག་པ་ཁོག་ཏུ་དུག་སོང་ལྟར། །ངོ་ཚ་འཇིགས་སྐྲག་འགྱོད་པ་ཆེན་པོས་བཤགས། །ཞེས་གསུངས།
所谓的厌患对治力，就是说对于以往自己所造的一切罪业生起后 悔之心。如果既没有将罪业视为罪业也没有以强烈的追悔心进行发露 忏悔，显然不能得以清净。如《三聚经》中云:“发露忏悔，不覆不 藏。”此外大成就者噶玛乔美仁波切也说:“若无悔心忏不净，往昔罪 业如服毒，当以大惭畏悔忏。”
སྡོམ་པའི་སྟོབས་ནི། 戊三、返回对治力:
རང་གིས་སྔར་བྱས་པའི་སྡིག་པའི་ལས་དེ་ཉིད་དྲན་ཏེ། ད་ཉི་མ་ཕྱིན་ཆད་སྲོག་དམར་པོ་འདི་ལ་བབ་ཀྱང༌།དེ་ལྟ་བུའི་སྡིག་པའི་ལས་མི་འགྱོད་དོ་སྙམ་པ་དེ་ཡིན།
ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ལས་ཀྱང༌།སླན་ཆད་ཀྱང་གཅོད་ཅིང་སྡོམ་པར་བགྱིའོ།ཞེས་གསུངས་པ་དང༌། དེ་བཞིན་དུ་བདེ་སྨོན་ལས་ཀྱང༌།ཕྱིན་ཆད་སྡོམ་སེམས་མེད་ན་མི་དག་པས། །ཕྱིན་ཆད་སྲོག་ལ་བབ་ཀྱང་མི་དགེའི་ལས། །ད་ནས་མི་བགྱི་སེམས་ལ་དམ་བཅའ་བཟུང༌། །ཞེས་གསུངས།
返回对治力是指回想起自己往昔所造的罪业后发誓从即日起纵 然遇到生命危险也决不再造这样的罪业。如《三聚经》中说:“从今 以后，必断严戒。”《极乐愿文》中也说:“若无戒心不净故，发誓今 后遇命难，亦不造诸不善业。”
གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ནི། 戊四、现行对治力:
སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པའི་གཉེན་པོར་དགེ་བའི་ལས་གང་འསྒྲུབ་སྒྲུབ་པ་དང༌། ཁྱད་པར་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ། གཞན་གྱི་བསོད་ནམས་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རངས་བ། དགེ་བའི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བ། སྨོན་པ་དང་འཇུག་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ། གནས་ལུགས་མ་བཅོས་པའི་ངོ་བོ་སྐྱོང་བ་སོགས་ཡིན་ཏེ།
现行对治力，是指尽心尽力奉行对治往昔所造罪恶的善业。尤其 是顶礼佛及佛子、随喜他人福德、一切善根回向菩提、发愿行菩提心、 护持无伪实相之本体等等，这些都属于现行对治力。 https://t.cn/R2WxDi7
与上师一起忏悔一切罪障
闻益窍诀然却耽词句，稍许实修然为散乱欺，
我与如我迷相众有情，愿得生圆精华祈加持。
ཕན་པའི་གདམས་ངག་ཐོས་ཀྱང་ཚིག་ཏུ་ལུས། །
ཅུང་ཟད་ཉམས་སུ་བླངས་ཀྱང་གཡེང་བས་བསླུས། །
བདག་དང་བདག་འདྲར་འཁྲུལ་གཟུགས་སེམས་ཅན་རྣམས། །
བསྐྱེད་རྫོགས་སྙིང་པོ་ལོན་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས། །
སྔགས་བཟླ་ཚུལ། 怎样念心咒
སེམས་དམིགས་པ་ལས་གཞན་དུ་མི་ཡེངས་ཤིང་ཐ་མལ་གྱི་སྨྲ་བ་དང་མ་འདྲེས་པར། དུས་གཅིག་ལ་ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་བཟླས་ན་སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་སྒྲིབ་དང་ཉམས་ཆགས་ཐམས་ཅད་ངེས་པར་དག་པ་བླ་མ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པ་ཡིན་ཏེ།
དྲི་མེད་བཤགས་རྒྱུད་ལས་ཀྱང༌། བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུགས་ཀྱི་ཡང་སྙིང་ཉམས་ཆགས་དང་རྟོག་སྒྲིབ་ཐམས་ཅད་སྦྱོང་བར་བྱེད་པ། ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཤགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་འདི་དུས་གཅིག་ལ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དུ་བཟླས་ན་ཉམས་ཆགས་ཐམས་ཅད་བསྐངས་ཏེ། ངན་སོང་གསུམ་དུ་ལྟུང་པ་ལས་ཐར་བར་འགྱུར་རོ། རྣལ་འབྱོར་པ་གང་ཞིག་གིས་ཡི་དམ་དུ་བཅས་ནས་འདོན་ན། མི་དེ་ཚེ་འདི་ལའང་དུས་གསུམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྲས་ཀྱི་དམ་པར་དགོངས་ནས་སྲུང་སྐྱོབ་མཛད་ལ། ཤི་འཕོས་ནས་ཀྱང་བདེ་བར་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྲས་ཀྱི་ཐུ་བོར་འགྱུར་པ་གདོན་མི་ཟའོ།
如果一心专注所缘境、不掺杂庸俗的话语一次性地念诵一百零八 遍百字明，那么往昔所造的一切罪障及所失毁的戒律一定会得以清 净，这是上师金刚萨埵亲口允诺的。《无垢忏悔续》中也说:“百字明 是一切善逝的智慧精华，能够净除所失毁的戒律与分别念的罪障，堪 称为一切忏悔之王。倘若一次性念诵一百零八遍，便可酬补一切所失 之戒，不会堕入三恶趣。任何一位瑜伽行者如果能发誓念诵，不但此 人今生会被三世诸佛视为胜妙长子而加以护佑，而且命终之后也无疑 会成为诸佛的长子。”
དང་པོ་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ནི། 戊一、所依对治力:
སྐབས་འདིར་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ལ་སྐྱབས་སུ་བཟུང་ནས་སྨོན་འཇུག་གི་བྱང་སེམས་དང་ལྡན་པ་དེ་ཡིན། སྐབས་གཞན་ཏུ་ཡང་སྡིག་བ་བཤགས་པའི་ཡུལ་དེ་ཉིད་རྟེན་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཕུང་པོ་གསུམ་བའི་དུས་སངས་རྒྱས་སོ་ལྔ་དང༌། དེ་བཞིན་དུ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནམ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྟེན་ལ་སོགས་པ་གང་གི་དྲུང་ནས་བཤགས་པ་བྱེད་ཀྱང་དེ་ཉིད་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་སྨོན་འཇུག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི། སྡིག་བཤགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མེད་དུ་མི་རུང༌། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་མེད་ན་སྡིག་ལྟུང་སྟོབས་བཞི་ཚང་བས་བཤགས་ཀྱང་ཅུང་ཟད་སྲབ་ཏུ་འགྲོ་བ་ཙམ་ལས་རྩ་བ་ནས་འདག་པར་མ་གསུངས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན། སྔོན་ཆད་སྡིག་པའི་ལས་ཅི་ཙམ་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པར་གསུངས་ཏེ།
སྤྱོད་འཇུག་ལས། སྡིག་པ་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་བྱས་ན་ཡང༌། །དཔའ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་ལྟར། །གང་ལ་བསྟེན་ནས་ཡུད་ཀྱིས་གྲོལ་འགྱུར་ན། དེ་ལ་བག་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཅིས་མི་བསྟེན། །དེས་ནི་དུས་མཐའི་མེ་བཞིན་སྡིག་ཆེན་རྣམས། །སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ངེས་པར་སྲེག་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས།
在这里，所依对治力就是指，将金刚萨埵作为皈依境，具足愿菩 提心与行菩提心。在别的场合也有其他忏罪的所依对境，比如在《三 聚经》中的三十五佛或者善知识、佛像、佛经、佛塔等前进行忏悔都 属于所依对治力。此外，发愿行菩提心在一切忏罪当中都是必不可少 的。如果没有发菩提心，即使具足四种对治力来忏悔堕罪，也只能稍 稍减轻而不能达到彻底清净的效果。如果相续中生起了无伪菩提心， 那么往昔造了多少罪业都会自然而然清净，如《入行论》云:“如人 虽犯极重罪，然依勇士得除畏，若有速令解脱者，畏罪之人何不依。菩提心如末劫火，刹那能毁诸重罪。”
ཉེས་བྱས་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས་ནི། 戊二、厌患对治力:
སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་ཐམས་ཅད་ལ་འགྱོད་སེམས་བྱེད་པ་དེ་ཡིན། དེ་ལྟར་སྡིག་པ་ལ་སྡིག་ཏུ་མཐོང་ཞིང༌། དེ་ལ་འགྱོད་སེམས་དྲག་པོའི་སྒོ་ནས་མི་འཆབ་པར་བཤགས་པ་མེད་ན་མི་འདག་སྟེ།ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ལས་ཀྱང༌། མཐོལ་ལོ་བཤགས་སོ། མི་འཆབ་བོ། མི་སྦེད་དོ། ཞེས་གསུངས།དེ་བཞིན་དུ་མཁས་གྲུབ་ཀརྨ་ཆགས་མེད་ཀྱིས་ཀྱང༌།འགྱོད་པ་མེད་ན་བཤགས་པས་མི་འདག་པས། །སྔར་བྱས་སྡིག་པ་ཁོག་ཏུ་དུག་སོང་ལྟར། །ངོ་ཚ་འཇིགས་སྐྲག་འགྱོད་པ་ཆེན་པོས་བཤགས། །ཞེས་གསུངས།
所谓的厌患对治力，就是说对于以往自己所造的一切罪业生起后 悔之心。如果既没有将罪业视为罪业也没有以强烈的追悔心进行发露 忏悔，显然不能得以清净。如《三聚经》中云:“发露忏悔，不覆不 藏。”此外大成就者噶玛乔美仁波切也说:“若无悔心忏不净，往昔罪 业如服毒，当以大惭畏悔忏。”
སྡོམ་པའི་སྟོབས་ནི། 戊三、返回对治力:
རང་གིས་སྔར་བྱས་པའི་སྡིག་པའི་ལས་དེ་ཉིད་དྲན་ཏེ། ད་ཉི་མ་ཕྱིན་ཆད་སྲོག་དམར་པོ་འདི་ལ་བབ་ཀྱང༌།དེ་ལྟ་བུའི་སྡིག་པའི་ལས་མི་འགྱོད་དོ་སྙམ་པ་དེ་ཡིན།
ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ལས་ཀྱང༌།སླན་ཆད་ཀྱང་གཅོད་ཅིང་སྡོམ་པར་བགྱིའོ།ཞེས་གསུངས་པ་དང༌། དེ་བཞིན་དུ་བདེ་སྨོན་ལས་ཀྱང༌།ཕྱིན་ཆད་སྡོམ་སེམས་མེད་ན་མི་དག་པས། །ཕྱིན་ཆད་སྲོག་ལ་བབ་ཀྱང་མི་དགེའི་ལས། །ད་ནས་མི་བགྱི་སེམས་ལ་དམ་བཅའ་བཟུང༌། །ཞེས་གསུངས།
返回对治力是指回想起自己往昔所造的罪业后发誓从即日起纵 然遇到生命危险也决不再造这样的罪业。如《三聚经》中说:“从今 以后，必断严戒。”《极乐愿文》中也说:“若无戒心不净故，发誓今 后遇命难，亦不造诸不善业。”
གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ནི། 戊四、现行对治力:
སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པའི་གཉེན་པོར་དགེ་བའི་ལས་གང་འསྒྲུབ་སྒྲུབ་པ་དང༌། ཁྱད་པར་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ། གཞན་གྱི་བསོད་ནམས་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རངས་བ། དགེ་བའི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བ། སྨོན་པ་དང་འཇུག་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ། གནས་ལུགས་མ་བཅོས་པའི་ངོ་བོ་སྐྱོང་བ་སོགས་ཡིན་ཏེ།
现行对治力，是指尽心尽力奉行对治往昔所造罪恶的善业。尤其 是顶礼佛及佛子、随喜他人福德、一切善根回向菩提、发愿行菩提心、 护持无伪实相之本体等等，这些都属于现行对治力。 https://t.cn/R2WxDi7
✋热门推荐